Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

яланах сăмах пирĕн базăра пур.
яланах (тĕпĕ: яланах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пухусенчен вӑл яланах хӑрать.

А собрания он завсегда боится.

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Чи пирвайхи парӑма яланах малтан парса тататпӑр, устава пӗртте пӑсмастпӑр, кладовойра йӗркеллӗ, обществӑллӑ пурлӑха сыхлатпӑр…

Первую заповедь завсегда первыми выполняем, никаких нарушений устава не допускаем, в кладовой порядок, общественное добро бережем…

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Эпир яланах хӗвел ҫинче, уҫӑ сывлӑшпа сывлатпӑр!

А мы завсегда на солнце, дышим свежим воздухом!

XIV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Мӗне те пулин ӗненсен, яланах ҫавӑн патне ҫитетӗн…

Чему веришь, того обязательно добьешься…

XII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ку ҫӳллех мар, курпунрах, пысӑк хырӑмлӑ арҫын, хырӑмӗ ҫинче яланах пиҫиххирен ҫакса янӑ тӗрлӗ йышши ҫӑраҫҫисен ҫыххи чанкӑртатса ҫӳрет.

Это был мужчина невысокого роста, сутуловатый, с животом, на котором, подцепленный к поясу, постоянно висел, позвякивая, пучок ключей всех размеров и всех сортов.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл лӑпкӑн утни те, ҫынсем ҫине хӑйӗн пысӑк куҫӗсемпе мӑнаҫлӑ пӑхни те, сӑн-питне мухтанчӑкла тытни те ҫапла каланӑн туйӑнать: «Эпӗ «Красный кавалерист» аслӑ бухгалтерӗ — ҫакна яланах асра тытмалла, эпӗ ҫакӑн пек ир-ирех килтӗм пулсан, апла эпӗ хамӑн тивӗҫе пурнӑҫлӑп…»

И его спокойная походка, и самоуверенный взгляд крупных глаз, и подчеркнуто гордое выражение лица как бы говорили: «Я главный бухгалтер «Красного кавалериста» — это надо всегда помнить, и если я пришел в такое раннее утро, значит, я исполняю свой долг…»

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Эпӗ яланах тата пӗтӗмпех саншӑн, анчах ӑнланаймастӑп, мӗнле-ха апла…

— Я всегда и целиком за тебя, а только не пойму, как же так…

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Колхоз председателӗпе партбюро секретарӗ хушшинче яланах килӗшӳпе туслӑх пултӑр тесе, вӗсем пӗр-пӗринпе ҫав тери туслӑ пурӑнма кирлине пӗлетӗн-и эсӗ?!

Да ты знаешь, что предколхоза и секретарь партбюро должны жить душа в душу, чтобы промежду ними завсегда хранилась дружба и согласие?!

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Яланах пуриншӗн те манӑн ответ тытас пулать…

— Как всегда, я во всем в ответе…

X // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Чӳречене ҫакӑн пек илемлетекен чаршава никам та хӑнӑхма пултарайман, мӗншӗн тесен яланах ҫупа, краҫҫынпа, пылчӑкпа вараланса пӗтнӗ трактористсем пурнакан ҫӗрте ҫавӑн пек куҫа шартаракан шурӑ япала пулма пултарассине никам та ӗненмен…

Вот к этому простому украшению на окнах и не мог никто привыкнуть, ибо ни за что нельзя было поверить, чтобы в соседстве с трактористами, людьми, обычно испачканными маслом, керосином и грязью, могла уживаться такая белизна…

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Анчах Хворостянкин яланах ҫавӑн пек пулнӑ-и вара?

Но разве Хворостянкин всегда таким был.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Татьяна ун патне ҫитсен, вӑл пуҫне ҫӗклерӗ, ҫамки ҫинчи тарне алтупанӗпе шӑлса илчӗ, тутӑрне тӳрлетрӗ, вара унӑн яланах сивӗрех те паттӑр курӑнакан сӑн-пичӗ хӗрелсе кайрӗ те кӑмӑллӑ та ачаш пулса тӑчӗ.

Когда с ней поравнялась Татьяна, она подняла голову, смахнула ладонью пот со лба, поправила косынку, и ее всегда суровое, мужественное лицо раскраснелось и сделалось добродушно-ласковым.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Астӑватӑп, Иван Иванович яланах ҫавӑн пек тӑватчӗ…

Помню, Иван Иванович завсегда, бывало, так делал…

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Татьяна ҫине айккӑн-айккӑн пӑхса, чӗнмесӗр тӑнӑ чухне унӑн хӑюллӑн пӑхакан кӑвак куҫӗсенче яланах: «эсӗ паха агроном, хӗрарӑм енӗпе илес пулсан вара — эсӗ тата лайӑх…» тесе каланӑ пек туйӑнакан темле хӗлхем йӑлтӑртатса илет.

Когда он молчал, искоса поглядывая на Татьяну, в его серых откровенно-смелых глазах всегда светился тот особенный огонек, который как бы говорил: «Агрономша ты славная, а как женщина — и вовсе хороша…»

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫеҫенхирте пулсан, Татьяна яланах акнӑ тырӑсем епле ӳснипе, ҫӗр мӗнле лайӑх пулнипе, уйрӑм участоксенчи ҫӗрӗн нӳрлӗхӗ мӗнлипе, кукуруза пуҫӗ епле чӑмӑртаннипе, тулӑ шӑркана ларни-ларманнипе интересленнӗ, колхозниксемпе калаҫнӑ пулсан та, пуринчен ытла каллех агротехника ҫинчен калаҫнӑ.

Обычно, бывая в степи, Татьяна интересовалась ростом посевов, структурой почвы, влажностью отдельных участков земли, завязью кочанов кукурузы, цветением пшеницы, а если разговаривала с колхозниками, то опять же больше всего об агротехнике.

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Сӑртлӑ ҫеҫенхирте Татьяна ҫуллахи кунсенче пӗр хут ҫеҫ мар пулнӑ, хӑй тахҫантанпах пӗлекен вырӑнсем темшӗн ун куҫӗ умне яланах ҫӗнӗлле тухса тӑнӑ.

Не первый раз летней порой Татьяна проезжала холмистой степью, и издавна знакомые места всегда поворачивались к ней своей новой стороной.

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пӳлӗме йывӑррӑн утса кӗрсе, Хворостянкин яланах сӗтел хушшине кӗрсе ларатчӗ те хӑйӗн самӑр та ҫӑмламас пӳрнипе кирлӗ кнопка ҫине пусатчӗ, вара, кӑштах вӑхӑт иртсен, алӑка Бородулин уҫатчӗ, куҫӗсене кушакла хӗстерсе ыйтатчӗ:

Обычно Хворостянкин, войдя в кабинет своими тяжелыми шагами, садился за стол и нажимал толстым, поросшим волосами пальцем нужную кнопку, а через некоторое время в дверях появлялся Бородулин и, по-кошачьи жмурясь, спрашивал:

IV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кондратьева тем-тем ҫӗнӗ хыпар пӗлтересшӗн пулнӑ чухне вӑл яланах ҫакӑн пек киле-киле кӗрет.

Он всегда входил таким образом, когда хотел сообщить какую-либо новую новость Кондратьеву.

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Эсӗ мӗншӗн ҫапла шутлатӑн-ха? — ыйтрӗ Кондратьев, унӑн яланах выляса тӑракан куҫӗсем вара ҫапла каларӗҫ:

Почему же ты так считаешь? — спросил Кондратьев, его же всегда игривые глаза сказали следующее:

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Куҫкӗски ҫинче манӑн ҫӳҫ яланах тӗксӗмрех туйӑнать… те вӑл йӗпеннӗрен ҫавӑн пек…

«В зеркале мой чуб всегда кажется темнее… или это оттого, что он мокрый…

III // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех