Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Тахҫан сăмах пирĕн базăра пур.
Тахҫан (тĕпĕ: тахҫан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑрӑм Сантӑр хӑй тенӗ ҫынпа калаҫма тарават иккен, Шерккее вӑл тахҫан палланӑ ҫын пек кӗтсе илчӗ, ыттисене те хӑй патне кӗрсе тухма сӗнчӗ.

Сандор оказался на редкость гостеприимным, встретил Шерккея и остальных как желанных гостей.

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ачасем пӗрне-пӗри тахҫан пӗлекен туссем пек тӗл пулчӗҫ.

Дети вели себя друг с другом как давнишние приятели.

XIII. Тимӗр хӗрсе шӑранать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Халь акӑ, «тахҫан кӗтнӗ ҫемлемир» килнӗ ятпа, ҫав пичкене пуҫларӑмӑр тесе пӗлтерчӗ Кантюк.

А сегодня, в честь прибытия долгожданного землемера, открыли эту заветную посудину, сообщил Кандюк.

VI. Кантюк кӗреки // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тахҫан эпир сан мӑнакку тӑванӗсемпе пӗр тымарсемех, пӗр тымарсемех пулнӑ.

Да мы ж с твоей теткой одного корня будем.

V. Хисеп йыхравӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тахҫан вӑл Чӗмпӗрте ҫакӑн пек чаплӑ тавара пӗр ҫамрӑк улпут ҫинче курсаччӗ.

Когда-то в молодости он видел подобную одежду на одном франте в Симбирске.

V. Хисеп йыхравӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тахҫан пулса иртне-ҫке вӑл.

Это ж давно было.

IV. Ҫӑлӑнӑҫ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Акӑ тахҫан пӗлнӗ ана палли — карӑнтӑкпа ҫыхӑнтарнӑ икӗ пӗчӗк йӑран.

Вот их давным-давняя мета — связанные веревкой колышки на двух маленьких бороздках.

III. Инкекпе куҫа-куҫӑн // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Эс марччӗ-и Карас кӳлли хӗрринче мана тахҫан ҫӗлӗк парса хӑвараканни?

А это не ты мне раз на берегу Карасевого озера шапку подарил?

II. Кӗтмен парне // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тахҫан авал Утламӑш тӗлӗнче хура вӑрман кашланӑ теҫҫӗ.

Когда-то, говорят, возле деревни шумели непроходимые леса.

II. Кӗтмен парне // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тимма тахҫан каласа хӑварнӑ телейлӗ ҫамрӑк ӗмӗре те вӑл хӑй шутланӑ пек тупаймарӗ, канӑҫа пӗлмен алӑ вӑйӗ те ӗмӗтленнӗ хисепе кӳреймерӗ.

Не сбывались ни добрые предсказания старого Тиммы о счастливой доле, не принесли исполнения желанной мечты и его не знавшие устали трудолюбивые руки.

II. Кӗтмен парне // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӗсем хӑйсемшӗн аван тӑвасси ҫинчен ҫеҫ шухӑшлаҫҫӗ, хӑйсем те тахҫан ачасем пулни ҫинчен аса илме те пултараймаҫҫӗ.

Они думают только о своих удобствах и не в состоянии даже вспомнить, что сами были когда-то детьми.

Гимназие вӗренме кӗни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ӑна тахҫан сарайра хӑй Абрумкӑпа куҫа-куҫӑн тӑрса юлнӑ чухнехи пекех, хӑрушӑ туйӑм ҫавӑрса илчӗ.

Его охватило такое же чувство ужаса, как в сарае, когда он остался с глазу на глаз с Абрумкой.

Гимназие вӗренме кӗни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тарӑн пусӑ тӗпӗнчи кӗтесре вӑл хура пӑнчӑ йӑшӑлтатнине курсан, унӑн чӗри тапма та чарӑнсах ларчӗ, тейӗн; ҫав пулӑшусӑр, мӗскӗн мӗлкере вӑл, тахҫан кускаланчӑк та савӑнӑҫлӑ пулнӑ хӑйӗн Жучкине аран-аран палласа илчӗ.

С замиранием сердца заметил он в углу черную шевелившуюся точку и едва узнал, вернее угадал, в этой беспомощной фигурке свою некогда резвую, веселую Жучку.

Кивӗ пусӑ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Музыкант алли айӗнчен, тахҫан ӗлӗкхилле, каллех йынӑшу сасси тапса тухрӗ.

Из-под рук музыканта опять, как и некогда, вырвался стон.

Эпилог // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Е ҫакӑ йӑлтах, тахҫан Макҫӑм калашле, савӑнӑҫпа тунсӑха та, хаваслӑхпа салхулӑха та ӑс-тӑнра пӗр пеккӗн шанӑҫтарса хӑваракан ҫутӑпа сасӑ евӗр, тӗттӗм пуҫ мими тӗпӗнче сӑнлӑхсӑр-кӳлепесӗр вӗҫе-вӗҫе иртрӗ-ши?..

Или все это роилось бесформенными ощущениями в той глубине темного мозга, о которой говорил Максим, и где лучи и звуки откладываются одинаково весельем или грустью, радостью или тоской?..

II // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Тахҫан Петр ҫуралнӑ пӳлӗмрех, шӑплӑха сайра хутра хуйхатса, ача ӗсӗклесе йӗни илтӗнет.

В той самой комнате, где некогда родился Петр, стояла тишина, среди которой раздавался только всхлипывающий плач ребенка.

II // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Тахҫан чӗрене савӑнӑҫпа тултарса тӑракан асаилӳсене текех вӑл пӗр килӗшӳллӗ туйӑма пӗтӗҫтерме пултараймарӗ.

Он уже не мог соединить свои воспоминания в ту гармоничную цельность чувства, которая переполняла его в первое время.

V // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Халь ӗнтӗ темскер, тахҫан пуҫра тӗтреллӗ мӗлке пек курӑннӑскер, ҫав сӑнара вилӗм сывлӑшӗпе пырса ҫапӑнчӗ те, йӑлтах сапаланса кайрӗ.

Теперь что-то бесформенное, как те призраки, которые населяли его темное воображение, ударило в этот образ мертвящим дуновением, и он разлетелся.

V // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

 — Тахҫан авал чапа тухнӑ «лыцарь», ватӑ утаман Игнат Карый…

Славный когда-то «лыцарь» старый ватажко Игнат Карый…

II // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Ҫак тавралӑх истерийӗнче вӑл тахҫан авал чылаях паллӑ вырӑн йышӑнса тӑнӑ; пӗрре ӑна саранчасем пекех, тутар эшкерӗсем сырса илнӗ, унӑн хӳмисем ҫинелле пӗлӗт пек ухӑ йӗпписем вӗҫтернӗ, поляксен чӑпар тумлӑ отрячӗсем те унӑн хӳмисем ҫине кармашнӑ е тата, пачах урӑхла, ӑна тытса илнӗ король жолнерӗсем ҫине казаксем тапӑннӑ кивӗ башньӑсем ӗнтӗ катӑла-катӑла аннӑ, чул хӳмисем вырӑнне, тӗл-тӗллӗн, тӗкмесем тӑратнӑ (ял ҫыннисен «чее» выльӑхӗсем кӗрсе мӑнастир пахчисене таптасран сыхлама), — сарлака варсен тӗпӗнче вир ӳсет.

Когда-то он играл значительную роль в местной истории; не раз его осаждали, как саранча, загоны татар, посылавших через стены тучи своих стрел, порой пестрые отряды поляков отчаянно лезли на стены, или, наоборот, казаки бурно кидались на приступ, чтобы отбить твердыню у завладевших ею королевских жолнеров, теперь старые башни осыпались, стены кое-где заменились простым частоколом, защищавшим лишь монастырские огороды от нашествия предприимчивой мужицкой скотины, а в глубине широких рвов росло просо.

II // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех