Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

улпут сăмах пирĕн базăра пур.
улпут (тĕпĕ: улпут) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Арман тума вӗреннӗ ҫын улпут каланине ӗненмен.

Мужик не поверил.

Хӑй тӗллӗн авӑракан арман // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Улпут каланӑ: «Хӑпарасса хӑпарӗ, анчах ӗлӗкхи вырӑна ҫитеймӗ, тепӗринче тата сахалтарах хӑпарӗ, кайран-кайран чарӑнсах ларӗ. Кирек мӗнле урапа хурсан та, вӑл чарӑнса ларӗ. Асту-ха: пысӑк ту ҫинчен ҫунапа ярӑнса ансан, пӗчӗкҫӗ ту ҫине хӑпаратӑн, пӗчӗкҫи ҫинчен пысӑкки ҫине каялла хӑпараймастӑн, кунта та ҫавӑн пекех», — тенӗ.

Барин сказал: «Поднимется, да ниже, а другой раз поднимется еще ниже и станет, какие ты колеса не прилаживай. Все равно, как если на салазках с большой горы съедешь — на маленькую поднимешься, а с маленькой назад на большую никак не поднимешься».

Хӑй тӗллӗн авӑракан арман // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Улпут каланӑ: «Чул аялалла анса кайсан, эсӗ ӑна каялла мӗнле хӑпартӑн?» — тенӗ.

Барин сказал: «Чем же ты подымешь свой камень, когда он спустится?»

Хӑй тӗллӗн авӑракан арман // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ку ҫын улпут каланине ӗненмен.

Мужик не поверил барину.

Хӑй тӗллӗн авӑракан арман // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара улпут каланӑ: «Эсӗ ҫыру пӗлекен ҫын пулнӑ пулсан, эпӗ сана арман ҫинчен ҫырнӑ кӗнеке панӑ пулӑттӑм. Ӑна вуласан, хӑй тӗллӗн авӑракан арман тума май пуррипе ҫуккине эсӗ пӗлнӗ пулӑттӑн. Ун пек арман тӑвас тесе пысӑк вӗреннӗ ҫынсем те нумай шухӑшланӑ. Хытӑ шухӑшланипе вӗсенчен нумайӑшӗ ухмаха ернӗ», — тенӗ.

Тогда барин сказал: «Вот если бы ты знал грамоте, я бы тебе книжку дал о механике, и там ты бы прочел о такой мельнице и увидал бы, что такой мельницы сделать нельзя, что много людей ученых посходили с ума — все выдумывали такую мельницу, чтоб сама ходила».

Хӑй тӗллӗн авӑракан арман // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫак ҫын улпут патне кайнӑ та каланӑ: «Эпӗ хӑй тӗллӗн авӑракан арман шухӑшласа кӑлартӑм, ӑна шыв та, ҫил те, лаша та кирлӗ мар. Ӑна пӗрре анчах хускатса ярас пулать, вара вӑл мӗн чарачченех авӑрӗ. Анчах манӑн йывӑҫпа чукун илме укҫа ҫук. Парччӗ мана виҫҫӗр тенкӗ укҫа, эпӗ сана хӑй тӗллӗн авӑракан арман туса парӑп», — тенӗ.

Мужик пошел к барину и сказал: «Я придумал такую мельницу-самокрутку, что сама будет ходить, без воды и без лошадей; только раз завести,— она и будет ходить до тех пор, пока остановишь. Нет только у меня денег на лес да на чугун. Дай мне, барин, триста рублей денег, я тебе первому сделаю такую мельницу».

Хӑй тӗллӗн авӑракан арман // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ӑнсӑртран и, е юриех-и Флоринда хӑйӗн ҫамрӑк улпут хӗрӗн пит хытӑ пытарса усракан кӑмӑл-шухӑшӗсене пырса тивнӗ.

Случайно или намеренно, но Флоринда коснулась самых сокровенных чувств своей молодой госпожи.

X сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

— Ой, мисс Луи, — тенӗ негритянка, ҫамрӑк улпут хӗрӗн пит аван ҫӳҫне ачашласа тураса, — сирӗн ҫӳҫ пит те илемлӗ-ҫке!

— О, мисс Луи, — говорила негритянка, нежно расчесывая роскошные волосы молодой госпожи, — какие у вас красивые волосы!

X сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

«Ку улпут йывӑрах мар, пӗр-икӗ крепенккерен те ытла пулас ҫук», — терӗ.

Он сказал: «Не тяжел барин,— фунта два, больше не будет».

Эпӗ юланутпа ҫӳреме вӗренни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

(Улпут каласа кӑтартни)

Куҫарса пулӑш

Эпӗ юланутпа ҫӳреме вӗренни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

«Ну, улпут, ӗҫе майлаштартӑмӑр ӗнтӗ, пӑртак тата ларса канар», — терӗ.

«Ну,— говорит,— барин, дело сделали, теперь отдохнуть надо».

Упа тытни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

(Улпут каласа кӑтартни)

(Рассказ барина)

Эпӗ чӑн малтан пӑшалпа мулкача персе тытни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Улпут кӑмӑлӗ хуҫӑлнипе йӗрсе янӑ, унтан чӑтаймасӑр килне чупса кайнӑ.

Барин затрясся, заплакал и убежал в дом.

Урнӑ йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Дружок улпут патне упаленсе пынӑ та ун урине ҫула пуҫланӑ.

Дружок подполз к барину и стал лизать ему ногу.

Урнӑ йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Улпут, кӑна ӑҫтан тиврӗ-ши тесе, патнерех пырса пӑхнӑ.

Барин подошел ближе, чтобы рассмотреть, что с ним.

Урнӑ йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Улпут пӑшалне илсе тухнӑ та Дружок патне кайнӑ.

Барин вынес ружье и подошел к Дружку.

Урнӑ йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Вара улпут арӑмӗ упӑшкине чӗнсе илнӗ те каланӑ: «Чуп часрах! Такам Дружока кӑларса янӑ, вӑл урнӑ. Тархасшӑн, мӗн те пулин ту ӑна», — тенӗ.

Тогда барыня позвала мужа и сказала: — Иди скорей! Кто-то выпустил Дружка, он совсем бешеный. Ради бога, сделай с ним что-нибудь.

Урнӑ йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Улпут арӑмӗ Дружока курнӑ та ӑна йыхӑра пуҫланӑ, анчах Дружок ӑна итлемен, вӑл ӗлӗкхи пек хӳрине пӑркаламан, ун ҫине ҫаврӑнса та пӑхман.

Когда барыня увидала Дружка, она кликнула его, но Дружок не послушался, не замахал хвостом и не взглянул на нее.

Урнӑ йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Улпут ҫав йытта курнӑ та: «Ачасем! Часрах килелле чупар, урнӑ йытӑ пырать!» — тесе кӑшкӑрса янӑ.

Барин увидал эту собаку и закричал: — Дети! Бегите скорее домой, — бешеная собака!

Урнӑ йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫав вӑхӑтра улпут ачисем пахчара пулнӑ.

Дети были в саду.

Урнӑ йытӑ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех