Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Амӑшне (тĕпĕ: амӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл Иерусалима кайма шут тытнӑ та патшалӑх тилхеписене хӑйӗн амӑшне панӑ.

Он вздумал пойти в Иерусалим и передал бразды правления своей матери.

XI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫак сас-чӗв мана вӑратрӗ, пуҫа тӳрех пӗр шухӑш пырса кӗчӗ: «эпӗ тенкел ҫинче пачах хуйхӑрмасӑр, йӗмесӗр тӑнине тиечук курӗ те, ҫак чунсӑр ача амӑшне шелленипе е курас килнипе ҫеҫ хӑпарса тӑнӑ пулӗ кунта,» тейӗ; вара эпӗ сӑхсӑхрӑм, пуҫ тайрӑм та йӗрсе ятӑм.

Этот шум разбудил меня, и первая мысль, которая пришла мне, была та, что, так как я не плачу и стою на стуле в позе, не имеющей ничего трогательного, дьячок может принять меня за бесчувственного мальчика, который из жалости или любопытства забрался на стул: я перекрестился, поклонился и заплакал.

XXVII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл ӗлӗк те типшӗм те ырханччӗ, анчах амӑшне вӗлернӗренпе ытла ырханланса кайнипе унӑн питҫӑмартийӗсем путсах анчӗҫ, пичӗ тӑрхаланса кайрӗ, янахӗ шӗвӗрленчӗ, шӑрт пек куҫхаршийӗ айӗнчи пӗчӗк хура куҫӗсем путса анчӗҫ те икӗ кӑмрӑк катӑкӗ пек йӑлкӑшса тӑраҫҫӗ.

Он и прежде был сухим и костлявым, а после смерти матери так похудел, что желваки на его лице выступили, как грецкие орехи, скулы заострились, его маленькие черные, глубоко ввалившиеся глаза темнели под лохматыми бровями, словно два потухших уголька.

5 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Темиҫе уйӑх каярах ҫеҫ-ха четниксем унӑн амӑшне вӗлерчӗҫ.

Мать убили четники несколько месяцев тому назад.

5 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Амӑшне хисеплесе ҫавӑн пек ят панӑ ӑна.

Это ее в честь матери назвали.

Манӑн ятӑм Шура пулса тӑчӗ // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Те тупӑннӑ телей кӑларнӑ ӑна, те вӑл хӑйӗн тусне, Тома, ашшӗпе амӑшне, Гоомо куккӑшне, Нутэскинпа Очера аса илнӗрен тухнӑ вӑл.

То ли от счастья, то ли от воспоминаний о своем друге Томе, об отце, матери, дяде Гоомо, о Нутэскине и Очере.

Парнесем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Хӑйӗн амӑшне питӗнчен сурасшӑн! — терӗ вӑл, пӑшӑлтатса.

Прошептал: — Плевать в лицо своей матери!

Ӑнсӑртран тупни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Амӑшне пытарнӑ хыҫҫӑн Чочой кун каҫмаллах тундрӑна тухса кайрӗ.

После похорон матери Чочой на целый день ушел в тундру.

Ҫуралнӑ ҫӗршывшӑн тунсӑхлани // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Каллех амӑшне вилӗмрен хӑтарас шухӑш ҫавӑрса илчӗ ӑна.

Ему так хотелось хоть чем-нибудь помочь ей.

Йӳҫӗ пашалусем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Чочой ӗненчӗ: шанчӑк пӗтмен-ха, амӑшне ҫитерме май пулатех.

Чочой поверил: еще не все потеряно, мать еще можно накормить.

Йӳҫӗ пашалусем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Адольф мӗнле пашалусене таптаса тӑкнине ӑнланма хӑтланса, Том ним калама аптрарӗ, пӗр вырӑнта тапӑртатса тӑчӗ, унтан ҫакна ӑнланса илчӗ: Чочойран чирлӗ амӑшне ҫитерес апата туртса илнӗ иккен вӗсем.

Том нерешительно потоптался на месте, силясь понять, что за лепешки растоптал Адольф в грязи, и пришел к простому, невеселому выводу: у Чочоя отняли возможность покормить больную мать.

Йӳҫӗ пашалусем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Чочой ӑшӗнче икӗ туйӑм кӗрешет: пӗри — ҫаврӑнмалла та, ҫак ҫынсене ним каламасӑр, тухса каймалла, тет, тепри — икерчӗсене илмелле, тем пулсан та илмелле те вилекен амӑшне тӑраниччен ҫитермелле, тет.

Два чувства боролись в Чочое: первое — повернуться и уйти, ни слова не сказав этим людям, и второе — забрать оладьи, забрать во что бы то ни стало и накормить умирающую мать.

Йӳҫӗ пашалусем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Амӑшне мӗнле пулсан та апат ҫитермелле текен шухӑш Чочоя ҫине тӑма хушрӗ.

Мысль о том, что он должен во что бы то ни стало покормить мать, заставила Чочоя действовать.

Йӳҫӗ пашалусем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Юкола та пӗтсен, Чочой, чирлӗ амӑшне ҫитерме мӗн те пулин тупас тесе, чукчасен ярангисене, эскимоссен пӗчӗк пӳрчӗсене кӗре-кӗре тухрӗ.

Когда кончилась и юкола, Чочой обежал яранги чукчей и хижины эскимосов в надежде раздобыть что-нибудь, чем можно было бы накормить больную мать.

Йӳҫӗ пашалусем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Чочой амӑшне шӑршланнӑ типӗ пулӑ пама хӑтланчӗ.

— Чочой протянул матери сухую тухлую рыбу.

Йӳҫӗ пашалусем // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Уйрӑмӑнах вӑл амӑшне астуса юлнӑ — унӑн пичӗ кӑна курӑннӑ: мӗнпур кӗлетки пӗр вунна яхӑн вилӗ айӗнче выртнӑ.

Особенно запомнилась ему мать: виднелась только ее голова, тело было погребено под грудой других тел.

IV // В.Г. Шильдяков. Джек Лондон. Мексикенец: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 52 с. — 6–51 с.

Колхоза сунара тухма хатӗрлес пулать, апат хунӑ ҫӗрте шӑтӑк туса пурӑннӑ поляр тиллисене илӗртме нерпа какайӗ тума кирлӗ, — терӗ вӑл Кэукай амӑшне, пит ҫумалли кӑмкана кӗмсӗртеттерсе.

Надо к охоте на песца колхоз готовить, надо свежей нерпы как можно больше на приманки вывезти, чтобы задержать песцов, которые у подкормок норились, — говорил он матери Кэукая, гремя умывальником.

Переменӑри хирӗҫӳ // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Ун хыҫҫӑн Чочойпа амӑшне ҫавӑтса тухрӗҫ.

За ним вывели под руки жену и сына.

Кэргына пытарни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Чочой амӑшне ыталаса илсе ун ҫумне хыттӑн пӑчӑртанчӗ, шаман ҫине куҫ илмесӗр пӑхма тытӑнчӗ.

Чочой, обхватив мать руками, прижался к ней, не в силах оторвать взгляда от шамана.

Кэргына пытарни // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Вӑл амӑшне, ашшӗне хӑйне хӗрхенет.

Ему невыразимо жалко мать, отца, самого себя.

Пӑрлӑ чикӗ леш енче // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех