Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

каҫнӑ (тĕпĕ: каҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫапах та хутора Христоньӑпа Матвей Кашулин старик илсе ҫитернӗ хыпар пуринчен те тӗлӗнмеллереххи пулчӗ: хуҫалӑхра кирлӗ пулнипе вӗсем пӗр-икшер ҫамрӑк юман суйласа касма тесе Хысна вӑрманне кайнӑ пулнӑ та туйралӑхпа пынӑ чух тип ҫырмаран хир качакипе унӑн хӗл каҫнӑ путеккине хӑратса тартнӑ.

Но вовсе чудной показалась в хуторе привезенная Христоней и дедом Матвеем Кашулиным новость; ездили они в казенный лес выбрать по паре дубков на хозяйственные нужды и, пробираясь по чаще, вспугнули из буерака дикую козу с подростком-козленком.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӗвел сӑрт тӗмески урлӑ упаленсе каҫнӑ.

За бугром валилось через порог солнце.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пульӑна, темле ҫӳллӗ хӳме урлӑ сиксе каҫнӑ чухнехи пек, ҫӳлелле ывтӑнтарса ячӗ.

Пуля заставила его высоко, словно через барьер, прыгнуть.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Тапранса каять вара эшелон; Воронеж патӗнче, Дон урлӑ каҫнӑ ҫӗрте, пуйӑса илсе пыракан машинист пӑравуса юри майӗпен ярать, пи-итӗ-питӗ майӗпен… мӗншӗнне пӗлет-ҫке-ха вӑл.

Эшелон идет, и вот под Воронежем, где первый раз приходится переезжать через Дон, машинист, какой ведет поезд, дает тихий ход, — самый что ни есть тихий… он уже знает, в чем дело.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӗл каҫнӑ путексенчен пӗри, амӑшӗнчен те тӗреклӗскер, ӗмме пычӗ те, амӑшӗ ӑна хай патӗнчен пуҫӗпе сӗксе хӑваласа ячӗ.

Ярка, переросшая мать, пыталась сосать ее, мать гнала ее ударами головы.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

«Пӑхма кӑмӑллӑ ҫын, савӑнӑҫлӑ, — тесе шухӑшларӗ Рагулин, — калас пулать, ҫамрӑках та мар. Хӗрӗх урлӑ каҫнӑ пулас…»

«Мужчина на вид приятный, — подумал Рагулин. — И, сказать, не очень молодой. Годов более сорока наберется…»

XXIX сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Викторпа Сергей килтен тухса площадь урлӑ каҫнӑ ҫӗре станица ҫине ӑшӑ каҫ анчӗ.

Теплый вечер укрывал станицу, когда Сергей и Виктор вышли из дому и направились через площадь.

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Иртнӗ каҫ ахӑртнех таҫта чӑтлӑх вӑрманта ҫӗр каҫнӑ пулас, — шинель аркисем ҫумӗнче хӑмӑр тикенек йӗпписем шӑртланса тӑраҫҫӗ.

На полах шинелей щетинились коричневые кожушки череды, — видно, валялись эту ночь в лесу, в зарослях.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вакуна таврӑннӑ чух ирхи ҫанталӑкӑн тӳлек сулхӑнне пӗтӗм ӳт-пӗвӗпе туйса пычӗ; хӑй кунта килни ӑнӑҫлӑ пулас пек туйӑннӑшӑн та, пакгаузӑн тутӑхнӑ ҫи виттийӗ урлӑ упаленсе каҫнӑ хӗвелшӗн те, таҫтан темле хӗрарӑм сасси юрланӑ пек кӗвӗллӗн янӑраса илтӗннӗшӗн те пӑлханса савӑнчӗ.

Шел, всем телом ощущая утреннюю тепловатую прохладу, смутно радуясь и вероятному успеху своей поездки, и солнцу, перелезавшему через ржавую крышу пакгауза, и музыкальному, певучему тембру доносившегося откуда-то женского голоса.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Дезертир сассине илтсенех Петро ҫак атаманец вӑрҫӑччен Еленски станицинчи Рубежин хуторӗнче пурӑннӑ Фомин хушаматлӑ казак пулнине, ӗлӗк хӑйсем, ашшӗпе иккӗшӗ, унран Еланскинчи ярмӑрккӑра виҫӗ хӗл каҫнӑ вӑкӑр туяннине уҫҫӑн та хӑвӑрт тавҫӑрса илчӗ.

А Петро, едва лишь услышал голос дезертира, сразу, как это всегда бывает, с поразительной отчетливостью вспомнил, что атаманец этот — с хутора Рубежина, Еланской станицы, по фамилии Фомин, и что у него еще до войны на еланской годовой ярмарке торговали Петро с отцом трехлетка-бычка.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах казаксем хӗл каҫнӑ вӑкӑрсем пек мӗкӗрсе ахӑрашнипе хавасланса кайнӑ Аникушка ывӑнса халтан кайичченех ташша ҫӗмӗрттерсе пырать.

Но рев и хохот казаков поощряли Аникушку — плясал он до изнеможения.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

«Каллех ҫыпӑҫать, — шухӑшларӗ Сергей площадь урлӑ каҫнӑ чух, — ҫын мар, сухӑр…

«Опять липнет, — думал Сергей, проезжая по площади. — Смола, а не человек…

XXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Халӗ Гришатка ут ҫинчен вӑл чупса пынӑ чухнех сиксе анма пултарать, ут чӗвен тӑрсан ӳкмест, лаша шӑйӑрлансемпе канав урлӑ каҫнӑ чухне те йӗнер ҫинчех ларать.

Он уже может и с коня на всем скаку спрыгнуть, и не слететь, если конь вздыбится, и удержаться в седле при конском прыжке через рытвину или канаву.

Вӑй ҫумне вӑй // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Куҫ хупмасӑр ҫӗр каҫнӑ хыҫҫӑн Хлопуша пӗлӗт пек хура курӑннӑ.

После бессонной ночи Хлопуша казался чернее тучи.

«Кунта вӗсем, кунта» // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

— Тӑрӑшнишӗн тавтапуҫ, вӗлернӗ пулсан — пӗр ҫылӑхӑм каҫнӑ пулӗччӗ.

— За уход спасибо, а убил бы тебя — одним грехом на душе меньше бы стало.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Сулахаярахра Австри чикки леш енне каҫнӑ 11-мӗш кавалерийски дивизи шӑвать.

Левее, перевалив австрийскую границу, продвигалась 11-я кавалерийская дивизия.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пуҫ урлӑ пульӑсем шӑхӑрса каҫнӑ пирки вӑл пуҫне учӗн тарлӑ мӑйӗ ҫумне пӗшкӗртнӗ, хӑйӗн сӑмси шӑтӑкӗсене лашан хӗрхӳ тарӗ шӑрши кӑтӑклать.

Свист перелетавших пуль заставлял его клонить голову к мокрой шее коня, в ноздри ему бил острый запах конского пота.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫак самантра ҫамрӑк ӑйӑр, такӑнкаласа, тайкаланкаласа, хура ана урлӑ чупса каҫнӑ хушӑра, Григорий чӗринче хӑйне халь кӑна ҫулӑмлантарса янӑ сунар кӑварӗ сивӗнсе кӗлленчӗ, йывӑррӑн хашлатса сывлакан ӑйӑрне мӗнле чупас килнӗ, ҫавӑн пек ҫеҫ хӑвалама тытӑнчӗ Григорий, пан ҫинелле сӑнаса пӑхса илчӗ — каялла ҫаврӑнса пӑхмасть-и-ха тенӗ пек, унтан кӗске пусӑмлӑ ашӑпа юрттарса кайрӗ.

И за те небольшие минуты, в которые жеребец, спотыкаясь и качаясь, пересекал пахоту, в сердце Григория остывал охвативший его охотничий пыл, уже равнодушно понукал Григорий тяжело сопевшего жеребца и, проследив за паном — не оглядывается ли, — перешел на куцый намёт.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Миллерово станцинчен ҫирӗм пилӗк ҫухрӑм килсен, украинецсем пурӑнакан Ҫирӗк Варӗ ятлӑ слободара, юханшыв урлӑ каҫнӑ чух, лашисене кӗҫех шыва путармарӗ.

В Ольховом Рогу, украинской слободе, в двадцати пяти верстах от станции Миллерово, переправляясь через речку, едва не утопил лошадей.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӗр ҫултан вӗсем хӗл каҫнӑ пӑру пысӑкӑш ӳссе кайнӑ, малтанах Мохов килӗ патӗнче ҫӳрекен хӗрарӑмсен кӗписене турта-турта ҫурнӑ, унтан хӗрарӑмсене ҫӗрте йӑвалантарса пӗҫҫисене туллама вӗреннӗ, Панкратий пупӑн пӑрушӗпе Аптехинсен хӗл каҫарнӑ сысна ҫӳрисене иккӗшне тулласа вӗлернӗ хыҫҫӑн кӑна Сергей Платонович хӑйӗн йыттисене сӑнчӑрласа усрама хушнӑ.

Через год вымахали с годовалого телка ростом, сначала рвали на бабах, ходивших мимо моховского двора, юбки, потом научились валить баб на землю и кусать им ляжки, и только тогда, когда загрызли до смерти телку отца Панкратия да пару атепинских кабанков-зимнухов, Сергей Платонович приказал посадить их на цепь.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех