Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

урисене (тĕпĕ: ура) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫӑлӑнӑҫ чулӗ, темле, ҫапӑҫакан автан урисене хуҫлатса ларнӑ пек туйӑнать.

Скала Спасения походила на заваленный вбок гребень бойцового петуха.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Вӑл, урисене сарӑ ҫеҫкесемпе ҫаптарса, ӑшӑк пушмакӗсене сывлӑмпа йӗпетсе пӗтернӗ.

Она забрызгала полуботинки росой, исхлестала ноги желтым цветом донников.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ача-пӑчасем, тем курнӑ пек, пӳрт тӑррисемпе йывӑҫ тураттисем ҫинчен урисене усса, машинӑн кашни хускануне сӑнаса пӑхаҫҫӗ.

Мальчишки с любопытством свесились с крыш и деревьев, боясь упустить хотя бы одно движение машины.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Виктор Неходӑпа унӑн юлташӗсем ҫивитти ҫинче урисене усса чи малти ретре ларнӑ та, шӑши пек, хӗвелҫаврӑнӑш шӗкӗлчесе лараҫҫӗ.

Виктор Нехода и его приятели сидели на крыше в первых рядах, скрестив ноги, и, словно мыши, точили семечки.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ун патӗнче ҫав чӗп амӑшӗнченех тухнӑ тепӗр ҫамрӑк автан шиклӗн лӑпчӑнса тӑрать: Лоскут йытӑ та тухса тӑчӗ, вӑл урисене ҫӗр ҫумнех тӑсса хурса карӑнса илчӗ те, ман пата пычӗ.

Возле него с тревогой поджимался еще один молодой петух от той же курицы: вышел пес Лоскут, вытянулся на передних лапах и подошел ко мне.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Казак ҫеп-ҫемҫе атӑ тӑхӑннӑ урисене ҫӳлелле ҫӗклерӗ.

Казак приподнял ноги, обутые в мягкие сапожки.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Йытӑсем хӳрисене выляткаласа илчӗҫ те хӑйсен пысӑк та патмар урисене малалла тӑсса, пӑч-пӑч ӑру паллисемпе витӗннӗ хура пичӗсене тинӗс енне туса выртрӗҫ.

Собаки, вильнув хвостами, легли, вытянув вперед свои большие мускулистые лапы и повернув к морю длинные черные морды, покрытые породистыми родинками.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Лашасем ҫинчен сике-сике анчӗҫ, ҫывӑрса кайнӑ урисене уткаласа ҫемҫетме пуҫларӗҫ.

Соскочили с лошадей, разминая затекшие ноги.

XXVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Рысак-лашана, вӑл урисене кӑкӑр патне ҫити ывӑтса пыма вӗрентӗр тесе, ятарласа йывӑр такансемпе таканлаҫҫӗ.

Ведь коня-рысака специально подковывают тяжелыми подковами, чтоб ногу до груди выбрасывал.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Сасартӑк вӑл, урисене кровать ҫинчен аялалла усса, тӑрса ларчӗ.

И вдруг она порывисто поднялась и села, спустив ноги с кровати.

III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӑл ботинкисене хыврӗ, ҫурӑмӗ ҫине выртрӗ те урисене ҫӳлелле ҫӗклерӗ.

Он снял ботинки, снова лег на спину и поднял ноги кверху.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Эпӗ пырса кӗтӗм те курах кайрӑм: Шишкин пӳлӗм варринче вырта парать, урисене ҫӳлелле тӑратнӑ, аллисенче чемодан.

Когда я пришел, то увидел, что Шишкин лежит на полу посреди комнаты, ноги задрал кверху, а в руках у него чемодан.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Вӗсем ҫӗре выртрӗҫ, урисене ҫӳлелле ҫӗклерӗҫ те темӗнле тӗрлӗ тӗслӗ сӑрасемпе сӑрланӑ йывӑҫ тункатисене урисемпе ҫӳлелле ывӑтма тытӑнчӗҫ.

Они легли на землю, ноги подняли кверху и стали подбрасывать ногами какие-то разноцветные деревянные тумбы.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Вӗсем канат тӑрӑх ҫӳреҫҫӗ, чуччу ярӑнаҫҫӗ, пичкесем ҫинче утаҫҫӗ: пички кусса пырать, мишки яштах тӳрӗ тӑрса, ун ҫинче урисене иле-иле пусать.

Они ходили по канату, качались на качелях, катались на бочках: бочка катится, а мишка стоит на ней во весь рост и перебирает лапами.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Каҫхи апат тӑваҫҫӗ, урисене хывса тӑхӑнаҫҫӗ, пурттенккисене типӗтеҫҫӗ.

Ужинали, переобувались, сушили портянки.

XXV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Иван Антонович хӑйӗн минометчикӗсене, вӗсем ҫул ҫинче урисене шӑйӑрса ан пӗтерччӗр тесе, хӑй умӗнче хывтарса тепӗр хут тӑхӑнма хушать.

Иван Антонович заставлял своих минометчиков переобуваться при нем, чтоб не потерли ноги в пути.

XXV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хома кресло ҫинче урисене явса ларать, вӑл тем вӗрентсе калаҫать.

Хома сидел глубоко внизу, закинув ногу на ногу и поучал.

XXIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Халь вӗсем малти урисене ҫӗклесе, хӳрисем ҫинче тем кӗтсе ларакан вӑрӑм мӑйлӑ тилӗсене аса илтереҫҫӗ.

Они сейчас напоминают длинношеих лисиц, которые, подняв передние лапы, присели на хвосты в напряженном ожидании.

XXII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Таварсем сутмалли вӑрӑм сӗтел ҫинче телефонист урисене ҫӳлелле тӑратса выртать, трубкине вӑл комбата панӑ.

На голом прилавке, задрав ноги, лежал телефонист, передав трубку комбату.

XXI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хӗр хӑйӗн путмарӗ патне пычӗ, аттисене хыврӗ те урисене хӑй айне туса ларчӗ.

Девушка добралась до своих нар, разулась и села, подобрав ноги.

V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех