Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пӗчӗк сăмах пирĕн базăра пур.

Пӗчӗк (тĕпĕ: пӗчӗк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Апла мар пулсан, парӑслӑ пӗчӗк карапсем туса ярӑр.
Или кораблики пускайте — обязательно с парусами.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Сашӑпа Витюшка аслашшӗсен килӗ умне пӗчӗк канавсем чаврӗҫ, кил-ҫурт таврашӗнче тахҫантанпа пухӑнса выртнӑ ӑпӑр-тапӑра пуҫтарса хучӗҫ, пахчана тухмалли сукмаксене шӑлса тасатрӗҫ, чӳрече айӗнчи хӑма сыпӑкне ҫапса хучӗҫ.
Возле дедушкиного дома Саша и Витюшка вырыли канавки, убрали с усадьбы давнишний хлам, подмели дорожки, под окнами прибили на застрехе доску,

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Акӑ, тепӗр енчи чӑнкӑ ҫыранта, пӗр пӗчӗк ҫырма патӗнче, йывӑҫ тӗми чӳхенме пуҫларӗ.
Вот на противоположном крутом берегу, у оврага, зашевелился кустарник.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Хӑй пӗчӗк пулин те, вӑл питӗ хӑюллӑ, ку тӗлӗшпе вӑл Саша тусӗсенчен пӗринчен те кая мар.
Несмотря на свой малый рост, он по юркости и живости не уступал никому из Сашиных приятелей.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Стенана пӗр енне шӑтӑк туса, унта пӗчӗк кӑна кантӑк лартрӗҫ.
В одной стене пробили отверстие, вставили рамку со стеклом.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Вырка хӗррине темӗнле тӗлӗнмелле чаплӑ пуянлӑх пытарни ҫинчен вӑл хӑй пӗчӗк чухнех асламӑшӗнчен илтнӗ пулнӑ-мӗн.
О том, что на берегу Вырки зарыт клад, он слышал еще маленьким от бабушки.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Лутра йывӑҫ тӗмесем хушшинче, пӗчӗк ҫырмасем урлӑ-пирлӗ касса кайнӑ тӳрем айлӑмра, ҫӗр кӑмрӑк куписем хуп-хуран курӑнса выртаҫҫӗ.
На изрытой оврагами равнине среди мелкого кустарника чернели штабеля угля, возвышались серые голые отвалы вынутой породы.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Ну, мӗн эсир, пӗчӗк ачасем пек! — старик кӑмӑлсӑррӑн аллисене сарса илчӗ.
— Ну что вы, как дети малые! — расстроенно разводит руками старик.

50 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Манӑн учительница! — кӑшкӑрчӗ вӑл, ӑна пӗчӗк аллисемпе хупӑрласа.
Это моя учительница! — кричит она, загораживая ее слабыми детскими руками.

49 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Валя вӗсене яланах хӑйпе пӗрле илсе ҫӳрет, мӗншӗн тесен Миронихӑн пӗчӗк ачисем, вӗсене ӑнсӑртран тупса, таса страницисене лӳчӗркесе пӗтерме пултараҫҫӗ.
Валя всюду носила их с собой, чтобы младшие дети Миронихи случайно не подобрались к ним и не растрепали чистенькие страницы.

Трубачев пӗчӗк пур татӑкӗпе стена ҫине ҫапла ҫырса хучӗ: Митьӑна шырама вӑрмана тухса каятпӑр.
Трубачев тоненьким мелком написал на стене: Уходим в лес искать Митю.

47 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Сасартӑк унӑн сасси татӑлчӗ, пӗчӗк те хыткан кӗлетки ҫӳлелле туртӑнса хӑпарчӗ.
Крик его вдруг оборвался, маленькое, худое тело взметнулось вверх.

Мучин сасси пӗчӗк ачанни пек йӑвашшӑн тухрӗ.
Голос у деда был слабый, тоненький, как у ребенка.

Шкул хапхинчен пӗчӗк, типшӗм старик тухни курӑнчӗ, ун йӗри-таврах мӑнтӑр гитлеровецсем пыраҫҫӗ.
Из ворот школы, окруженный со всех сторон рослыми эсэсовцами, показался маленький, хилый дед.

Пӗчӗк ачасене кӗпе аркисемпе хупланӑ хӗрарӑмсем куҫҫуллӗ куҫӗсемпе шкул хапхи еннелле пӑхаҫҫӗ.
Женщины, закрывая подолами малых детей, полными слез глазами смотрели на ворота школы.

Вӑл пӗчӗк ачасен куҫӗсенчен шӑтарас пек пӑхса тӑрать.
Глаза его напряженно вглядываются в лица подростков.

Пӗчӗк ачасем стариксем ҫумнелле тӗршӗнеҫҫӗ…
Подростки жмутся к старикам…

Учительница унӑн пӗчӗк аллине тытса чӑмӑртарӗ:
Учительница взяла ее маленькую руку:

45 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Хӗрачасем вара пӗчӗк кӗтӗве уҫланка хӑваласа каяҫҫӗ.
Девочки гонят маленькое стадо на лесную поляну.

44 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Пӗчӗк ача пекех…
— Как маленький…

42 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика