Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

улпут сăмах пирĕн базăра пур.
улпут (тĕпĕ: улпут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Улпут арӑмӗ йытӑ ҫурине пит юратнӑ, вӑл ӑна пӳртӗнчех пӑхса усранӑ.

Барыня полюбила щенка и в горницах выхаживала его.

Урнӑ йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗр улпут хулара кӑвакал йытти ҫурине илнӗ те, кӗрӗк ҫанни ӑшне хурса, килне илсе таврӑннӑ.

Барин купил легавого щенка в городе и в рукаве шубы привез его в деревню.

Урнӑ йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара улпут тискер кайӑксен хуҫи патне пынӑ та: «Ку йытӑ манӑн, эсӗ ӑна мана пар», — тенӗ.

Он сказал, что собачка его собственная, и попросил хозяина зверинца отдать ему.

Арӑсланпа йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗрре тискер кайӑксене курма улпут пынӑ.

Один раз барин пришёл в зверинец.

Арӑсланпа йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗтӗм ҫӗршывӗпех улпут хуҫалӑхӗсене вут хыпрӗ, ҫар иккӗленме тытӑнчӗ.

По всей стране запылали помещичьи усадьбы, заколебалась армия.

Анне патне канма // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Хӗрлӗ Калпак — Маняша — вара пурне те палларӗ: хресчен хӗрӗ пек тумланнӑскер — Оля тантӑшӗ, улпут хӗрӗ Саша Шербо; Дон Кихот — Митя юлташӗ Алеша Яковлев; пӗчӗк гном — пӗчӗк асамҫӑ — ҫиччӗри Саша Ишерский иккенне те тӳрех тавҫӑрса илчӗ.

А Красная Шапочка — Маняша узнавала всех: в барышне-крестьянке она сразу угадала Олину подружку Сашу Щербо, в Дон Кихоте — Митиного приятеля Алешу Яковлева и, конечно, узнала в маленьком гноме пятилетнего Сашу, сына директора гимназии.

Таса Станислав орденӗ // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Ун чухне ҫак Вырка ҫыранӗсем тата ҫывӑхри уй-хирсемпе вӑрмансем пӗтӗмпех улпут аллинче пулнӑ, — терӗ вӑл, анлӑн сарӑлса выртакан уй-хирсем ҫине шухӑшлӑн пӑхса.

Задумчиво поглядывая по сторонам, продолжал: — В те времена эти берега Вырки, а также ближайшие поля, луга и леса принадлежали помещику.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Те кулак эсӗ, те улпут, — кулса илчӗ Яков, ун ҫине пӑхса ҫаврӑнса.

— Не то кулак, не то барин, — оглядывая его, смеялся Яков.

50 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Хуларан килнӗ каменщиксем ял варринчи пӗчӗк сӑрт ҫине, ӗлӗк улпут сачӗ пулнӑ вырӑна, хӗрлӗ кирпӗчрен шкул никӗсне туса хучӗҫ.

На пригорке в бывшем барском саду приехавшие из города каменщики выложили из красных кирпичей фундамент.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Ашшӗпе амӑшӗ улпут приказчикӗ ури умнех пуҫҫапса тархаслаҫҫӗ.

Отец и мать бьются у него в ногах.

Салтак чапӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 76–94 с.

Приказчик крыльца ҫине тухса улпут Рудаченкона салтака памалла туни ҫинчен пӗлтерчӗ.

Приказчик выходит на крыльцо и объявляет барскую волю: отдать Рудаченко в солдаты.

Салтак чапӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 76–94 с.

Акӑ кӑвайт умне улпут пырса тӑчӗ.

Вот у костра появляется барин.

Салтак чапӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 76–94 с.

Улпут витинчен кивӗ тарантас илсе тухнӑ, унпа яла кӗмелли ҫула пӳлсе лартнӑ.

Из господской конюшни выкатили дряхлый тарантас, загородили им дорогу в село.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Халӑх васкасах улпут ҫурчӗ патне пухӑннӑ.

Народ поспешно сходился к господскому дому.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Старик самантрах аттипе кӗрӗкне тӑхӑнса улпут пӳлӗмне чупса кӗнӗ, стена ҫинче ҫакӑнса тӑракан кивӗ пӑшала илсе вӑл урама сиксе тухнӑ.

Старичок торопливо напялил сапоги и шубейку, побежал в господский кабинет и, сняв со стены старое ружьишко, выскочил на улицу.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Столицӑна тухса тарнӑ улпут таврӑннӑ та, чӗлӗм чӑпӑкӗпе сӗтеле шаккаса: — Кам туртнӑ ман чӗлӗме? Эпӗ ӑна, йытӑ ҫурине, хӗнесех вӗлеретӗп! — тесе кӑшкӑрнӑ пек.

Он явственно видел, что сбежавший в столицу барин вернулся и кричит, стуча чубуком по столу: — Кто курил мою трубку? Я тебя запорю, собачий сын!

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Стариксем те хытӑ шавланӑ, бурмистрӑн вара вӗсене шӑплантарас шутпа французсенчен сехӗрленсе столицӑна тухса тарнӑ улпут килессипе хӑратмалла пулнӑ.

Старики тоже загалдели, так что бурмистр, чтобы унять их, стал грозить возвращением бежавшего от французов в столицу барина.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Бурмистр диван ҫинче улпут чӗлӗмне туртса таянса ларнӑ.

Бурмистр сидел, развалясь на диване, посасывая господский чубук.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Пӗтӗмӗшпех антарса янӑ хыҫҫӑн, ҫӑраҫҫисене сыхлакан ҫын ҫӑрана питӗрсе илсе уҫҫине кӗсьине чикнӗ, бурмистрпа пӗрле каялла улпут ҫуртне кӗрсе кайнӑ.

Когда впустили последнего, ключарь запер погреб на замок, спрятал ключ в карман и снова ушел вместе с бурмистром в господский, дом.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Крыльца ҫине бурмистрпа улпут ҫӑраҫҫийӗсене сыхлакан ҫын тухнӑ.

На крыльцо вышли бурмистр и господский ключарь.

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех