Шырав
Шырав ĕçĕ:
…Ротӑна таврӑнсан, Сагайда хӑйсен ҫыннисене палласа илеймерӗ: пурте ҫӗнӗ, симӗс, ҫурхи тум тӑхӑннӑ.…Вернувшись в роту, Сагайда не узнал своих: все были переодеты в новое, зеленое, весеннее.
V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
— Эсӗ, тусӑм, ырӑ юланутҫӑ йӗнер ҫине тымар янӑ пекех, хӑвӑн ӗҫӳ ӑшне путнӑ, — кулса ячӗ Сагайда.— Ты, дружище, уже врос в свою новую должность, как добрый всадник в седло, — засмеялся Сагайда.
V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
Сагайда ӑна курма пӗтӗм чунтан хавас; хӑй юратнӑ Брянские кам мӗнпе те пулин ҫывӑх, ҫавсене курма вӑл яланах хавас.
V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
Унӑн сасси палӑрмаллах ҫирӗпленнӗ, Шовкун Брянскин ординарецӗ пулнӑ чухне ҫынна юрама тӑрӑшса ҫепӗҫ калаҫнинчен Сагайда тӑрӑхласа кулатчӗ пулсан, халӗ ӗнтӗ вӑл чӑн-чӑн гвардеец пек хыттӑн, янӑравлӑн калаҫать.
V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
Сагайда умӗнче вӑл хӑйне ҫирӗппӗн, пӗр тан праваллӑ ҫын тивӗҫлӗхӗпе тытать.Стоит перед Сагайдой уверенно, с достоинством, как равный перед равным…
V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
Ҫӗнӗ куҫсемпе пӗрремӗш хут пӑхмасть-и-ха Сагайда хӑй ҫине тата хӑйӗн юлташӗсем ҫине?Не впервые ли Сагайда взглянул и на себя, и на своих товарищей новыми глазами?
V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
Сагайда хӑйӗн полкӗнчи ҫынсем кашни кил тӗлӗнчех словаксемпе кула-кула тӑрса калаҫни ҫине савӑнӑҫлӑн пӑхать.
V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
«Мӗн пулса иртрӗ-ха? — шухӑшлать Сагайда, Гринава урамӗпе утса.«Что, собственно, произошло? — думал Сагайда, шагая по улице Гринавы.
V // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
Сагайда ура ҫине тӑчӗ те, хӗрелсе кайса, ӑна хирӗҫ утрӗ.
III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
Ҫакна вӑл Сагайда вӗсемшӗн тахҫанах кӗтсе тӑракан ҫывӑх тӑванӗ пулнӑ пек сасӑпа каларӗ.
III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
— Эсӗ хӑнана чӗнесшӗнччӗ, пӑх-ха! — вӑл хӗрне чӳрече патӗнче ларакан Сагайда ҫине кӑтартать.— Ты хотела позвать гостя, кукай-но2. — Она указала дочери на Сагайду, сидевшего у окна.
III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
— Ҫук, илтмен, — пӗр пытармасӑр йышӑнчӗ Сагайда, ҫав Пепа ҫинчен нимӗн те илтменнишӗн кӑштах именсе.
III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
Сагайда ҫав чечексем ҫине пӑхса, шухӑша каять.
III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
— Чылай пулать-и чирлени? — ыйтать Сагайда, кровать патне пыма именсе.— Давно заболела? — спросил Сагайда, стесняясь подойти к кровати.
III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
Сагайда хумханарах мӑкӑртатса илчӗ.
III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
Пӗчӗкҫӗскер, вӑл Сагайда умӗнче, йӑран ҫинчи хир чӑххи пек, мӗскӗннӗн те шанчӑксӑррӑн йӑл кулса тӑрать.Она стоит перед Сагайдой маленькая, словно куропатка на меже, жалобно и неуверенно улыбаясь.
III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
Нивушлӗ вӑл, Сагайда, вӑрҫӑн кичем шӑрӑхӗнчен вӑхӑтлӑха кӑна хӑтӑлчӗ?Неужели он, Сагайда, только на время вырвался из мрачного зноя войны?
III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
— «Юрату ҫарсене малалла куҫма вӑй парать»… хм… каласа хучӗ», — йӑл кулчӗ Сагайда, пӗррехинче Брянский ҫавнашкал каланине аса илсе.
III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
«Философсем, — кӑмӑллӑн шухӑшларӗ Сагайда, боецсем ӑна асӑрхамарӗҫ, вӑл вӗсене хӑйне саламлаттарма яланхи пек кӑшкӑрса тӑратмарӗ.
III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.
Сагайда пӗлмен икӗ боец, котелокри хулӑн хӑймапа витӗннӗ йӳҫӗхмен сӗте сыпа-сыпа, йывӑҫ айӗнче лӑпкӑн калаҫса лараҫҫӗ.
III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.