Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Унӑн куҫӗсенчен, хӑйӗншӗн те кӗтмен ҫӗртен, хӗрарӑмӑн савӑну-тӗлӗнӗвӗн шултра тумламӗсем шӑпӑрах юхса анчӗҫ, пичӗ хӗрелсе тӗлкӗшет.

Крупные, неожиданные для нее самой слезы женского восхищения брызнули из ее глаз, лицо горело румянцем.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Вӑл Аян ҫине тепӗр хутчен пӑхнӑ чухне хӗр пичӗ шап-шурӑччӗ, тути сиккелесе чӗтрет.

Когда она снова взглянула на Аяна, лицо ее было совсем белым, губы нервно дрожали.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Пичӗ виҫесӗр тарӑхупа ҫунать; енчен те тарҫӑ кунта килсе кӗрес тӗк — ҫак самант уншӑн ҫӗр ҫинчи пӗтӗмлетӳллӗ кун пулатчӗ ахӑр.

Лицо его пылало негодованием; возможно, что появление в этот момент лакея было бы для слуги полным земным расчетом.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Вӑл халӗ уҫлӑха туять, ӑна курӑнми путӑк-шӑтӑк ҫавӑрса илчӗ; океанӑн ҫывӑракан пичӗ тӳпе патне ҫӗкленчӗ те — шухӑша тӗпсӗрлӗхӗн сиввипе хӑратать.

Он ощутил пространство, невидимые провалы окружили его; спящее лицо океана поднялось к зениту и холодом бездны спугнуло мысль.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Гарвей виле патне пычӗ — ҫара пуҫӑн; ҫавӑнтах ыттисен аллисем те пуҫӗсем патнелле ҫӗкленчӗҫ — вӗсен ҫунтарнӑ кирпӗч тӗслӗ ӗнсисемпе мӑйӗсем вара хӗртӗнмешкӗн хӗвел пичӗ еннелле тӑсӑлчӗҫ.

Гарвей подошел к трупу, обнажив голову, и тотчас руки всех поднялись к головам, предоставляя солнцу накаливать затылки и шеи, цвета обожженного кирпича.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Кристоф боцман аллине хӗвне чикнӗ, унӑн бронза тӗслӗ пичӗ — кӑвак ҫӳҫ юрӗ хушшинчен — кӑра-хаяр кулӑпа чалӑшса тӑсӑлнӑ.

Боцман Кристоф держал руку за пазухой, и бронзовое лицо его, под снегом седых волос, растягивалось в бешеную улыбку.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Пичӗ пушшех хуралнӑ, шыҫӑннӑ, нимӗне те палӑртмасть.

Лицо стало еще чернее, распухло, лишилось всякого выражения.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Капитан патне чупса пырсан матроссен сехри хӑпсах тухрӗ: вӗсен умӗнче… негр, Пэд пичӗ чукун пек хура, мӑйӗ те кӑвакрах хура юн тӗслӗ, ӳчӗ кӑвакарсах пырать.

Матросы, подбежав к капитану, с содроганием увидели негра: лицо Пэда было черно, как чугун, даже шея приняла синевато-черный цвет крови, выступившей под кожей.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Унӑн хӗрлӗ ҫӳҫӗ ҫӑмламас-ҫӑра, — утӑ уйӑхӗнчи ҫумӑр пек, ҫилпе кушӑрханӑ хӗрлӗ, сарлака пичӗ вара повар какай туракан ывӑса аса илтерет.

Его рыжая грива была густа, как июльская рожь, а широкое, красное от ветра лицо походило на доску, на которой повар крошит мясо.

«Тӑватӑ ҫил» штурманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 117–123 с.

Чи кӗске вӑхӑтра, «Моряксен тӗл пулӑвӗн» алӑк уратине ҫурӑмсене кӑтартнӑ самантран пуҫласа, эпӗ хама пӗтӗмпех кӑларса хутӑм, минтер пичӗ тейӗн — шалтан та, тултан та; хамӑн мӗн пур вӑрттӑнлӑхӑма каласа кӑтартрӑм, халиччен пытарнӑ япаласене ҫӑмӑлттайла сарса уҫрӑм, пӗтӗм иккӗленӗве пӗлтертӗм, темӗн чухлӗ шухӑшӑма силлесе сапаларӑм — вӗсем хӑшне-пӗрне пурнӑҫ тӑршшӗпех ҫитме тивӗҫлӗ.

В самый короткий срок, считая с того момента, когда мы показали тыл порогу «Свидания моряков», я выложил и вывернул наизнанку себя всего, как наволочку; рассказал все свои секреты легкомысленно обнажил тайны, проявил все сомнения и вытряхнул столько убеждений, что их хватило бы иному на всю жизнь.

«Тӑватӑ ҫил» штурманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 117–123 с.

Пысӑках мар, хӑрпӑк кӗлеткеллӗ; пичӗ ансӑр, ҫӳҫӗ те, сухалӗ те хура…

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тинех шалта такам ҫара уран таплаттарни илтӗнчӗ; кантӑкран Машук пичӗ курӑничченех Калюков чӗри лӑшах кайрӗ: эппин, никам та сыхласа лармасть-ха ӑна кунта…

Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

«Асту, тем ан аташ, аттуш пӗтӗм обоймӑри пульӑсем сан ҫамкуна кӗрсе вырнаҫӗҫ», — терӗм, ӑна Мина пичӗ умӗнче сулласа.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Мӗн, ҫав Калюк хурахӗсем улӑштарайӗҫ тетӗн-им саманана? — йӗкӗлтесерех ыйтрӗ вӑл, урине кравать хӗрринчен, Мӗтри пичӗ умӗнчен ӗнтӗ, шаларах туртса илсе.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Оглоблин пичӗ сарӑлса-сарӑлса пычӗ, тути йӗрӗле пуҫларӗ, хӑй пӗтӗм кӗлеткипе чӗтреме тытӑнчӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Оглоблин ӗнтӗ сарлака пичӗ ҫинче ҫерҫи ҫӑмарти пысӑкӑш кӑна курӑнакан ҫӑварне епле уҫнӑ ҫаплипех хытса тӑнине курса, хушса хучӗ:

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Унӑн ҫаврака пичӗ халӗ, тупата, хӗвел пек ҫиҫет.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Яр, ыраттаран… — пӑшӑлтатрӗ вӑл, тӗтреленнӗ куҫне Хӗлимун пичӗ ҫинчен илме хал ҫитереймесӗр.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Унӑн ҫутинче хӗр пичӗ пушшех сӗт пек тасан курӑнать.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тепри вара пысӑках мар самӑр арҫын, кӗнӗ-кӗмен, хӗсӗк куҫне пушшех хӗссе, пӳртре ларакансене чӑл-чал пӑхса тухрӗ, сарлака пичӗ ҫинчи пуклак сӑмсине, лешӗ ҫумӑрпа йӗпеннӗрен-ши, алӑ тӳрчӗпе шӑлкаларӗ, пӗр-иккӗ нӑшлатса илчӗ, вара тин ҫинҫерех сасӑпа сывлӑх сунчӗ:

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.