Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӗпе сăмах пирĕн базăра пур.

кӗпе (тĕпĕ: кӗпе) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Халиччен амӑшӗ кӗпе вараланӑшӑнах вӑрҫнине илтменрен Саша мӑшӑрне пӗр хушӑ нимӗн калама аптӑраса тӑчӗ.
Куҫарса пулӑш

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

— Анне, Лиза, атьӑр манпа пӗрле шкула, — амӑш кӗпе аркинчен пырса туртрӗ Гриша.
— Мама, Лиза, пойдемте со мной вместе в школу, — дернул Гриша за полу материнской рубахи.

Аня… Анечка… Анна // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 3–67 c.

Хулпуҫҫийӗсем ҫинче ҫурӑлса кайнӑ кӗпе, пуҫне сурӑх тирӗнчен ҫӗленӗ аван кубанка тӑхӑннӑ ача, тилхепе тытнӑ аллисене ларчӑк ҫинчен ӳкнӗ пек сарса пӑрахса, хӗрсе кайнӑ лашасене — тӑватӑ лашана хӑваласа пырать.
хлопец в разодранной на плече рубахе, в хорошей кубанской бараньей шапке, раскинув руки с вожжами и будто падая с облучка, понукал четверку поджарых коней.

7 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ури ҫине чӑсӑлса тӑрса, вӑл, вӑрӑмскер, кавалерист шалаварӗн йӑм-хӗрлӗ пиҫиххийӗнчен тухса кайнӑ пурҫӑн кӗпе тӑхӑннӑскер, аллине бинокль тытса, вӑрҫӑ мӗнле пынине пур еннелле те пӑхса тусан витӗр сӑнама тӑрӑшнӑ.
Поднимаясь с биноклем во весь огромный рост, в шелковой рубашке, выбившейся из-под малинового пояса кавалерийских штанов, — вглядывался сквозь пыль во все фазы боя.

2 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Хӗрарӑмсем кӗпе ҫӑваҫҫӗ.
Женщины стирали белье.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

«Батюшки, епле капла пӗр аялти кӗпе вӗҫҫӗнех таврӑнас-ха?» — шухӑшларӗ вӑл.
«Батюшки, да как же в рубашке-то вернусь?»

Агриппина винтовкӑна тытса, кӗпе аркипе унӑн кӗпҫине тата завторне шӑлса илчӗ…
Агриппина подняла винтовку, подолом рубахи отерла от росы ствол и затвор…

Кӗпе нӳррипе ӑна питӗ аван — уҫӑ пулнӑ.
От сырой рубашки было хорошо — прохладно.

Урапан кустӑрмисем ҫуммипе мӑйӑхсӑр казак ачисем пуҫӗсене чиксе утаҫҫӗ — хӑшӗсем хула пиджакӗпе, хӑшӗ кӗпе вӗҫҫӗнех, анчах пурте хӗрлӗ околышлӑ кӑн-кӑвак ҫӗнӗ картуссемпе.
У колес понуро шагали безусые казачата — кто в городском пиджаке, кто в рубахе, но все в новых, синих с красным околышем, фуражках.

10 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Вӑл хӑвӑрт тӑрса аллине ҫурӗ те кӗпе аркипе шӑлчӗ, унтан каллех ларчӗ, пуҫне лӑшт ячӗ.
Стремительно поднялась, вымыла руки, вытерла их о подол и снова села, низко опустила голову.

9 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Вӑл, хура сухалне каҫӑртса тытнӑскер, кӑвак картусӗн сӑмси айӗнчен Агриппинӑн йӗпе кӗпе аркийӗ ҫатлаттарса пыракан ҫара урисемпе яштака та тӗреклӗ ҫурӑмӗ ҫине ӑвӑнса пӑхса пырать.
Подняв черную бороду, из-под козырька казачьей фуражки с досадой поглядывал на голые агриппинины ноги, по которым хлестал мокрый подол, на ее прямую крепкую спину.

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Хапха анинче — вӑтам ҫула ҫитнӗ, хура сухаллӑ, пысӑк ҫӑварлӑ казак курӑнса каять, кӗпе аркине вӑл хӗрлӗ лампаслӑ кивӗ йӗме, ӑшне тӗркелесе чикнӗ.
В воротах, затворяя их, показался чернобородый, большеротый казак, средних лет, в рубахе, заправленной в старые штаны с красными лампасами.

Вӑл хура сукнаран ҫӗлетнӗ кӗпе тӑхӑннӑ, пилӗкне чӗн пиҫиххи ҫыхнӑ.
Он был в черной, перепоясанной ремнем, суконной рубахе.

Петя — вӑл халь хӗрлӗ тӑрӑллӑ шурӑ кубанкӑпа ӗнтӗ — мана пӗр ҫурта илсе кайрӗ, чей ӗҫтерчӗ те темӗн пысӑкӑш симӗс галифе, ҫавӑн пекех кӗпе тата шӗвӗр тӑрӑллӑ ҫӗлӗк-буденовка пачӗ.
Шахтер Петя отвел меня в дом, напоил чаем, а потом принес и велел надеть галифе, гимнастерку и серую островерхую шапку с красной суконной звездой, пришитой спереди.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫав вӑхӑтрах ҫил вӗрме тытӑнчӗ, ӳт ҫумне ҫыпӑҫса ларнӑ кӗпе пӑр пек сайралансах пычӗҫ.
Подул ветер, и рубашка, прилипшая к телу, казалась ледяной.

Ку вӑл Тонькӑ кӑвак чечеклӗ ҫӗнӗ кӗпе тӑхӑнса тухнӑранпа пуҫланчӗ.
Все началось с того, что однажды Тонька вышла на улицу в новом платье в синий цветочек.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

— Ман ҫире халӗ те эсир шкулта панӑ кӗпе.
— Вот на мне и сейчас та гимнастерка, которую, в школе выдали.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Хӯме ҫинчи тутӑхнӑ пӑтара юнланнӑ шурӑ кӗпе татӑкӗ ҫакӑнса тӑрать.
На ржавом гвозде, торчащем в заборе, белел клок окровавленной рубашки.

Курӑк ӑшне пытанас тесе, эпӗ пӗшкӗнтӗм, анчах ҫав вӑхатрах хамӑн пӗтӗм кӗпе чӗп-чӗр юн пулнине куртӑм.
Я нагнулся, чтобы спрятаться в траве, и тут увидел, что рукав моей рубашки в крови.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Надя, улӑштарса тӑхӑнма кӗпе тупса параймӑн-и?
Надя, рубашку дашь переодеть?

9 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика