Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Кӑштах сăмах пирĕн базăра пур.
Кӑштах (тĕпĕ: кӑштах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кӑштах тӑрсан, унпа пӗрле икӗ жандарм килсе кӗчӗҫ, иккӗшӗ те ҫиллес, плащӗсене юр сӑрнӑ.

Немного погодя он привел в дом двух разъяренных полицейских в плащах, засыпанных снегом.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кӑштах тӑрсан, савӑк хӑнасем килӗсене саланчӗҫ.

Немного погодя гости разошлись по домам веселые.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ун пек ӗҫре хамӑр та кӑштах пултарма кирлӗ-ха, — сӑмах хушрӗ Иван Остен.

Мы в этих делах тоже смыслим, — отозвался Иван Остен.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пуринчен ытла хӗпӗртекенни Огнянов пулчӗ — кӑштах аллисене ҫупса яратчӗ вӑл.

Но больше всех восторгался Огнянов, — он чуть было не захлопал в ладоши.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Халӗ вӑл сухалсӑр, хура ҫӳҫлӗ, тейӗпӗр, кӑштах тӑрсан пӑхатӑн та — сарӑ ҫӳҫлӗ пулать тӑрать, мӑйӑхӗ те вӑрӑм.

Сейчас он безбородый, волосы черные, а немного погодя — глядишь, уже русый, с длинными усами.

XXIX. Канӑҫсӑр канӑҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кӑштах лашине те кантармаллаччӗ ӗнтӗ, кӗрт аша-аша вӑл та ӗшенсе ҫитрӗ, хӑйне те ӑшӑнса тухсан кансӗрлемӗччӗ.

Надо было дать отдых коню, который уже еле брел по сугробам, да и самому хотелось погреться.

XXIX. Канӑҫсӑр канӑҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ним те тума ҫук, Мина пичче, кӑштах чӑтса ирттерме тивет… ахальтен мар хамӑра апостолсем тесе чӗнтеретпӗр-ҫке, — кулкаласа пӗлтерчӗ Огнянов.

— Конечно, дедушка Мина, приходится потерпеть… недаром же мы назвались апостолами, — улыбаясь, сказал Огнянов.

XXVIII. Вериговӑра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов тата кӑштах итлесе тӑчӗ, анчах нимӗн те илтеймерӗ.

Огнянов долго прислушивался, но ничего не услышал.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кӑштах тӑрсан, йытӑ вӗрни илтӗнсе кайрӗ, унтан ҫын сасси те илтӗнкеле пуҫларӗ.

Спустя четверть часа невдалеке послышался собачий лай, а вскоре и голоса людей.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл, типӗ ҫатрака ҫине месерле выртса, кӑштах канса илчӗ, канассинчен те ытла мӗн пулса иртнине тавҫӑрма тӑрӑшса шухӑшласа выртрӗ.

Там, спрятавшись в сухом кустарнике, он вытянулся на спине, чтобы отдохнуть или, вернее, обдумать все, что произошло.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов, кӑштах шухӑшласа илнӗ хыҫҫӑн, малтан хӑй ҫинчи тумтирне улӑштарса тӑхӑнмаллине ӑнланса илчӗ.

Но, поразмыслив, Огнянов понял, что сначала ему необходимо изменить свою внешность.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Юрать-ха, пӗлӗт таткаланчӑкӗнчен хӗвел курӑнса кайрӗ, вӑл шӑнса кӳтнӗ ҫӗре кӑштах ӑшӑтрӗ.

К счастью, солнце внезапно пробило облака и согрело замерзшую землю.

XXVII. Ҫӳрен ҫын // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Колчо кӑштах кӑна малалла хӗсӗнсе иртрӗ, ырса ҫитрӗ те чарӑнчӗ.

Колчо немного протиснулся вперед, но, быстро обессилев, остановился.

XXV. Ҫӑмӑл ӗҫ мар // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Сана йӑлӑнатӑп, Колчо бай! — тимлерӗ ӑна Рада та, кӑштах шанчӑк пуррипе йӑпанса.

— Умоляю тебя, Колчо! — вскрикнула Рада, ожившая от проблеска надежды.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов «Дунав» хаҫатӑн хулари пӗртен пӗр экземплярне ҫунтарса ячӗ, ҫак ӗҫе тунӑ хыҫҫӑн вӑл кӑштах лӑпланчӗ.

Огнянов уничтожил номер газеты «Дунав», единственный экземпляр в городе, и это его немного успокоило.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Чӑн та, ҫав юрра юрланӑшӑн ӑна кӑштах ятласа та илчӗҫ, ҫавӑнпа иртсех иртрӗ вара, ниҫта та аптрамасть.

Сделали ему только замечание за песню, и все, словом, вышел сухим из воды.

XXI. Хур кӑтартма хӑтланни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ҫӳлти турра пехил, Кирияк, эп кӑштах та пулин йӑнӑшмарӑм-ши тесе иккӗленерех тӑраттӑм-ха, — сӑмах мӗн пирки пынине пит аван пӗлсе тӑнӑн май, шӳтлесех тавӑрчӗ ӑна хӗр-манах.

— Благослови тебя бог, Кириак, а я-то думала, что маленько ошибаюсь, — шутливо ответила монахиня, прекрасно понимая, о чем идет речь.

XXI. Хур кӑтартма хӑтланни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Унӑн хура та ирсӗр чунӗнче кӑштах та пулин пӗчӗк ырӑ туйӑм пурччӗ пуль, вӑл та пулин, Огняновпа темиҫе хутчен хирӗҫсе курнӑ хыҫҫӑн, сӳнсех ларчӗ темелле, Стефчов Огнянова калама ҫук курайми пулса ҫитрӗ.

Лютая ненависть к Огнянову, разгоревшаяся после ряда столкновений, заглушила в его душе те немногие ростки добра, что едва пробивались сквозь густой бурьян низких инстинктов.

XXI. Хур кӑтартма хӑтланни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов Стефчова пӑшӑрханса пӑхрӗ, юрать-ха лешӗ кутӑн ҫаврӑнса хӑй кӳршипе темӗн пирки пӑшӑлтататчӗ те, Мунчо мӗн кӑтартнине курмасӑрах юлчӗ; Огнянов кӑштах лӑпланчӗ.

Волнуясь, Огнянов взглянул на Стефчова, но быстро успокоился, заметив, что тот отвернулся и шушукается с соседом, не обращая внимания на Мунчо.

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов ҫакна сиссе сӑнран кӑштах улшӑнчӗ, ҫапах та лӑпкӑн каласа хучӗ:

Заметив это, Огнянов немного изменился в лице, но отозвался спокойно:

XIX. Ламри сӑмах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех