Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

намӑс сăмах пирĕн базăра пур.
намӑс (тĕпĕ: намӑс) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тем пек туртӑнсан та, тем чул ҫапӑҫсан та, тем тери ҫухӑрсан та, юлашкинчен унӑн, намӑс курса, вӗллерен тухса ӳкмеллех пулнӑ.

Как он ни упирался, как ни дрался, как ни орал, а в конце концов с позором был вытолкнут из скворечника.

II // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 19–29 с.

Хуҫана намӑс пулчӗ ҫав, халӗ мана вӑл ҫурт туса пачӗ…

Совестно стало хозяину, вот он и приготовил мне домишко…

I // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 19–29 с.

Тӑванӗсенчен намӑс пуласран та шикленнӗ вӑл.

Еще она боялась опозориться перед родными.

V // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 3–18 с.

Анчах Федорка нихҫан та нӑйкӑшман, ун аллинче ӗҫ вӗресе тӑнӑ, — Прошкӑна аппӑшӗ умӗнче намӑс пек туйӑнать: ҫапах вӑл, Прошка, арҫын-ҫке!

Но Федорка никогда не жаловалась, и все у ней как-то горело в руках, — и Прошке делалось совестно перед сестрой: все-таки он, Прошка, мужик!

I // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 3–18 с.

Мӗнле намӑс мар сана! — тесе кӑшкӑрса ячӗ хӗрарӑм.

Как не стыдно! — как крикнет тетенька.

Пире кофе илсе килсе пани // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

— Апла пулсан, выляса савӑнма та намӑс мар.

— Ну, с такими отметками и погулять не стыдно.

Акӑ Ҫӗнӗ Ҫулти каникул та ҫитрӗ // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Намӑс та мар-и? — пуҫне сулкалать Маруся.

— И не стыдно! — качает головой Маруся.

Марусьӑн малтанхи отметки // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Намӑс, Маруся! — тет Анна Ивановна ҫиллессӗн.

— Стыдно, Маруся! — говорит Анна Ивановна сердито.

Акӑ ӗнтӗ, кун хыҫҫӑн кун иртет… // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

— Кун пек хӗрачана шкула яма та намӑс мана.

— Просто стыдно мне пускать такую девочку в школу.

Маруся кукамӑшне итлемест // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Вӑл пичке кӑшӑлӗнчен тунӑскер пулнӑшӑн мана намӑс пек туйӑнса кайрӗ.

Я застеснялся своей Обручевой сабли.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Хам кая юлнӑшӑн мана намӑс пулса кайрӗ.

Мне сделалось стыдно, что я отстал.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

— Епле намӑс мар сана, ачам!

— Как тебе не совестно, босячина этакий!

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Эпӗ макӑрса ятӑм, анчах ҫавӑнтах Васькӑна аса илтӗм те мана намӑс пек туйӑнчӗ.

От обиды хотелось плакать, но я вспомнил Ваську и проглотил соленые слезы: стыдно стало.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Васькӑран ыйтма намӑс: вӑл эпӗ нимӗн те пӗлместӗп тесе шутлама пултарать.

Спросить у Васьки было стыдно: подумает, что я совсем ничего не знаю.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

— Эпӗ вырӑс пулнӑшӑн мана хама намӑс.

— Мне стыдно за то, что я русский.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

«Ҫук, господа, — тет вӑл, — миллионшар хресченсем выҫӑ ларнӑ ҫӗрте этемлӗхшӗн намӑс пулса тӑракан йӗркене — Российӑри патша йӗркине ҫӗр ҫинчен шӑлса тӑкмасӑр восстанисем тума чарӑнас ҫук».

И давай их резать: «Нет, — говорит, — господа, там, где голодают миллионы крестьян, а рабочих расстреливают за забастовки, — там восстания не прекратятся, пока не сметут с лица земли позор человечества — русский царизм!»

7 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Сире хӑвӑра намӑс пулмалла, рабочи ҫынсем сирӗншӗн пӗтрӗҫ!

Стыдно должно быть вам, рабочих вы погубили!

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Намӑс мар-и сана?

Не стыдно тебе?

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

«Ҫавӑнпа ҫак дворянина, Довгочхун ывӑлне, Иван Никифорова, ҫын ҫуртне вут тӗртме хӗрӗннӗшӗн, манӑн чина, ятпа хушаматӑма намӑс кӑтартнӑшӑн, ҫын пурлӑхне вӑрӑ-хурахла туртса илме куҫ хывнӑшӑн, пуринчен ытла тата ятӑма ярасшӑн непсӗленсе, ман хушамат ҫумне хур аҫи тенӗ ята хушса хунӑшӑн штраф шыраса илме ыйтатӑп.

И потому прошу оного дворянина Ивана, Никифорова сына, Довгочхуна, яко повинного в зажигательстве, в оскорблении моего чина, имени и фамилии и в хищническом присвоении собственности, а паче всего в подлом и предосудительном присовокуплении к фамилии моей названия гусака, ко взысканию штрафа,

IV сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Епле намӑс мар сире?

Куҫарса пулӑш

II сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех