Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

калавне (тĕпĕ: калав) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Хаклӑ Эверест, — сирӗн «хальлӗхе» пӗлтерӗшӗ тӗрӗсех мар, — терӗ пике хӑйне ҫав тери чаплӑн алла илсе тата, ахӑртнех, Орсуна калавне пачах та нимӗн вырӑнне хумасӑр.

— Дорогой Эверест, ваше «пока» имеет не совсем точный смысл, — сказала красавица, владея собой как нельзя лучше и, по-видимому, не придавая никакого значения рассказу Орсуны.

XVII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Кӑштах чӗнмесӗр тӑрсан калавне пуҫларӗ:

Выдержав паузу, он сказал:

XIV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Дюрок калавне ҫав тери витӗмлӗн вӗҫлерӗ те — унӑн мана вак-тӗвекпе паллаштарас кӑмӑл ҫуккине ӑнлантӑм.

Дюрок так законченно выразился, что я понял его нежелание приводить подробности.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Вӑл хӑйӗн калавне тарӑн хумханупа вӗҫлени мана кисретмеллипех кисретрӗ.

Глубокое волнение, с которым он закончил свой рассказ, производило потрясающее впечатление.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

Тарт ашшӗ ҫине тӳсӗмсӗррӗн пӑхать, вӑл хула ҫинчен калавне пуҫласса кӗтет, ҫакӑ ӑна тертлентерет ӗнтӗ, пӗлес килнипе асаплантарать.

Тарт нетерпеливо смотрел на отца, ожидая, когда он приступит к рассказу о городе, который уже мучил и терзал его любопытство.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 382–396 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн кунашкал лару-тӑрура сиксе тухнӑ мӗнле те пулин ӗҫ ҫинчен фельетонҫӑн та каласа кӑтартас килчӗ, вара вӑл тухтӑр вӗҫленӗ-вӗҫлеменех ҫав тери тӗлӗнмелле, фантастикӑлла калавне пуҫларӗ: тӗнчен мӗн пур кӗтесӗнче астарни-илӗртни, романсем, ултав ҫинчен…

Но после этого фельетонисту тоже захотелось рассказать что-нибудь из этой области, и он, еле дав доктору кончить, пустился в необыкновенное фантастическое повествование о бесчисленных совращениях, романах, изменах во всех частях света.

Йӗрекен ҫын // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 285–290 с.

Кӑштах шухӑшласа тӑчӗ те кӗсйинчен тепӗр ывӑҫ мӑйӑр кӑларчӗ, вӗсемпе тӑрмашнӑ май калавне вӗҫлерӗ:

Подумав, она вытащила из кармана новую горсть орехов и, трудясь над ними, докончила:

Фергюсон ҫинчен хывнӑ халап // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 192–197 с.

Шел те, пирӗн паянхи прозӑн, — пӗтӗмӗшпе, — пайӑр сӑнӗ ҫук, пилӗк авторӑн пилӗк калавне вула, хӑйлӗхе (оригиналлӑха) — авторне — уйӑрса илейместӗн.

Жалко, что у нашей сегодняшней прозы, — вообще, — нет четкого олицетворения, прочти пять рассказов пяти авторов, не найдешь своеобразности (оригинальности) — автора.

Александр Грин тата паянхи ӑру // Арсений Тарасов. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 5–9 с.

Хӗрӳленсе кайнипе шухӑшламасӑр персе янӑ хыҫҫӑн пӗтӗм юнӗ пуҫне ҫитсе ҫапрӗ, хӑйӗн пирки тем те пӗр тӗшмӗртесрен сыхланса вӑл — калавне вӗҫлеме кирлине ӑнланчӗ.

Вся кровь ударила ему в голову, когда, проговорившись в запальчивости так опрометчиво, он понял, что рассказ все-таки необходимо закончить, чтобы не вызвать еще большего подозрения.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Унта мӗн курни, — хӑйӗн калавне пӗтӗмлетет Тарт капитан, — питех те килпетсӗр: ҫыхса пӑрахнӑ ҫынна пирӗн куҫ умӗнчех чиксе вӗлернӗ евӗрлӗ; эпир май пур таран хыпалантӑмӑр та такелажа юсарӑмӑр, тепӗр кун ирех хӑрушӑ Фарфонтран пӑрахса кайрӑмӑр.

— Общее впечатление от всего этого, — заключил свой рассказ капитан Тарт, — было таково, как если бы на наших глазах зарезали связанного человека; мы поторопились, как могли, починить такелаж и утром следующего дня покинули страшный Фарфонт.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Ҫав вӑхӑтрах вӑл ҫакна асӑрхарӗ: унӑн калавне ӗнтӗ пӗлеҫҫӗ пулин те, Йыснапа Валет ӑна каллех пӗр сӑмах сиктермесӗр итлерӗҫ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Итлесе ларакансем ку тӗлте харӑссӑн ахӑрса ячӗҫ, калавне ҫӗр хутран кая мар илтнӗ пулин те, чӑтса тӑраймарӗҫ.

(Тут все слушатели враз грохнули хохотом, хотя слышали сто раз этот рассказ.

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Нина, ҫунӑ аллине ҫийӗнчи стерильнӑй халачӗ ҫумне сӑтӑркаласа, хирургӑн калавне пӗр сӑмах сиктермесӗр итлерӗ.

Куҫарса пулӑш

Тинӗс госпиталӗнче // Валентин Бурнаевский. Чӑваш литературин антологийӗ: пӗрремӗш том. Проза. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2003. — 551 с. — 275–281 с.

Унӑн Ҫӗпӗре пурӑнма куҫакансен каторгӑри пек пурнӑҫне сӑнласа ҫырнӑ произведенийӗсенчен пӗрне — «Нуша» ятлӑ калавне — 1908 ҫулта М. Ф. Акимов писатель чӑвашла куҫарса кӗнеке туса кӑларнӑ.

В 1908 году писатель М. Ф. Акимов перевел на чувашский язык одно из его произведений, описывавших каторжную жизнь переселенцев в Сибирь.

Д. Н. Телешов // Хветӗр Уяр, Иван Мучи. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 3–7 с.

Унӑн калавне итлесе пӗтерсен, ҫынсем унпа килӗшеҫҫӗ:

Выслушав рассказ, люди соглашаются:

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

— Эпӗ сан шӑпуна ӑмсанатӑп, — тенӗ вӑл, Соломин хӑйӗн калавне вӗҫленӗ хыҫҫӑн.

— Я тебе завидую, — сказал он, когда Соломин кончил рассказ.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

— Кунта мӗн авалтанпах сулӑ юхтарнӑ, — пуҫларӗ вӑл хӑйӗн калавне.

— Плоты здесь с незапамятных времен сплавляли, — начал он свой рассказ.

VI сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Ун калавне итлесе, ҫапла шутлама пулчӗ: ачасем хушнинче начар ӗҫленӗшӗн хӑйне райкома чӗнсе ятланӑшӑн вӑл пӗрре те кӳренмест пулать, пачах урӑхла, питӗ усӑллӑ, тесе шутлать иккен.

Казалось, ему даже приятно было, что вот вызвали в райком и дали нахлобучку за плохую работу с детьми.

V сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Ленька калавне итлекенсен хушшинче Ҫырла хуҫи те пур.

Среди Ленькиных слушателей был и Ягодай.

IV сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Доктор хӑйӗн калавне малалла тӑсать.

Доктор продолжает свой рассказ.

XVIII сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех