Шырав

Шырав ĕçĕ:

Мишка (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Мишка шывра пӗртте путмарӗ.
Мишка совсем не тонул.

Мишкӑна шыва кӗртни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Унтан вара эпӗ: манӑн мишка пур, терӗм.
Потом я сказал, что у меня мишка есть.

Эпӗ Витьӑпа ҫапӑҫни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Унтах тата икӗ мишка пур.
А там ещё было два мишки.

Шурӑ мишкӑсем ҫинчен // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Шыв ҫывӑхӗнче пӗр мишка тӑрать.
Около воды стоял один мишка.

— Кукӑр ура мишка ку, — терӗ анне.
Мама сказала: — Косолапый мишка.

Мишка пӗртте кукӑр ураллӑ мар // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Куҫӗсене хупать мишка, ӑна питӗ шӑрӑх-ҫке.
И он глаза закрывал, потому что ему очень жарко было.

Мишка хыҫӗнче шыв пурччӗ.
Сзади мишки была вода.

— Ну-ка, мишка, сик шыва! — терӗ вӑлах каярахпа.
И крикнул: — А ну, мишка, в воду!

Упа // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Унта, читлӗх ӑшӗнче, мишка уткаласа ҫӳрет, хӑй тата пурин ҫине те пӑхать.
А там, в клетке, мишка ходил мимо решётки и на всех глядел.

Вара мана пӗр ҫар ҫынни алла ҫӗклерӗ те: — Пӑх ӗнтӗ, пӑх, акӑ вӑл мишка, — терӗ кулкаласа.
И один дядя, красноармеец, взял меня на руки, засмеялся и сказал: — Гляди, вот он, мишка.

Упа патӗнче ҫынсем питех те нумайччӗ, пурте: — Мӗн, мишка? Пӑчӑ-им, мишка? — теҫҫӗ.
Около него очень много людей стояло, и все говорили: — Что, мишка? Жарко, мишка?

Мишка вӗсене ҫыртать пуль тесе, эпӗ питӗ хӑрарӑм.
А я испугался, что он за ними полезет и их закусает.

Мишкӑсем // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Мишка решетке тӑрӑх туртӑнчӗ те пӗвӗ ҫитеймерӗ унӑн.
Мишка потянулся по решётке и не мог достать.

Унтах эпӗ тата икӗ мишка куртӑм.
А потом я увидал там ещё двух мишек.

Мишкӑсем хӑйсем хӑмӑр, хамӑн мишка пекех.
А сами мишки коричневые, совсем как мой мишка.

— Ох, Мишка, — тет вӑл, — эсӗ каллех сӑмсуна каҫӑртатӑн!
— Ох, Мишка, опять ты нос дерешь!

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Атя, Мишка.
— Пошли, Мишка.

Паллашӑр, тархасшӑн! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

А Мишка пӗрмай чӑмлать те чӑмлать, унӑн сӑн-пичӗ ветчина майлӑ пулса кайнӑ, шӗвӗр сӑмси хурлӑхлӑн шӑхӑра-шӑхӑра илет.
А Мишка всё жует, жует, лицо его стало похоже на ветчину, острый, хрящеватый нос жалобно свистит.

XII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Мишка, ан ултала!
Мишка, не выдай!

Мишка хуҫи хӗтӗртсе кӑшкӑрать:
Мишкин хозяин задорно кричит:

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика