Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

калӑпӑр (тĕпĕ: калӑп) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тӗслӗхрен, пире пурне те, ҫак ҫӗрлехи лагере пӗтӗмпех, пирӗн пӗтӗм ӗҫе — пирӗн Усть-Невинскри ГЭС-а, эпир вӑрман лартнине, пирӗн тырпулсене, пирӗн малта пыракан ҫынсене илӗр-ха — вара танлаштарса пӑхӑр: ҫаксенче пуринче те, калӑпӑр, пирен аттесен пурнӑҫӗ евӗрли мӗн пур-ха? —

К примеру, возьмите нас всех, вот этот весь ночной лагерь, все наши дела — Усть-Невинскую ГЭС, лесные посадки, урожаи, передовых людей, — и посмотрите, чем все это похоже… ну хотя бы на жизнь наших отцов?

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Калӑпӑр, ҫеҫенхир тӑрӑх вунӑ пин лаша кӗтӳне хӑваламалла пулсан, ҫав кӗтӗве кӗтӳҫсем хутор витӗр хӑваласа тухма шутласан, кӗтӳ урам тӑрӑх ирӗклӗнех, ҫитменнине тата юртӑпа чупса тухмалла.

Если бы, скажем, случилось двигаться степью табуну, хоть в десять тысяч коней, и табунщикам вздумалось бы прогнать его через хутор, то вся эта конница прошла бы по улице свободно, даже на рысях.

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ун пек калаҫусенче, калӑпӑр, «Пирӗн ҫеҫенхирсем халӗ тата вӗсен пуласлӑхӗ»… темӑна сӳтсе яваҫҫӗ.

В таких разговорах, скажем, обсуждалась тема «Нынешнее наших степей и будущее»…

VIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Калӑпӑр, пӗр кӗрхи калчах мӗне тӑрать!

Скажем — одни лишьт озимые ростки чего стоят!

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Калӑпӑр, Родниковскинче миҫе ҫын ҫырӑннӑ?

— Сколько человек записалось, скажем, в Родниковской?

II // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Преподаватель, калӑпӑр, доска патне чӗнсе ыйтнӑ чухне, инкеке кӗтнӗ пекех, техника ҫинчен мӗн те пулин манса кайнипе тӗрӗс ответлеймесен? — ыйтрӗ Хворостянкин, пуҫне салхуллӑн пӗшкӗртсе.

— А ежели, допустим, преподаватель вызовет к доске и спросит, а тут, как назло, что-нибудь такое в технике забудешь и не сумеешь правильно ответить? — спросил Хворостянкин, печально склоняя голову.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Кунта тавлашмалли ҫук тетӗп эпӗ; ҫитменлӗхсем пур пирӗн — тырӑ турттарассине кая хӑвартӑмӑр, механизаци тӗлӗшпе те, калӑпӑр, айванла хӑтланнисем пур…

 — Я говорю, что спорить тут нечего, есть у нас недостатки: с хлебовывозом затянули, по механизации, допустим, имеются у нас и пустяковые затеи…

XXVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Мӗн каласси пур, ҫав майлӑрах сценӑсене, паллах, кинора ҫеҫ мар, калӑпӑр, чӑн пурнӑҫра та курма пулать пулсан та, ун пек сценӑсем питех те япӑхскерсем.

Что и говорить, такого рода сцены весьма примитивны, хотя, разумеется, нечто подобное и можно встретить не только, скажем, в кино, но и в действительности.

XXVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ну, калӑпӑр, эпӗ тухса калӑп, иртнӗ ҫулсенчи пекех тырӑ турттарас ӗҫ епле пыни ҫинчен калӑп — ун пек калаҫусем унта туллиех пулаҫҫӗ.

Ну, допустим, выступлю я, буду, как и прошлые годы, говорить о хлебовывозе, — да таких речей там будет в избытке.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Эпӗ, паллах, калӑпӑр, электричество енӗпе илес пулсан, пурне те пултаратӑп, анчах ӗҫленӗ ҫӗрте кӑна…

Я, конечно, если, сказать, по электрической части, то все умею, но только практически…

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Эпир «сухалани тӑрӑх сухалама» пуҫлатпӑр, урӑхла каласан, ҫакӑн пек куллен пулакан тата пурте пӗлекен фактсене, калӑпӑр, пуху ирттернине, тӗрӗссипе, пухӑва хӑйне мар, ӑна ирттерме хатӗрленнине ҫеҫ… ҫырса кӑтартма пуҫлатпӑр пулсан, ҫакӑн пек илемлӗнех мар тата ытлашши тӗрӗсех те мар танлаштарса пӑхни пире кӑштах тӳрре кӑларассӑн туйӑнать.

Думается, что такое, пусть не совсем точное, сравнение послужит нам хотя бы кое-каким оправданием, если и мы начнем «пахать по вспаханному», то есть станем описывать такие обыденные и всем известные факты, как собрание, вернее — не самое собрание, а лишь подготовку к нему…

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ял ҫинчен ҫырнӑ пирӗн литературӑна, калӑпӑр, хура тӑпраллӑ анлӑ уй-хирсемпе, ял ҫинчен ҫыракансене ҫав тухӑҫлӑ тӑпра ҫинче ҫӗр ӗҫлекенсемпе танлаштарас пулсан, ҫак хӑюллӑ танлаштарӑва малалла аталантарса; ҫак хура тӑпрапа (агроном чӗлхипе каласан) епле усӑ курнине тата унта мӗнле культурӑсем акса тунине пӑхас пулсан, — вара ҫав ҫӗрӗн пӗтӗм лаптӑкне сухаласа акнине курма пулӗччӗ.

Если бы сравнить нашу литературу о деревне, скажем, с обширными полями чернозема, а товарищей, пишущих о деревне, с хлеборобами, обрабатывающими эту плодородную почву; если бы такое сравнение развить дальше и присмотреться, как же (говоря языком агронома) освоен этот чернозем и какие культуры на нем возделываются, то можно было бы увидеть всю площадь земли вспаханной и посеянной.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Калӑпӑр, журналист, очеркист е писатель профессийӗ ҫине эпӗ ҫапла пӑхатӑп: вӑл машинӑпа кайсан — вӗҫтерсе иртет, нимӗн те курмасть.

— Как смотрю на профессию, скажем, журналиста, очеркиста или писателя… поедет на машине — пролетит и ничего не увидит.

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Татьяна Николаевна, — Хворостянкин, аллисене сарса, ассӑн сывларӗ, — мана ҫынсенчен уйрӑм, калӑпӑр, ман кабинетра, тӗрӗслеме юрамасть-и вара?

— Татьяна Николаевна, — Хворостянкин вздохнул, разводя руки, — разве нельзя проверить меня отдельно, например, в моем кабинете?

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кондратьев, калӑпӑр, акӑ ҫапла ыйтма пултарать:

Кондратьев, допустим, может спросить так:

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Эсӗ, калӑпӑр, пирӗн редактора е тата кама та пулсан улталама пултаратӑн — ку санӑн хӗрарӑм ӗҫӗ, — анчах мана эсӗ яланах чунна уҫса пар, тӗрӗссине кала.

— Ты можешь обманывать, скажем, нашего редактора или еще кого… — это твое женское дело, Но мне ты всегда говори правду, душу открой.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Эпӗ хама хам: «Урӑххи ҫинчен шухӑшлам-ха. Ну, калӑпӑр, ҫӗр выртмалли ҫурт хуҫи ҫинчен, мана чей ӗҫтерекенни ҫинчен», — терӗм.

— Я говорил себе: «Буду думать о другом. Ну, положим, о хозяине постоялого двора, у которого я пил чай».

XXV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Музыкине ҫыраканни, калӑпӑр Крейцер сонатинех ҫыраканни — Бетховен, хӑй мӗншӗн ҫавӑн пек шухӑш-кӑмӑла лекнине пӗлнӗ вӗт-ха, ҫав кӑмӑл-туйӑма пула вӑл мӗн те пулин тунӑ, ҫавӑнпа уншӑн ҫав кӑмӑл-туйӑмӑн пӗлтерӗшӗсем пулнӑ, маншӑн вара — нимӗн те ҫук.

Ведь тот, кто писал хоть бы Крейцерову сонату, — Бетховен, ведь он знал, почему он находился в таком состоянии, — это состояние привело его к известным поступкам, и потому для него это состояние имело смысл, для меня же никакого.

XXIII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Калӑпӑр, арҫын пӗр-пӗр хӗрарӑма мӗн виличчен ыттисенчен ытларах хисеплесе, хакласа пурӑнать пулсан та, хӗрарӑмӗ, пӗр иккӗленмесӗр калама пулать, пурпӗрех урӑххине хисеплет.

Если допустить даже, что мужчина и предпочел бы известную женщину на всю жизнь, то женщина-то, по всем вероятиям, предпочтет другого.

II // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

— Унӑн, калӑпӑр, вунӑ шанчӑкран пӗр шанчӑк ҫеҫ, — терӗ вӑл, хӑйӗн термометринчи ртутне силле-силле антарса.

— У нее один шанс… ну, скажем, против десяти, — сказал он, стряхивая ртуть в термометре.

Юлашки ҫулҫӑ // Николай Степанов. О. Генри. Юлашки ҫулҫӑ // Илемлӗ литература: журнал. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1941. — №4. — 113-118 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех