Шырав

Шырав ĕçĕ:

вӑйран (тĕпĕ: вӑй) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ыратни лӑшлансан, кӑмпаҫӑ, вӑйран самаях чалӑхнӑскер, кун хута йывӑр ҫӑк йӑтса ҫӳресе тинкеленнӗскер (ахаль те каҫхи ҫул кӑкӑр ҫинчи чул теҫҫӗ; этем пурнӑҫӗн хисеплӗ ҫулӗсен халсӑрлӑхӗ те тан тапасшӑн пулас), ҫакӑнта канса илме шутларӗ.
Куҫарса пулӑш

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Мӗн ачаранпах шапасенчен хӑракан Марук пӗтӗм вӑйран кӑшкӑрса ячӗ.
Куҫарса пулӑш

Пӗр ҫулӑхсан… // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ҫул пуҫламӑшӗ: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 96 с. — 85–90 с.

Вӑл каччӑ аллисене хӑй ҫумӗнчен вӗҫертрӗ те ҫемҫен тӗртсе ярса пӗтӗм вӑйран килӗ еннелле чупрӗ.
Куҫарса пулӑш

VII // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ҫул пуҫламӑшӗ: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 96 с. — 3–84 с.

Марине, Арҫук амӑшне мӗнле курайманнине пӗлтерес тесе, мӗнпур вӑйран куҫне чарса пӑрахрӗ.
Куҫарса пулӑш

Хуйхӑ // Ева Лисина. «Тӑван Атӑл». — 1969, 2(136)№ — 85-86 с.

Вӑйран сулӑннӑ ҫын пек майӗпен ура ҫине тӑчӗ.
Куҫарса пулӑш

Хуйхӑ // Ева Лисина. «Тӑван Атӑл». — 1969, 2(136)№ — 85-86 с.

Унӑн хуҫийӗ, хӑй пурнӑҫне ик-виҫ минутлӑха та пулин тӑсас тенӗ пек, ҫӳллӗ ӑвӑс тӑрринелле пӗтӗм вӑйран талпӑнать.
Куҫарса пулӑш

Пӑшалсӑр эпӗ пӗр кунта виҫӗ упа тытрӑм // Георгий Орлов. «Тӑван Атӑл». — 1969, 2(136)№ — 76-80 с.

— Тухса сирпӗн кунтан, ҫӗлен! — пӗтӗм вӑйран кӑшкӑрса тӑкрӗ ӑна Колесников, ура ҫине тӑма хӑтланса.
— Вон, гад! — с силой крикнул Колесников, пытаясь подняться на ноги.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Агентсенчен пӗри алӑк патнелле ыткӑнчӗ, ӑна пӗтӗм вӑйран тӗртсе яриех уҫса пӑрахрӗ те тулалла тухса куҫран ҫухалчӗ.
Один агент кинулся к двери, смаху открыл ее настежь и исчез.

Тӑнне ҫухатнӑ Горовиц умне чӗркуҫленсе ларса, Виктор юлташӗн юн сӑрхӑнакан ури тупанӗсене пӗтӗм вӑйран вӗрсе сивӗтме тӑрӑшрӗ.
Опустившись на колени подле потерявшего сознание Горовица, Виктор дул изо всех сил, остужая кровоточащие ступни товарища.

Палачсенчен пӗри вӗҫне тӑхлан чӑмӑркки ҫыхса хунӑ саламачӗпе Горовица пӗтӗм вӑйран ҫара ура тупанӗнчен ҫапма тытӑнчӗ.
Один из палачей принялся изо всех сил бить бичом со свинцовым наконечником по его голым подошвам.

Рядовой Караман Васыле! — пӗтӗм вӑйран пырне хырса ҫухӑрса ячӗ лешӗ. Тӑван ҫӗршыв — вӑл…
Рядовой Караман Васыле! — как гаркнет тот во все горло. — Отечество — это…

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Комсомолец патака пӗтӗм вӑйран чӑмӑртарӗ.
Комсомолец крепко стиснул древко в руке.

Горовиц мӗн каласса кӗтмесӗрех, Прелл ӑна пӗтӗм вӑйран хӑлхинчен туртса ҫапрӗ.
Не дождавшись ответа, Прелл изо всех сил ударил Горовица кулаком в ухо.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

— Каяр, Феника, каяр, аннем! — шартах сикрӗ Флорида, Фабиан господина каллех пӗтӗм вӑйран турткаласа.
— Пошли Фэника, пошли, мамочка! — вздрогнула Флорида, снова изо всех сил принимаясь тащить господина Фабиана.

Йӗкӗт кунран-кун вӑйран кайса, имшерленсе пычӗ.
Парень чахнул.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

— Вӑйран сулӑнтӑн пулӗ, господин преподаватель?
— Слабит, господин преподаватель?

Саккӑрмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

«Халӑхпа ҫывӑхрах пулас» тесе паҫӑр сӗтел хушшинче ик-виҫӗ кашӑк яшка сыпни халӗ ӑна ҫине-ҫинех какӑрттарса хуплантарчӗ, вӑйран ячӗ, кӗҫ-вӗҫ ӑнран кайса ҫӗрелле тӗшӗрӗлсе ӳкес патнех ҫитерчӗ.
Эти две-три ложки похлебки, которые он, порываясь «сблизиться с народом», проглотил за столом, теперь отрыгались ему сторицей, доводя до дурноты, до обморока.

Доруца халь кӑна сӗтеле пӗтӗм вӑйран аллипе ҫине-ҫинех таккаса лараканскер, унччен те пулмарӗ — сасартӑк хӑй умӗнче ларакан тӑвар суланчине ярса тытрӗ:
Пока что Доруца изо всех сил колотил руками по столу и вдруг схватил стоявшую перед ним солонку:

— Куҫлӑх! — вӑйран кайнӑ сасӑпа пӑшӑлтатрӗ вӑл, хӑйӗн хӗрелнӗ куҫ хупаххисене хыпашласа.
— Очки! — прошептал он устало, ущупывая покрасневшие веки, — дайте мне очки!

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Штефан мучи пӗрехмай пушшипе хӑмсаркаласа лашине турткаларӗ, лаши вара мекӗрленнӗ май мӑйне тӑсрӗ, сарса янӑ урисемпе пӗтӗм вӑйран малалла талпӑнма хӑтланчӗ — аякран пӑхсан, ӑна пӗртте утать теме ҫук, малалла ӳпӗннӗ пекех курӑнать.
Старик Штефан то и дело безнадежно замахивался кнутом и понукал лошаденку, а та, натужно вытянув шею, упиралась изо всех сил широко расставленными ногами — не шагала, а, казалось, валилась вперед.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика