Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шухӑшлать (тĕпĕ: шухӑшла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Ман пата та килеҫҫӗ ӗнтӗ», — шухӑшлать Бабушкин.

Бабушкин ждал: «Придут и за мной».

Тӑватӑ листовка // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Вырӑс рабочийӗ ҫав тӳрӗ ҫулпа, политикӑлла уҫӑ кӗрешӳ ҫулӗпе ҫӗнтерӳллӗ коммунизмла революци патне ҫитет, — акӑ мӗн ҫинчен шухӑшлать, акӑ мӗн ҫинчен ҫырать Владимир Ильич.

Русский рабочий пойдёт этой прямой дорогой открытой политической борьбы к победоносной коммунистической революции, — вот о чём думал и писал Владимир Ильич.

Пӗрремӗш кӗнеке // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Ҫапла шухӑшлать Володя.

Так думал Володя.

Сывӑ пул, Чӗмпӗр! // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Шухӑшлать хӑй, шухӑшлать Саша ҫинчен.

И думал, думал о Саше.

Сывӑ пул, Чӗмпӗр! // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

«Вӑйлӑ, ҫирӗп кӑмӑллӑ анне!» — юратса шухӑшлать Володя.

«Сильная, гордая мама!» — с уважением думал Володя.

Сывӑ пул, Чӗмпӗр! // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Вӑл обществӑн тӗрӗсмарлӑхӗпе танмарлӑхӗ пирки те нумай шухӑшлать: пуянсем ӗҫсӗр аптраҫҫӗ, чухӑнсем пуҫ ҫӗклемесӗр ӗҫлеҫҫӗ.

Он много думал о том, как несправедливо устроено общество: богатые бездельничают, бедные не покладая рук трудятся.

Мартӑн пӗрремӗшӗ // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

«Сывӑ пул, атте! — чунтан татӑлса шухӑшлать Володя.

«Отец, прощай! — горько думал Володя.

Ашшӗ // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

«Кая юлас марччӗ», — канӑҫсӑррӑн шухӑшлать Володя.

«Не опоздать бы», — в беспокойстве подумал Володя.

Пӑрахут ҫинче // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Валя та ҫак самантра ҫаплалла шухӑшлать те ҫапларах туять-и, тен.

Может, то же самое думает и чувствует в эту минуту и Валя?

9 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Вӑл шухӑшлать, эпӗ — ҫук.

Она думает, а я — нет.

5 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Анчах вӑл ман ҫинчен шухӑшлать пулӗ.

Но она, наверное, думает обо мне.

5 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

— Пӗлместӗп, эсӗ мӗнле те, анчах хӑшӗ-пӗри пуласлӑха туртӑнни вӑл хальхинчен, паянхинчен, хӑпса тасални тесе шухӑшлать.

— Не знаю, как ты, а кое-кто считает, что устремиться в будущее — значит обязательно оторваться от настоящего.

4 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Вӑл, сарлака хулпуҫҫиллӗскер, лӑпкӑскер, ҫак икӗ километр ытла тӑсӑлакан кӗпере, ытлашши материал тӑккаламасӑр, мӗнле туса пӗтересси ҫинчен шухӑшлать.

Широкоплечий, спокойный, земной, он соображал, как осилить мостишко в два с четвертью километра и не загубить лишнего материала.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Халӑх мӗн шухӑшлать? — ыйтрӗ комдив, ура ҫине тӑмасӑрах.

— Какие мыслишки у народа? — спросил комдив, не поднимаясь с корточек.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Комдив калаҫнӑ майӑнах шухӑшлать, ҫавӑнпа та вӑхӑт ҫитиччен никама та хирӗҫ калаҫтарса шухӑшне пӑтратма ирӗк памасть.

Комдив думал вслух и не выносил до поры до времени никаких возражений.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Ларать ҫыру тытса, шухӑшлать.

— Сидит над письмом, думает.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Кашниех тухма шухӑшлать, — терӗ Якуба иккӗленерех, хӑйӗн черет йӗркипе куҫса пыракан юлташӗн ҫурӑмӗпе начфин патне пуҫсӑрланса черетсӗр кӗнӗ такам кӗлетки ҫине пӑхкаласа; Якуба укҫа ҫатӑртаттарса тытнӑ чӑмӑрӗпе черетсӗр сӗкӗнсе кӗнӗ боеца чышса илчӗ.

— Каждый думает выйти, — уклончиво ответил Якуба, поглядывая на солдата, втиснувшегося к начфину без очереди; Якуба подтолкнул бойца кулаком с зажатыми в нем деньгами.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Окопсенчен ан тухчӑрччӗ! — тесе шухӑшлать Малик.

Только бы не вышли из окопов! — думает Малик.

Эпос хывӑнни // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 75–96 с.

Молдаванин, хӑйӗн ашшӗнчен уйӑрӑлса тухма шутласа, ту леш енчен хӑйсен ашшӗ кил-йышӗ валли кӑна мӑр, хӑй тӳпи валли те тулӑ илсе килме шухӑшлать.

Молдаванин думал прихватить за перевалом пшеницы не только на отцову, но и на свою долю.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Мӗншӗн йывӑҫ хыҫӗнчен?» — шухӑшлать телефонист, тавралӑхри шава итлесе, юлташӗсем хыҫҫӑн таҫта васкаса, ҫӑра курӑк ӑшӗнче ҫыхланса.

Почему из-за дерева? Почему в спину?» — думал телефонист, слушая суматошный гомон вокруг, куда-то торопясь за товарищами, путаясь в крепкой, прибитой траве.

XXIX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех