Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сенӗк сăмах пирĕн базăра пур.
сенӗк (тĕпĕ: сенӗк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Халь кӗреҫе кӑтартсан, вӑл ӑна пӗр иккӗленмесӗрех ку сенӗк тенӗ пулӗччӗ.

что покажи ему сейчас лопату, он сказал бы, что это вилы.

XV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Артистсенчен пӗри витене кайса тимӗр сенӗк илсе тухрӗ те, унпала упана тӗртрӗ.

Один из артистов схватил на конюшне навозные вилы, ткнул ими сзади медведя.

Топтыгин аллинче // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Вӗсен аллинче — вӑрӑм патаксем, — вӗсен вӗҫӗсене ҫӗҫӗ, кирка, сенӗк ҫака-ҫака тухнӑ.

Они несли длинные палки с привязанными на концах ножами, кирки, вилы.

Лось пӗччен юлать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Кӗлте, сенӗк юппине тирӗнсӗ, малтан аялти кусласем ҫинчи хӑма утрава, унтан тепӗр утрава, варринчине, вара тин чи ҫӳле хӑпарса ҫитет те, пӑрнӑ ҫыххи ҫӗҫӗпе шатӑрт касӑлсан, барабан умне хыпаланать.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Аллине сенӗк тытнӑ старик кӳршине шӑппӑн пӑшӑлтатрӗ:

Старик с вилами в руках тихо сказал соседу:

XV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Пӗр хресчен, тискер кайӑка чиксе пӑрахма хатӗрленнӗ пек, сенӗк ярса тытрӗ:

Крестьянин, схватившись за вилы, как бы готовясь вонзить их в дикого зверя, проговорил:

XIV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Вӗсен хӗҫпӑшалӗ мӗнлине эсир хӑвӑрах пӗлетӗр — сенӗк те пуртӑ.

Вы сами понимаете, какое у них оружие, вилы да топоры.

XI // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Атте хӑрасах ӳкнӗ-мӗн, мана вӑл сенӗк ҫине тирӗнсе ларман-ши тесе шутланӑ, мӗншӗн тесен эпӗ ҫав тери хытӑ кӑшкӑрса ятӑм.

Отец испугался, не напоролся ли я на вилы, потому что я страшно заорал.

Манӑн пирвайхи «вӗҫӳ» // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Ҫемен командирла куҫпа килхушшинелле савӑнӑҫлӑн пӑхса, шӑлах картиш варринче шӑнса хытнӑ навус купине асӑрхарӗ те сенӗк тытрӗ.

что Семен веселым командирским взглядом окинул свой двор и, заметив посредине двора смерзшуюся кучу навоза, которому здесь было не место, взялся за вилы.

V сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Пӗр хӗрӗ тата, шӳт ӑсти пулӗ ҫав, аллинчи сехечӗ ҫине пӑхнӑ та пӗр ҫеккунтра кам миҫе сенӗк ҫӗрулми ывӑтнине суса тӑрать: «Тавай-тавай, Виталий, тавай-тавай. Ҫӑмӑл ача ҫӑм тапать. А ну-кӑ, тавай, тепӗртак яра пар, охо-хо-хо!»

А одна девушка, наверно, шутница, смотрит на часы и считает, кто за секунду сколько вил картошки накидает: «Давай давай, Виталий, давай-давай. — Ну, ну, веселее!»

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Дина та, унтан юлас теменӗн, вӑр-варах тепӗр сенӗк ярса тытрӗ.

Дина, не желая отставать,принесла другие вилы, и работа закипела…

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Хӑвӑра кунта паратри, сенӗк аври тытатри? — чанкӑлтатса илчӗҫ пӗр харӑсах темиҫе хӗр.

— При-имем!.. — заверещали одновременно сразу несколько девушек.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Аллисене темиҫе вӗҫлӗ сенӗк евӗр хатӗрсем тытса, пулӑҫсем тӗмӗсем хыҫӗнче пытанса тӑратчӗҫ, хура ҫурӑмлӑ шыв ҫӑткӑнӗ ҫиеле сиксе тухасса сыхлатчӗҫ.

Притаившись в удобном месте с острогой в руке, рыболовы следили, когда поблизости всплеснет водя и на поверхности мелькнет черпая спина речной хищницы.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ӑна хирӗҫ сенӗк тытнӑ хуралҫӑ Антип чупса пынӑ.

Навстречу ему с вилами в руках уже бежал сторож Антип.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Шерккей ӑна аялтан сенӗк тӑсса тыттарасшӑн пулчӗ.

Шерккей протянул ему снизу вилы.

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пар-ха кунта сенӗк, ҫурчӗ тӑррине хамах хӑпарса каям.

Дай-ка вилы, я сам на крышу залезу!

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӗсем сенӗк те вӑрӑм ҫулкӑ тытнӑ, умӗсенче шывлӑ витресем.

Они были с вилами и длинными баграми в руках; рядом стояли ведра, полные воды.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вара айлӑмсенче пурӑнакансем — сенӗк, вӑрманта пурӑнакансем — карабинсем ярса тытнӑ.

Равнина хватается за вилы, леса — за карабин.

VI. Вандея Бретане тӗп туни // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Алла сенӗк тытать!

Вилы подымает!

2 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Шавлаҫҫӗ, кӑшкӑрашаҫҫӗ христиансем, аллисенче хӑйсен чулсем, сенӗк евӗрлӗ сӑнӑсем… ҫуртсемпе лавккасен алӑкӗсем хупӑна-хупӑна лараҫҫӗ, кантӑксем ҫӗмрӗлеҫҫӗ, ачасемпе хӗрарӑмсем макӑрни илтӗнет, кантӑксенчен еврейсен кӗпе-тумтиррисемпе ытти ӑпӑр-тапӑрсем вӗҫеҫҫӗ, тӳшек мамӑкӗсем урамсенче юр пек тӑкӑнаҫҫӗ…

Бегут христиане с криком и шумом, с камнями и дреколием… быстро запираются двери домов и лавочек, звякают стекла, слышны отчаянные крики женщин и детей, летят из окон еврейские бебехи и всякая рухлядь, пух из перин кроет улицы, точно снегом…

XIV // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех