Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

асанне сăмах пирĕн базăра пур.
асанне (тĕпĕ: асанне) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Илсе каяҫҫӗ вӗт мана, асанне!..

Увозят меня, бабушка!

VIII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ҫумӑр, ҫумӑр, ислентер Асанне купӑстине.

Дождик, дождик, припусти, На бабины капусты.

XIX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Асанне ахаль те таса пукана шӑлса илчӗ те ӑна Сагайдӑна лартса пачӗ.

Старушка вытерла и без того чистый стул и пододвинула его Сагайде.

III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Куратӑр-и, каллех тумланнӑ, — тет асанне, хӗрӗн тарпа витӗннӗ шурӑ ҫамкине ҫупӑрласа.

— Видите, опять оделась, — говорила бабуся, поглаживая белый, покрытый по́том, лоб девушки.

III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Асанне ун умӗнчен васкавлӑн килнелле утать, офицер хӑй хыҫҫӑн чӑнахах пынине пӗлесшӗн пулнӑ пек, ҫине-ҫинех каялла ҫаврӑна-ҫаврӑна пӑхать.

Бабуся торопливо пошла впереди него к дому, то и дело оглядываясь, словно хотела убедиться, действительно ли офицер идет за ней.

III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Тахҫан Восьмачка текен юханшыв пулнӑ, анчах ӑна Приймачка карчӑк ӗҫсе янӑ теҫҫӗ, пирӗн ҫавӑн пек асанне пулнӑ…

Была, говорят, когда-то речка Восьмачка, так выпила ее баба Приймачка, была у нас такая бабуся…

XI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Наҫтук асанне кайрӗ.

Бабушка Настя ушла.

Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

— «Москвич» тупса килетӗн-и-ха? — ыйтрӗ Наҫтук асанне.

— Выбегал «Москвич»-то? — спросила бабушка Настя.

Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

«Асанне те вӗсем яланлӑхах каясран, урӑх килмесрен хӑрать», — шухӑшларӗ Серёжа.

«Она тоже боится, — подумал Сережа, — что они уезжают насовсем и никогда не приедут».

Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

— Ӑҫта килеймерӗ-ха вӑл, — терӗ Наҫтук асанне.

— Да где ж это он, — сказала бабушка Настя.

Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Амӑшпе Наҫтук асанне столовӑйра купаласа хунӑ сӗтел-пукан хушшинче тӑраҫҫӗ, калаҫаҫҫӗ.

Бабушка Настя и мама стояли в столовой среди нагроможденной мебели и разговаривали.

Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

— Ман конференцире пулмалла, — терӗ те Наҫтук асанне Серёжа амӑшӗ патне кайрӗ.

— У меня конференция, — ответила бабушка Настя и ушла к маме.

Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

— Ӑҫта ҫӳрет-ха ку Митя, — терӗ Наҫтук асанне, — эпӗ сывпуллашма килтӗм те.

— Что ж это Митя, — сказала бабушка Настя, — я проститься хотела.

Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

— Иртӗхсе кайнӑ ытлашши, — терӗ Наҫтук асанне.

— Забаловались чересчур, — сказала бабушка Настя.

Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

— Ӑҫтан-ха вӑл путсӗр пултӑр, — терӗ Наҫтук асанне.

— Почему же он хам, — сказала бабушка Настя.

Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Наҫтук асанне хӑйӗн хура енчӗкне йӑтса кӗчӗ.

Вошла бабушка Настя со своей черной кошелкой и спросила:

Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Мана мӑн асанне пекех ҫӗр ӑшне чавса хураҫҫӗ.

Меня закопают в землю, как прабабушку.

Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Наҫтук асанне тутӑрне салтрӗ те ҫӳҫне тӳрлетсе: — Вӑрҫас-им-ха вӗсемпе? Ан тив, тӗтӗм мӑкӑрлантарччӑр, тен, чӑн та юрамасть вӗсене унсӑр… — терӗ.

Бабушка Настя сказала, снимая платок и поправляя волосы: — Ругаться с ними, что ли? Пусть покадят, если им без этого нельзя.

Мӑн асламӑшне пытарни // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

— Вӑл турра ӗненместчӗ, — тӳрленсе тӑрса каларӗ Наҫтук асанне.

— Они неверующие были, — сказала бабушка Настя, выпрямившись.

Мӑн асламӑшне пытарни // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Наҫтук асанне сарлакан пусса тупӑк патне пычӗ те ун ҫийӗн тайӑнса пӑхрӗ.

Бабушка Настя большими шагами подошла к гробу и склонилась над ним.

Мӑн асламӑшне пытарни // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех