Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кулать (тĕпĕ: кул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лесник кӑмӑллӑн кулать.

Лесник добродушно усмехнулся.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Вӑт тата… — кулать Наташа.

— Вот еще… — Наташа смеялась.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Вӑл, куҫне кӑштах хӗстерсе, кӑмӑллӑн кулать.

Чуть прищурив глаза, он улыбался.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

— Паллах, — амӑшӗ каллех кулать, куҫӗсем унӑн ҫунса ҫеҫ тӑраҫҫӗ.

— Ну как же, — мать улыбалась, глаза у нее блестели.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Унӑн куҫӗсем те, хусканӑ – вӗсем те Сергей Николаевичӑнни пекех, куласса та вӑл ун пекех ачашшӑн кулать.

У нее такие же глаза, как у Сергея Николаевича, такие же скупые, неторопливые движения и ласковая улыбка.

44 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Оксана васкамасӑр тӗмӗсем хыҫӗнчен тухать те, чӗресне сулласа, йӑл кулать:

Оксана не спеша выходит из-за кустов и, потряхивая подойником, улыбается:

44 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Кашни страницине уҫса пӑхаттӑм, пурне те йӑлтах ҫӗнӗ хутпа чӗркеттӗм те ячӗсене ҫырса тухаттӑм, — телейлӗн йӑл кулать Валя.

Все странички перелистаю, все книжки в новую бумагу оберну, надпишу, — счастливо улыбается Валя.

44 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ха-ха-ха! — ахӑлтатса кулать Ваҫҫук.

Ха-ха-ха! — захлебывался Васек.

41 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Сӗтне ӗне пачӗ, ҫӑкӑрне асанне пӗҫернӗ, — йӑл кулать Яков.

— Молока коровка дала, хлебца бабушка испекла, — улыбался Яков.

34 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл яланхи пекех кӑмӑллӑн кулать.

Она улыбается.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Амӑшӗ, нимӗн пулман пекех, савӑнӑҫлӑн кулать, сасси унӑн яланхи пекех ҫирӗппӗн тухать.

Мать как ни в чем не бывало улыбалась, голос у нее звучал уверенно.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Сева Малютин, ҫӑварне карса, хаваслӑн кулать.

Сева Малютин широко раскрывал рот и радостно смеялся.

9 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Игнат ҫав тери ӑшшӑн йӑл кулать, ҫак кулӑ вара ун ҫӑра куҫхаршийӗсене пула сиввӗнтерех курӑнакан пит-куҫне ҫемҫереххӗн, ачашраххӑн кӑтартать.

Улыбка у Игната была очень добрая и сразу смягчала строгое выражение лица, которое придавали ему густые, сросшиеся брови.

2 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Степан Ильич именнӗ пек хӑй ҫине пӑхать, кӗпи ҫинчен утӑ пӗрчине илет те, шӑрҫа пек шурӑ шӑлӗсене кӑтартса, кӑмӑллӑн кулать.

Степан Ильич смущенно оглядывает себя, осторожно снимает с рубашки сухой стебелек и улыбается широкой, простодушной улыбкой, показывая ровные белые зубы:

1 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Куҫ умӗнче кулать!..

И он еще смеется!..

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кулать!

Куҫарса пулӑш

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Савӑннипе кулать вӑл.

Радуется небось, смеется над его несчастьем.

XIV. Ешӗл туй // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хӑйне пӗр-пӗр ним пӗлтерми сӑмах каласан та, вӑл савӑнса кулать, ҫавӑншӑн ӑна ачасем кунта «Савӑнӑҫ Михайли» тесе ят панӑ.

Покажи ему палец — он тотчас рассмеется да так заразительно, что и остальным не удержаться от смеха, за это ребята дали ему безобидное прозвище — «Радостный Михайла».

XI. Йывӑҫҫипе улми // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тӑраннӑ кӑмӑлне пытараймасӑр кулать вӑл, иртӗхсе савӑнать, каҫӑхса хӗпӗртет.

Не скрывая своего довольства жизнью, громко хохочет, веселится, резвится.

IX. Юлташсен тупи // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑййи ӑнсӑ пынӑ чух вӑл ача пек хӗпӗртесе кулать, выляса ярсан та, татӑлса кулянмасть, уншӑн вӑййи вӑйӑ пултӑр.

Когда игра идет хорошо, он радуется, будто малый ребенок, а проигрывает — тоже не убивается: игра есть игра.

II. Ял мыскарисем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех