Шырав
Шырав ĕçĕ:
Илсе каяҫҫӗ вӗт мана, асанне!..
VIII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.
Ҫумӑр, ҫумӑр, ислентер Асанне купӑстине.
XIX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
Асанне ахаль те таса пукана шӑлса илчӗ те ӑна Сагайдӑна лартса пачӗ.Старушка вытерла и без того чистый стул и пододвинула его Сагайде.
III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
— Куратӑр-и, каллех тумланнӑ, — тет асанне, хӗрӗн тарпа витӗннӗ шурӑ ҫамкине ҫупӑрласа.— Видите, опять оделась, — говорила бабуся, поглаживая белый, покрытый по́том, лоб девушки.
III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
Асанне ун умӗнчен васкавлӑн килнелле утать, офицер хӑй хыҫҫӑн чӑнахах пынине пӗлесшӗн пулнӑ пек, ҫине-ҫинех каялла ҫаврӑна-ҫаврӑна пӑхать.
III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
Тахҫан Восьмачка текен юханшыв пулнӑ, анчах ӑна Приймачка карчӑк ӗҫсе янӑ теҫҫӗ, пирӗн ҫавӑн пек асанне пулнӑ…Была, говорят, когда-то речка Восьмачка, так выпила ее баба Приймачка, была у нас такая бабуся…
XI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
Наҫтук асанне кайрӗ.
Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.
— «Москвич» тупса килетӗн-и-ха? — ыйтрӗ Наҫтук асанне.
Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.
«Асанне те вӗсем яланлӑхах каясран, урӑх килмесрен хӑрать», — шухӑшларӗ Серёжа.«Она тоже боится, — подумал Сережа, — что они уезжают насовсем и никогда не приедут».
Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.
— Ӑҫта килеймерӗ-ха вӑл, — терӗ Наҫтук асанне.
Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.
Амӑшпе Наҫтук асанне столовӑйра купаласа хунӑ сӗтел-пукан хушшинче тӑраҫҫӗ, калаҫаҫҫӗ.Бабушка Настя и мама стояли в столовой среди нагроможденной мебели и разговаривали.
Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.
— Ман конференцире пулмалла, — терӗ те Наҫтук асанне Серёжа амӑшӗ патне кайрӗ.— У меня конференция, — ответила бабушка Настя и ушла к маме.
Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.
— Ӑҫта ҫӳрет-ха ку Митя, — терӗ Наҫтук асанне, — эпӗ сывпуллашма килтӗм те.— Что ж это Митя, — сказала бабушка Настя, — я проститься хотела.
Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.
— Иртӗхсе кайнӑ ытлашши, — терӗ Наҫтук асанне.
Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.
— Ӑҫтан-ха вӑл путсӗр пултӑр, — терӗ Наҫтук асанне.
Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.
Наҫтук асанне хӑйӗн хура енчӗкне йӑтса кӗчӗ.
Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.
Мана мӑн асанне пекех ҫӗр ӑшне чавса хураҫҫӗ.
Тухса кайнӑ кун // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.
Наҫтук асанне тутӑрне салтрӗ те ҫӳҫне тӳрлетсе: — Вӑрҫас-им-ха вӗсемпе? Ан тив, тӗтӗм мӑкӑрлантарччӑр, тен, чӑн та юрамасть вӗсене унсӑр… — терӗ.
Мӑн асламӑшне пытарни // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.
— Вӑл турра ӗненместчӗ, — тӳрленсе тӑрса каларӗ Наҫтук асанне.— Они неверующие были, — сказала бабушка Настя, выпрямившись.
Мӑн асламӑшне пытарни // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.
Наҫтук асанне сарлакан пусса тупӑк патне пычӗ те ун ҫийӗн тайӑнса пӑхрӗ.Бабушка Настя большими шагами подошла к гробу и склонилась над ним.
Мӑн асламӑшне пытарни // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.