Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тупа сăмах пирĕн базăра пур.
тупа (тĕпĕ: тупа) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Майлӑ ҫилпе тупа тӑватӑп!

Клянусь розой ветров!

Уы-Фью-Эой ҫул ҫӳревҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 377–380 с.

Сунаспа тупа тӑватӑп!

Клянусь насморком!

Уы-Фью-Эой ҫул ҫӳревҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 377–380 с.

Тупа тӑватӑп — мӗнпе… — питӗ ансат зефирпа, мӗнрен пуҫланӑ ҫавӑнпа.

Чем, клянусь, уже просто — зефиром, с чего начал.

Уы-Фью-Эой ҫул ҫӳревҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 377–380 с.

— Ну, вӑт… — терӗ Фью (унӑн тулли ятне чӗлхе хуҫӑласран хӑрамасӑр каламашкӑн вулакан хӑтланса пӑхтӑр-ха), — яланах кӑмӑлсӑрлӑх… чупкалу… нихӑҫан та, мистральпе тупа тӑватӑп, ну, тата аквилонпа, нихӑҫан та шӑп мар, лӑпкӑ мар…

— Ну, вот… — сказал Фью (пусть читатель попробует величать его полным именем без опасности для языка), — всегда неудовольствие… беготня… и никогда… клянусь мистралем, ну, и аквилоном… никогда, чтоб тихо, спокойно…

Уы-Фью-Эой ҫул ҫӳревҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 377–380 с.

Муссонпа та бризпа тупа тӑватӑп!

Клянусь муссоном и бризом!

Уы-Фью-Эой ҫул ҫӳревҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 377–380 с.

Баклан — ухмах кайӑк, анчах, тупа тӑватӑп, енчен те эпӗ тӑватта пайланайсан-и?

Баклан — глупая птица, но клянусь вам, если бы я мог разорваться начетверо.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Ку — кивӗ, лайӑх вӑйӑ; ӑна ҫуррине ҫитсен пӑрахма юрамасть, тата кунсем карт мар; вӗсен, манӑн ҫакӑнта пӗтекен хаклӑ кунсен, виле ӳчӗсен умӗнче тупа тӑватӑп: татӑлса ывӑтӑннӑ икӗ вӗҫе туртса ҫыхатӑп, ҫав тери хытӑ, аллӑм сурса ыратма пуҫличчен хытӑ туртса ҫыхатӑп, ҫав тӗвӗре санӑн мӑйу хӑрӑлтатӗ!

Это старая, хорошая игра; ее не годится бросать с середины, и дни не карты; над трупами их, погибающих здесь, бесценных моих дней, клянусь вам затянуть разорванные концы так крепко, что от усилия заноет рука, и в узле этом захрипит ваша шея.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Минтер ҫумне хыттӑнрах лапчӑнса вӑл алӑсем асӑрхануллӑн малтанхи хут сӗртӗннине, чӑн-чӑнах чуп тунине, йӑлтӑркка куҫсемпе тупа тунине кӑларса тӑратрӗ.

Все крепче прижимаясь к подушке, он вспомнил первые осторожные прикосновения рук, серьезный поцелуй, блестящие глаза и клятвы.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Тупа тӑватӑп, капитан, вӗсем ӑна ҫӑласшӑн!

Клянусь, капитан, они спасают ее!

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

— Пӗшкӗн, пеместӗп; санӑн аннӳ чунӗн ҫӑлӑнӑҫӗпе тупа тӑватӑп.

— Нагнись, я стрелять не буду; клянусь спасением души матери моей.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

— Экваторпа тупа тӑватӑп, — терӗ капитан, — кӗскен калӑр: вӗсем ухмаха печӗҫ-и е ҫук-и?

— Клянусь экватором, — сказал капитан, — говорите короче: валяли они дурака или нет?

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

— Вара, тупа тӑватӑп, сире каялла хулана леҫсе яратӑп, тата парнен тӑваттӑмӗш пайне паратӑп.

 — И клянусь вам, я не только доставлю вас обратно в город, но и уделю еще четвертую часть награды.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Тупа тӑватӑп: эпӗ сире ырӑ ҫеҫ сунатӑп.

Клянусь, я вам желаю добра.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Ҫынсене (хӗрарӑмсене вара уйрӑмах) питӗ лайӑх пӗлсе ҫитнӗ тесе пӗтӗмлетсе — Нок хӗремесленсе кайрӗ, ҫиелтен — ҫынсемпе пӗрлех юлма, ӑшӗнче вара вӗсемпе пӗрлешсе каймасӑр пурӑнма шак хучӗ, ҫапла, чӗрине яланлӑхах шарламасӑр тӑма хушса, юлашки кунӗсене ҫӗр ҫинчи мӗн пур харамлӑха пӗлекен ӑсчахӑн ҫӗкленӳллӗ салхулӑхӗпе кӗтсе илме тупа турӗ.

Думая, что прекрасно изучил людей (а женщин в особенности), Нок, разгорячившись, решил, внешне оставаясь с людьми, внутренно не сливаться с ними, и так, приказав сердцу молчать всегда, встретить конец дней возвышенной грустью мудреца, знающего все земные тщеты.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Анчах чӗлӗмне виҫе кун каяллах хӑй аллипе хӑй хуҫса пенине, табакне вара ҫӗре силленине, халӑхри мӗн пур намӑс киленӳрен, кӑмӑла пӑсакан илӗртӳсенчен ютшӑнма ҫирӗппӗн тупа тунине аса илсен — кӗреҫеллӗ ҫын питне йӳҫек, ӳпкевлӗ кулӑ витрӗ.

Но, вспомнив, что еще третьего дня трубка сломана им самим, табак рассыпан и дана торжественная клятва избегать всяческих мирских соблазнов, омрачающих душу, — человек с лопаткой горько и укоризненно усмехнулся.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Халӗ пурин те хырӑм ҫурӑмпа пӗрлешнӗ, анчах, хамӑрӑн путнӑ караппа тупа тӑватӑп, эсӗ халӗ хӑвӑн ӑсталӑхупа питех те мӗскӗн, эпӗ хам та вӗрен ҫыхас маҫтӑрлӑхпа ҫавӑн пекех хевтесӗр.

Теперь у всех подвело животы, но, клянусь нашим погибшим судном, — жалок ты со своим искусством теперь так же, как жалок я с моим умением плести маты.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 177–180 с.

Анчах ку мана килӗшет, унта, трюмра, анра-сухралла вилнӗ тӑмсайпа тупа тӑватӑп.

Но это мне нравится, клянусь погибшим идиотом, — там, в трюме.

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

— Вилнӗ негр карапӗ вӑл, Ленур, шӑпах вӑл, мӗнпе кирлӗ ҫавӑнпа тупа тӑватӑп!

 — Корабль мертвого негра, Ленур, это был он, клянусь, чем хотите!

Супӑнь ешчӗкӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 170–176 с.

— Шуйттанпа тупа тӑватӑп: сире шӑпа яртарса палӑртма, килӗшменнисенчен малтанхиннех вара пуҫне персе аркатма пултаратпӑр.

— Клянусь чертом, вы стоите того, чтобы вызывать вас по жребию и первому отказавшемуся размозжить голову.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Шуйттан асламӑшӗпе тупа тӑватӑп, паллах, унӑн вӑл пур тӑк, — карҫинккаран пысӑкрах рак хуранӗсене хам куртӑм, вӗсем асамат кӗперӗ пек чӑп-чӑпар.

Клянусь тетушкой черта, если она у него есть, что сам видел раковины больше корзины, и они пестрели, как радуга.

«Тӑватӑ ҫил» штурманӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 117–123 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех