Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хул сăмах пирĕн базăра пур.
хул (тĕпĕ: хул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл ахаль те паллӑ, — терӗ хул касакан.

Это ясно само собой, — ответил оспопрививатель.

VI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

— Процентсене шутламасӑрах, — татӑклӑн пӗлтерчӗ хул касакан, — вӑтӑр ҫул хушшинче помещик чухӑнсен вунӑ пин дань тыррине хӑй пӳлмине чикнӗ.

— За тридцать лет, не считая процентов, — торжественно возвестил оспопрививатель, — помещик задолжал беднякам девять тысяч даней зерна.

VI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

— Тӑватӑп, — терӗ хул касакан тутисене сиктеркелесе.

— Возьмусь, — произнес оспопрививатель одними губами.

VI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ача часах хул касакан Хуана илсе килчӗ.

Вскоре мальчик вернулся, ведя за собой Хуа, прославившегося на всю деревню умелым прививанием оспы.

VI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Хул касакана илсе кил-ха кунта.

Приведи сюда нашего оспопрививателя.

VI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Хул касакан Хуана вӗсене пулӑшма хушрӗҫ: вӑл ҫырма та, шут ҫинче шутлама та лайӑх пӗлет.

В помощь пригласили деревенского оспопрививателя Хуа, который умел писать и ловко считал на счетах.

V // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Лешӗ, тӑлпаланса, тармакланса пӗтнӗскер, тӑрасшӑн пулнӑ, урисемпе тапкаланнӑ; ӑна икӗ хура ҫын хул айӗнчен тытса тӑратнӑ, аллисем унӑн, хуҫнӑ ҫунатсем пек, сывлӑшра ҫакӑнса тӑнӑ, хӑй, улакан саспа ӗсӗклесе:

Растрепанный, взъерошенный, он двигал по полу ногами, пытаясь встать; двое черных людей держали его под мышки, руки его висели в воздухе, как надломленные крылья, и он, клокочущим от рыданий голосом, кричал:

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хреснашшӗ ӑна ҫавӑнтах хул айӗнчен ярса тытнӑ, унтан, темӗнле азартпа хыттӑн юрласа, Фомана тупӑк патне терте пуҫланӑ.

Крестный тотчас же подхватил его под руки и стал толкать ко гробу, напевая довольно громко и с каким-то азартом:

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Эпӗ ятлаҫмастӑп, чӑннине калатӑп, — ӑнлантарса панӑ Ежов, ҫӗкленчӗк кӑмӑлпа хул калакӗсене сиктеркелесе.

— Я не ругаюсь, а правду говорю, — пояснил Ежов, весь подергиваясь от оживления.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Каллех татать те каллех хул хушшине хӗстерет, татах малалла татма пуҫлать.

Опять рвет и опять кладет подмышку и опять рвет.

VIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Тата икӗ пайӑркине татать, малти урисене ҫӗклесе, каллех хул хушшине хӗстерет.

Оборвет еще пару, поднимет лапу и туда же.

VIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

— Икӗ пайӑркине татса илет те хул хушшине хӗстерет.

— Оборвет пару початков, подмышку себе сунет и прижмет.

VIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Кун хыҫҫӑн артиллеристсем хӑйсем хушшинче кулса кӑна калаҫатчӗҫ: «Халӗ ӗнтӗ эпир нимӗнрен те хӑрамастпӑр. Тупӑсене лашасем туртса кӑлараймасан, пирӗн Давид хул хушшине хӗстерсех ҫӗклесе тухать», — тетчӗҫ.

Артиллеристы смеялись: «Теперь нам не страшно: где кони не вытащат пушек, там наш Давид-грузин на руках перетащит их».

Тусем хушшинчи сукмаксемпе // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Михӗпе чӑрканӑ гранатӑсене хул хушшине хӗстерсе Серёжа Тюленин лашасем умнех сиксе тухнӑ.

Из-под самых копыт лошадей, со связкой гранат в мешке под мышкой, вынырнул… Серёжа Тюленин.

Серёжа «ункӑран» тухать // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Вара вӑл, гранатӑсене хул хушшине хӗстерсе, хӑйӗн ҫӗлӗкне пусса лартрӗ те тухса ҫухалчӗ.

И исчез с гранатами под мышкой, нахлобучив свою шапчонку.

Серёжа «ункӑран» тухать // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Вася Пирожок — пуҫтахскер, ҫирӗп те сарлака хулпуҫҫиллӗ, яланах хаваслӑ сӑн-питлӗ, витӗр куҫлӑ йӗкӗт, хул хушшине пӗчӗкҫеҫҫӗ чӗркем хӗстерсе тенкел ҫинче ларать.

Вася Пирожок — отчаянная голова, крепкий, широкоплечий, с серыми бесстрашными глазами — сидел на стуле с малюсеньким свёртком под мышкой.

Приказ — закон // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Эпӗ: кирлӗ мар, тесе каласшӑнччӗ ҫеҫ — анчах вӑл мана хул айӗнчен ҫӗклерӗ те, качака таки ҫине, утлантарса лартрӗ.

Я хотел сказать, что не надо, а он уже взял меня под мышки и посадил меня на козла, прямо на спину.

Эпӗ качака такине утланса ҫӳрени // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Опанас пичче мана хӑй хул хушшине илчӗ те, хуллен кӑна кабак ҫине лартрӗ.

Дядя Опанас взял меня под мышки и тихонечко посадил на кабак.

Чи пысӑк кабак // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Салтак пичче мана хул хушшинчен тытрӗ те, уҫнӑ чӳречерен туртса кӑларчӗ, анне мана курмарӗ те.

Дядя меня схватил под мышки и вытащил, а мама не видала.

Маневрсем // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Мана хул айӗнчен тытса ҫӗклесе урапа ҫине, темле япала ҫыххи ҫине лартрӗ.

Взял меня под мышки и посадил на тележку, на какой-то узел.

Мӗнле платформа // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех