Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫийӗн сăмах пирĕн базăра пур.

ҫийӗн (тĕпĕ: ҫийӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Пирӗн умри ҫырмари пӑр ҫийӗн шыв юхма тытӑннӑ та ӗнтӗ.
Куҫарса пулӑш

Аннепех пурнӑҫ лайӑхчӗ // Валентина Элиме. Килти архив

Вӑл малтанах карлӑксем патне хӑраса ӳкнӗ пассажирсем йышлӑн пуҫтарӑнасси, вӗсем Чул куписен тӑрӑхӗ ҫийӗн хумсем шапӑлтатса тӑракан хӑрушӑ вырӑналла епле хӑраса тата Костя ҫине тӗлӗнсе те тав туса пӑхасси ҫинчен шухӑшлать.
Он заранее представлял, как собьются у поручней испуганные, потрясенные пассажиры, как с ужасом будут смотреть на то место, где над Каменной грядой дыбится волна, и на Костю — с восторгом и благодарностью.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Кимӗ хӗррисем урлӑ хумсем ҫапаҫҫӗ, ҫумӑр ҫӑвать, кимӗ тепӗнчи решеткесем ҫийӗн пӗчӗкҫӗ хумсем ҫӳреҫҫӗ.
Через борта переплескивают волны, льет дождь, поверх решетки в лодке гуляют маленькие волны.

Костьӑн савӑннипе сывлӑшӗ пӳлӗнсе ларать, анчах вӑл ҫавӑнтах хӑй хӑраса ӳксен шыв ҫийӗн кӗсменӗсемпе епле шапӑлтаттарнине асне илет те каллех хӗрӳллӗн аптӑраса ӳкет.
От радости у Кости перехватывает дыхание, но он тут же вспоминает, как в паническом страхе молотил веслами по воде, и его снова захлестывает горячая волна смущения.

Асаплӑн тӑрӑшса, Костя хӑвӑртрах та тӑтӑшрах ҫапать кӗсменӗсемпе шыв ҫийӗн.
Судорожно напрягаясь, Костя бьет по воде все чаще и торопливее.

Каллех ура айӗнчен шӑрчӑксем пӗрхӗнсе сикеҫҫӗ, пуҫ ҫийӗн вӗтӗ шӑна ушкӑнӗ, юпа пек, сӗрлесе тӑрать, хаваслӑ кӑмӑл ҫапах та килмест-ха.
Опять брызжут из-под ног кузнечики и висят столбики мошкары над головами, но веселое, радостное настроение не возвращается.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Анчах Нюра вӗсене хирӗҫ те йывӑҫ тӑррисем ҫине, те вӗсем ҫийӗн шуса иртекен кӗмӗл пӗлӗтсем ҫине киленсе пӑхса пырать.
Но Нюра уже идет им навстречу, старательно любуясь не то верхушками деревьев, не то плывущим над ними перламутровым облаком.

Кӑнтӑрлахи апат хатӗрлерӗм, хӑвах та ӑшӑтса ҫийӗн.
Обед я приготовила, и ты разогреешь.

Шыв ҫийӗн каллех тӗтӗм пек шӗвӗ тӗтре йӑсӑрланать.
Над рекой опять тает легкая дымка тумана.

Ҫулла шӑхӑрса ҫеҫ тӑракан ҫилсем хула ҫийӗн хӑйӑр та тусан ҫӗклесе иртеҫҫӗ.
А летом ветер со свистом несет над городом песок и пыль.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Старица ҫийӗн, шухӑша кайнӑ пек, йӑмрасем тайӑлса лараҫҫӗ, хӑйсен вӑрӑм ҫивӗчӗсене вӗсем ҫӗре ҫитиех уснӑ; лерелле вара, мӗн куҫа курӑннӑ таранах, сип-симӗс тырпулсем хумханса лараҫҫӗ, шӑрӑх пулнипе тӗссӗр курӑнакан пӗлӗтпе пӗрлешсе кайса ҫухалаҫҫӗ вӗсем.
Над Старицей наклонились, задумались плакучие ивы, бессильно свесили свои косы до земли, а по ней бегут и бегут до самого горизонта зеленые волны хлебов и тают в побледневшем от зноя небе.

Паллашӑр, тархасшӑн! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ун ҫийӗн шӗвӗ тӗтӗм пек ҫӑмӑл кӑна тӗтре пӑсланать, анчах вӑл шыв ҫинчен ҫӗкленнӗ ӗнтӗ, кукленсе ларса пӑхсан, тӗтрепе шыв хушшинчен те утравӑн, те аякри ҫыранӑн ылттӑн тӗслӗ хӑйӑрӗпе симӗс курӑкӗсем курӑнаҫҫӗ.
Над ней мглистая легкая дымка тумана, но он уже поднялся от воды, и, если присесть на корточки, в просвет между водой и туманом видны золотистая отмель и зелень то ли острова, то ли далекого берега.

Ҫыран хӗрринчи пӳрт // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Пӑрахут тавра тӗттӗм, пӗр сас-чӳ те ҫук, ҫыран курӑнмасть, шыв та курӑнмасть, айккинче ҫеҫ, аялта борт ҫинчи симӗс хунарӑн ҫути хумсем ҫийӗн ташлани курӑнать.
Вокруг парохода черно и тихо, берега не видно, не видно даже воды, только сбоку, внизу, струятся ломкие отблески зеленого бортового огня.

Вӗсен тӑррисем вагон патнелле кармашаҫҫӗ, ҫӗрелле пӑхмасассӑн вара, вагон рельссем тӑрӑх курса пынӑ пек мар, йывӑҫсем хушшипе сывлӑшра ярӑнса пынӑ пек курӑнать, сасартӑках вӑл троса татса пӑрахса аялти станци урлӑ, Подол ҫурчӗсем ҫийӗн вӗҫтерсе иртессӗн, ҫапла вара, ҫӳлтенех Днепр урлӑ каҫса кайса, аякра кӑваккӑн курӑнакан вӑрман патне персе ҫитессӗн туйӑнать.
Их вершины тянутся к вагончику, и, если не смотреть на землю, кажется, что он не катится по рельсам, а плывет между деревьями по воздуху, еще немножко и он оборвет трос, перемахнет через нижнюю станцию, дома Подола, да так и понесется поверху через Днепр к синеющему вдалеке лесу.

Килтен кайни // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Курать Щорс: грузовик ҫийӗн кӑвак-сарӑ йӑрӑмлӑ, петлюровецсен флажокӗ сулланать.
И видит Щорс: болтается над грузовиком голубой с жёлтым петлюровский флажок.

Щорс // Николай Иванов. Тихонов Н.С. Паттӑр партизан: калавсем; вырӑсларан Н. Иванов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 47 с.

Ун чухне вӑл пӗчӗк патакпа вӗри валик ҫийӗн шӑвакан пустава тӳрлетсе тӑнӑ.
Это случилось в тот год, когда его поставили направлять поток ткани, текущей на барабан.

Джонни хирӗҫни // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 48–72 с.

Нумай ҫынлӑ Нева урамӗ хыҫа юлчӗ; кунта пур ҫӗрте те — ҫутӑпа ҫӑвӑнакан пин-пин чӳрече, вутлӑ сас паллисем, ҫӗмренсем, пӳрт тӑррисем ҫийӗн ҫаврӑнакан кустӑрмасем.
Миновали многолюдный Невский, залитый светом тысячи окон, огненных букв, стрел, крутящихся колёс над крышами.

Юрату сасси // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Кӗпертен, Василий утравӗнчен иртрӗҫ, Неван юрлӑ пуш хирӗ ҫийӗн Николай кӗперӗпе вӗҫсе каҫрӗҫ; ҫак вырӑнтан хулан хура хӑмӑр пушарӗ, сивлек ҫыран хӗрринчи хунарсен ҫути курӑнаҫҫӗ, сылтӑмра — заводсен вучӗ-ҫути.
Миновали мост, Васильевский остров, пролетели Николаевским мостом над снежной пустыней Невы, — отсюда было видно лиловое зарево города, сияние фонарей на мрачной набережной, направо — огни заводов.

Нӳрлӗ ҫулҫӑсем карӑ ҫийӗн мӗлкеленсе йӑпшӑнаҫҫӗ.
Влажные листья двигались тенями на шторе.

Ҫӗр // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Тусанлӑ пӗчӗк ҫӑлтӑр ун ҫийӗн ҫывӑхрах-ҫывӑхрах ҫунать.
Пыльная звёздочка горела над ним совсем низко.

Пулма пултараймилӗх // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика