Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Иртни сăмах пирĕн базăра пур.
Иртни (тĕпĕ: иртни) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тёмӑна иртни аса килчӗ, уншӑн ӗнтӗ мӗн-пурӗ ҫӗҫӗпе касса татнӑ пекех хыҫала тӑрса юлни хурлантарать.

Вспомнилось прошлое, мелькнуло сознание, что все уж это назади, как ножом отрезано…

Гимназие вӗренме кӗни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ӗҫ епле пулса иртни те паллӑ пулчӗ: суранӗ хӑрамаллах мар иккен.

Все объяснилось, рана оказалась неопасной.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ҫак салхуллӑ кун епле иртни ҫинчен, ӗҫсем епле инкеклӗ пулса пыни ҫинчен, вӑл пӗтӗмпех амӑшне каласа пачӗ.

Он передал матери всю повесть грустного дня, как она слагалась роковым образом.

Каҫару // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Вӑхӑчӗ-вӑхӑчӗпе тата вӑл пӗрре вӗҫӗ-хӗррисӗр анлӑшра кӗрлесе тӳпере вӑйлӑ тӑвӑл кӗмсӗртетнӗн, тепре — иртни ҫинчен тӗтреллӗ хитре тӗлӗксем кӑтартса, курӑксем хушшинче, улӑп тӑприсем ҫийӗн ҫеҫенхир ҫилӗ варкӑшса иртнӗн туйӑнса каять.

Казалось по временам: то буря гулко гремит в небесах, раскатываясь в бесконечном просторе, то лишь степной ветер звенит в траве, на кургане, навевая смутные грезы о минувшем.

Эпилог // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Темле, пурте малтан калаҫса татӑлнӑ пекех, мӑнастирте пулса иртни ҫинчен текех нихӑшӗ те аса илмерӗ, ҫав кун пӗтӗмпех асран тухса ӳксе манӑҫа юлнӑ пек туйӑнчӗ, анчах вӑл самант суккӑрӑн чӗри варринех кӗрсе вырнаҫни пурпӗрех те паллӑ пулса юлчӗ.

Точно по безмолвному уговору, никто не возвращался к эпизоду в монастыре, и вся эта поездка как будто выпала у всех из памяти и забылась, однако было заметно, что она запала глубоко в сердце слепого.

IV // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Ту айккинче, лапамра мӗн пулса иртни ҫинчен юрланӑ тӗле ҫитсен, суккӑр итлекенӗн сӑнарлас ӑсталӑхӗ самантрах ӑна ҫӳллӗ вырӑнсенчен айлӑма илсе каять…

Когда же песня переходила к тому, что делается под горой, воображение слепого слушателя тотчас же удаляло его от вершин в долину…

XIII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Ку юрӑра — пулса иртни е юнлӑ сечӑпа пӗр-пӗр паттӑрлӑх ҫинчен те каламан!

В песне нет событий, кровавых сеч и подвигов.

XII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Халӗ мӗнле ӗҫсем пулса иртни ҫинчен мӗн калӑр-ха эсир?

Ну, что же вы мне скажете обо всем, что творится?

I. Ман асатте // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Луччӗ эпир Дольре халӗ мӗн пулса иртни ҫинчен каласа парӑр.

Но вы ничего не сказали мне о том, что происходит в Доле.

I. Граждан вӑрҫипе ҫемье вӑрҫи // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Ҫав аса-илӳсем унӑн чӗринче яланах пулнӑ, пысӑк ӗҫсем пулса иртни те вӗсене сӳнтерме пултарайман.

Воспоминание было несколько отуманено крупными общественными событиями, но отнюдь не погасло.

III. Ача пӑхса ӳстерекен // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

— Анчах халь мӗн пулса иртни

— Но наконец-то, что творится кругом…

IV. Ыйткалакан // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

— Халь мӗн пулса иртни ҫинчен мӗнле шухӑшлатӑр?

— Но что же вы думаете о всех последних событиях?

IV. Ыйткалакан // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Иртсе каякансем тӗмӗ хыҫӗнчен курӑнмаҫҫӗ, анчах вӗсем айлӑмра, шухӑша кайнӑ старик ларакан сӑрт ҫумӗпе, вӑрманпа тӳремлӗ еннелле иртни палӑрать.

Из-за кустарника не видно было группы, из среды которой доносились эти голоса; но по звуку последних можно было заключить, что эти люди проходили у подножия дюны, направляясь к равнине и лесу.

I. Хӑйӑр сӑрчӗн тӑрри // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Класра мӗн пулса иртни ҫинчен, вӑл ӗҫе унӑн чи лайӑх тусӗ хутшӑннӑ пулин те, Одинцов тӳрӗ кӑмӑлпа тӗп-тӗрӗс ҫырнӑ.

Одинцов совершенно точно и честно описал все происшедшее в классе, несмотря на то что в этом участвовал его лучший товарищ.

33 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Валя ачасен ҫурчӗн ҫывӑрмалли пысӑк пӳлӗмӗнчи кровать ҫинче, чавсисемпе ҫытар ҫине тайӑнса, ларчӗ, вӑл хӑйсене воспитани паракан Аня аппӑшне шкулта мӗн пулса иртни ҫинчен шӑппӑн каласа пачӗ.

А в большой спальне детского дома на кровати сидела Валя и, опираясь локтем на подушку, шепотом рассказывала что-то своей воспитательнице.

27 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Тен, вӗсене те пуху мӗнле иртни ҫинчен итлеме интереслӗ пулӗ.

Наверно, им тоже очень интересно послушать, как прошел сбор.

18 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Иртни те, пуласлӑх та.

И будущее и прошлое.

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

— Мӑн пулчӗ сана, Лена? — ыйтрӗ вӑл шӑппӑн, инкек пулса иртни ҫинчен пӗр иккӗленсе тӑмасӑр тата ҫав вӑхӑтра Танечка ӑҫта пулма пултарасси ҫинчен хӑвӑрт шухӑшласа илсе.

— Что с тобой, Лена? — спросил он негромко, уже не сомневаясь, что произошла беда, и быстро соображая, где Танечка.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Паян пулса иртни — официаллӑ сасӑланинчен те вӑйлӑрах, тӑванӑм.

То, что сегодня было, — почище, брат, официального голосования.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Сӗтел хушшинчен ирхине тӑватӑ сехетре тин тухрӗҫ, Цимбал патӗнче ыйхӑран вӑраннӑ ҫӗре кӑнтӑр иртни икӗ сехет ҫитрӗ.

Встали из-за стола только в четвертом часу утра, а когда Воропаев проснулся у Цимбала, было уже два часа дня.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех