Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Хайхи сăмах пирĕн базăра пур.
Хайхи (тĕпĕ: хайхи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Штатски йӗрӗнчӗкле кулчӗ те, монахран парӑнса, манпа юнашар ларакан хайхи ачана хулпуҫҫинчен хыттӑн туртса илчӗ.

Штатский брезгливо усмехнулся и, отворачиваясь от монаха, довольно бесцеремонно потянул за плечи моего соседа — мальчугана.

V сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

— Эккей! — тени илтӗнчӗ ман хыҫра паллакан сасӑ, ҫавӑрӑнса пӑхатӑп, хайхи хуратутлӑ паҫӑрхи ача тӑра парать.

— Эгей! — услышал я позади себя знакомый голос рябого мальчугана.

V сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Таҫтан, пичӗксем хыҫӗнчен хашкаса чупса тухнӑ хайхи ача пынӑ ҫӗртех мана кӑшкӑрчӗ:

Откуда-то из-за бочек с селедками вынырнул запыхавшийся мальчуган и еще на бегу крикнул мне:

V сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Таврӑнтӑм та хайхи — ак тамаша: манӑн япаласене картише кӑларса ывӑтнӑ; ҫав йӗксӗк — Ганс Пихгольца килӗштерекенскер…

Я вернулся и увидел, что вещи мои выброшены во двор; этот негодяй, почитатель Ганса Пихгольца…

III. Калаҫу // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 397–404 с.

Эпӗ ӑна хамӑн пулӑшӑва сӗнесшӗнччӗ, тенкел ҫинчен тӑнӑччӗ те ӗнтӗ — ҫав вӑхӑтра вӑл паллакан ҫын, савнийӗ пулас, Эмиль ятлӑскер, курӑнса кайрӗ; хайхискер хӗрарӑма лӑплантарать, унӑн ашшӗ таврӑнни, амӑшӗ сывални пирки евитлет; вара вӗсем пӗтӗм халӑх умӗнче чуп турӗҫ; шӑп ҫак самантра хайхи йӗксӗк — эпӗ ӑна сӑнасах лараттӑмччӗ — пистолетне йӑпӑр-япӑр кӑларчӗ те Эмиле персе пӑрахрӗ, унтан, тӑнне ҫухатнипе ӳкекен хӗре ярса тытса, ӑна сӗтӗрсе каясшӑнччӗ, анчах эпӗ хӑвӑрт кӑна тӗллерӗм те йӗксӗке уринчен кӗрӗслеттертӗм.

Я хотел уже было предложить ей свои услуги и встал, но в это время показался ее знакомый, должно быть, жених, Эмиль, который утешил ее, сказав, что ее отец вернулся, а мамаша выздоровела; и они поцеловались при всей публике; тогда мерзавец, с которого я не спускал глаз, ловким выстрелом из пистолета свалил Эмиля и, подхватив упавшую в обморок девушку, хотел утащить ее, но я, быстро прицелившись, всадил ему в ногу пулю.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 382–396 с.

Ҫитнӗ-ҫитменех тӑратӑп хайхи тӳрем варринче, ӑҫта каймаллине, мӗн тумаллине пӗлместӗп: йӗри-тавра темӗн чухлӗ халӑх хӗвӗшет, экипажсем кумаҫҫӗ, ҫаксене пӗтӗмпех эпӗ халиччен курман ултшар хутлӑ ҫуртсемпе картласа ҫавӑрнӑ.

Первое время я стоял среди площади, не зная, куда идти и что делать: множество народа суетилось вокруг, ехали разные экипажи, и все это было обнесено шестиэтажными домами, каких я никогда не видал.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 382–396 с.

Хӗрарӑмсем курӑнмаҫҫӗ, вӗсем те хайхи леш тӑмпалтайсем пекех чӳречерен тарса ҫухалнӑ ахӑр.

Женщин не было, вероятно, они, так же как и кретины, удалились через окно.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 331–337 с.

— Пыратӑп хайхи пасар урлӑ…

 — Иду я через базар сейчас…

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 298–303 с.

Анчах «Деннем», хайхи пӑрахут, портран каясса кӗтсе Клиссон пуйӑс патне юриех кая юлса ҫитрӗ.

Но он с намерением опоздал к поезду, чтобы «Деннем» ушел в рейс.

Акварель // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 226–232 с.

Вӑл чӑнкӑ, тарӑн ҫыр хӗррипе тӑсӑлать; акӑ хайхи хушӑк: питӗ тӳрӗ капашлӑ, ҫурма ҫаврака — чакӑл тӑвӑн урлӑ сийӗнче, — шӑпах Готорн каланӑ пек.

Тропа шла над отсеченным обрывом, и вот — показалось то, очень правильной формы, высокое овальное отверстие в поперечном слое скалы, о котором он говорил.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

Том стаканран пӗр ҫӑвар ҫеҫ сыпма ӗлкӗрчӗ, пач кӗтмен ҫӗртен пӳлӗме Корнелия кӗрсе тӑчӗ, ӗҫкӗҫе сӗтел ҫинчен йӑтса антарчӗ те — шӑппӑн та йӑвашшӑн, анчах таса совеҫпе шӑпах хайхи ҫав вырӑнтан виҫӗ хутчен ҫатлаттарчӗ.

Едва Том отхлебнул из стакана, как вошла Корнелия, сняла пьяницу со стола и молча, но добросовестно шлепнула три раза по тому самому месту.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Кашни кунах Таулок тӑвӗ ҫине улӑхнӑ, хайхи чакӑл тӑва пӑртак хускаткаланӑ, тӑвӑн чарусӑр сулланӑвӗ унӑн лӑпланми чӗрине пусӑрӑнтарнӑ имӗш.

Каждый день он ходил на Таулокскую гору и слегка поддавал скалу, утоляя свое неутешное сердце ее неистовыми раскачиваниями.

Фергюсон ҫинчен хывнӑ халап // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 192–197 с.

Хайхи ырӑ пикен Тури Ачака ҫитиччен пӗр сӑмах асӑнма та май килмен.

Куҫарса пулӑш

Ҫын вӑрлакансем // Н. Пушкин, Н. Никитин. «Капкӑн», 1962, 7№, 10 с.

Ҫапла Георгий ҫын арӑмне икӗ кун хӑйӗн килӗнче тыткӑнра усрать, Анчах ырӑ ҫынсем тупӑнаҫҫӗ, хайхи кине хӑтарса Хупахушкӑннех леҫсе яраҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Ҫын вӑрлакансем // Н. Пушкин, Н. Никитин. «Капкӑн», 1962, 7№, 10 с.

Пӗррехинче, ҫӗнӗ мӑшӑрсем ашшӗ-амӑшӗ патӗнче ырӑ самах-юмахпа чӗвӗлтетсе ларнӑ вӑхӑтра, хайхи Георгий Демьяновпа тусӗсем ҫитсе кӗреҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Ҫын вӑрлакансем // Н. Пушкин, Н. Никитин. «Капкӑн», 1962, 7№, 10 с.

Комисси хайхи асӑнчӗ.

Комиссия почтила.

«Интернационал» // Аҫтахар Плотников. https://t.me/senkapkan/63

Вӑхӑт иртнӗҫемӗн кӑмӑл ҫирӗплӗхӗн вӑйӗпе, кӗтӳҫ кӗтӗве пухнӑ пек эсӗ те шухӑшусене пуҫтарайӑн — вара хайхи, эсӗ манран пӗлмелли, сивлек пуш хирӗн оазисӗ евӗр пулса тӑрӗ, ӗмӗтӳсем ун патнелле ӑнтӑлӗҫ.

Со временем силой очищенной воли ты соберешь их, как пастух собирает стадо, и то, что надлежит тебе узнать от меня, будет как бы оазисом мрачной пустыни, к которому устремятся твои желания.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Хайхи… ҫав… ҫав…

Как… как… как…

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

— Эпӗ, — терӗ Сигби, — хайхи ҫав Бильдер тухатмӑша шыратӑп, ӑҫта унӑн керменӗ?

— Я, — сказал Сигби, — ищу этого колдуна Бильдера, забыл, где его особняк.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Пырса тӑчӗ те хайхи ман патӑма сӑваплӑ ҫын — нумайччен темӗн пуплерӗ.

Вот подходит святой человек и стал много говорить.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех