Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ывӑлӑм (тĕпĕ: ывӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Мӗн ҫыхӑнтарать сире, ывӑлӑм?

— То есть как, сын мой?

IV // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Вӑл ҫемҫен ҫапла каларӗ: — Эсир мана пӗтӗмпех каласа памарӑр-ха, манӑн ывӑлӑм, — терӗ.

Он мягко сказал: — Вы мне не все открыли, сын мой.

IV // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Кунсӑр пуҫне, ывӑлӑм, сире тӳрех калам: эсир манӑн кӑмӑла питех те каятӑр, ҫавӑнпа та эпӗ сире, пултарнӑ таран, пуринпе те пулӑшма хатӗр.

Будьте просты со мной, сын мой; скажите прямо — согласны вы иметь меня своим духовным отцом, я к вам расположен и рад быть вам полезен.

IV // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Артур, эсӗ маншӑн ывӑл… ывӑлӑм вырӑннех пулатӑн.

Артур, ты для меня — как бы мой собственный сын.

I // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

— Кӑшт лар-ха ывӑлӑм, — терӗ вӑл юлашкинчен.

— Сядь на минуту, сын мой, — сказал он наконец.

I // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Ывӑлӑм! — терӗ вӑл юлашкинчен, — Турӑ санӑн чунупа калаҫман тесе калама хӑяймастӑп эпӗ.

— Сын мой! — промолвил он наконец, — сохрани меня боже сказать, что Господь не беседовал с твоей душой.

I // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Тӳсӗмлӗрех пулмалла, ывӑлӑм.

Побольше терпения, сын мой.

I // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

— Мӗн тата, ывӑлӑм?

— Что же еще, сын мой?

I // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Эсӗ ывӑлӑм пирки, ҫак вӗтӗр-шакӑрсем пирки нимӗн те ҫырса пӗлтерместӗн.

Ты вот все эти мелочи про сынку не пишешь.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Валерий Чкалов: повесть; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 214 с.

«Пӗрремӗш числара шухӑшӑмпа санпа тата Игорьпе пӗрле пултӑм, сан ҫинчен кӑна шутларӑм, сан сӑнарна уҫҫӑнах курса тӑтӑм… Эсӗ тата ывӑлӑм — маншӑн пурнӑҫ, сывлӑшпа ҫутӑ пулса тӑратӑр. Ывӑлӑм пире пурнӑҫра ҫыхӑнтаракан сыпӑк пулса тӑрать. Эсӗ — манӑн тусӑм, юлташӑм пулатӑн, эсӗ мана йывӑр самантсенче те пӑрахмастӑн, санпа пӗрле чухне эпӗ пур енчен те лайӑх канатӑп», — тесе ҫырнӑ вӑл Ольга Эразмовна патне.

«1-го был мысленно с тобой и Игорем, думал только о тебе и твой образ видел очень ясно… Ты и сын — вот моя жизнь, мой воздух и свет. Сын — это связующее звено в нашей жизни. А ты — друг, товарищ, который не бросит меня в тяжелую минуту и рядом с которым я отдохну и морально, и физически», — писал он Ольге Эразмовне.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Валерий Чкалов: повесть; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 214 с.

 — Кукӑльсене манса хӑвармарӑн-и, ывӑлӑм?..

 — Подорожники не забыл, сынок?..

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

— Сывӑ пул ӗнтӗ, ывӑлӑм!..

— Прощай, родимый!..

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

— Сана ҫыру пур таҫтан, ывӑлӑм.

— Тебе, сынок, письмо откель-то.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

— Мӗн-ха, ывӑлӑм, тӑван-хурӑнташ никам та ҫук пулсан, юл пирӗн патрах…

— Что ж, сынок, коли нету у тебя родни, оставайся при нас…

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

— Ӑҫтисемччӗ-ха, ывӑлӑм?

— Откель же ты родом, сынок?

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Ывӑлӑм! — ҫурма сасӑпа чӗнчӗ Кавӗрле мучи.

— Сынок! — позвал Гаврила вполголоса.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Ывӑлӑм Ленинград патӗнчеччӗ, тахҫантанпах ӗнтӗ нимӗн те ҫырса пӗлтермест.

Сын под Ленинградом был, давно уже не отзывается.

Иккӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Эсӗ мӗн, хресна ывӑлӑм, авланмастӑн ҫак, автан?

— Ты что, крестник, не женишься, петух?

III сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Ывӑлӑм ҫук.

Сына-то нет.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Мӗнле эсӗ, ывӑлӑм, эпӗ ҫук чухне ертсе пытӑн? — ыйтрӗ Ковшов хӑйӗн юратнӑ начальникӗ ҫинчен куҫне илмесӗр пӑхса тӑракан Петьӑран.

Как ты тут, сынок, командовал без меня? — спросил Ковшов у Пети, не сводившего с начальника преданных глаз.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех