Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ярса (тĕпĕ: яр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кашкӑрсен пуҫлӑхӗ ӑна карланкинчен ярса илнӗ те ача пӑшалне аллинчен ӳкернӗ, ку вӑхӑтра ытти кашкӑрсем ҫитсе ӗлкӗрнӗ…

Мёртвой хваткой схватил вожак за горло, выронил парнишка ружьё из рук, — тут и вся стая подоспела…

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 86–95 с.

Ҫакӑн пек чӗрнесемпе тӗмсем хыҫӗнчен хырӑмран ярса илсен…

Тяпнет такими по животу из-за куста…

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 86–95 с.

«Улаҫҫӗ, апла эппин ачана ярса илеймен-ха…» — тесе анчах шухӑшласа илме ӗлкӗрчӗ, сасартӑк улани чарӑнчӗ.

Только успел подумать: «Воют, — пока, значит, ещё не добрались…», тут разом вой оборвался.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 86–95 с.

Вӑл йытта мӑй ҫыххинчен ярса илсе, шӑнса кӳтнӗ пӳрнисемпе чӗлпӗрне аран вӗҫертрӗ.

Он перехватил гончего за ошейник, замерзшими пальцами с трудом отцепил поводок.

Тытӑҫу // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Ҫак вӑхӑтра эпӗ ӑна ярса илетӗп те.

Тут я его и схвачу, в сапоге-то.

Музыка // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Ҫӗлен аялалла шурӗ те шапана ярса хыпрӗ, унӑн кайри урисем ҫеҫ тапкаланса илчӗҫ.

Змея скользнула вниз, и длинные задние ноги лягушонка дрыгнули в её разинутой пасти.

Хӑрушӑ каҫ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Тӑмана пӗр урипе мулкача, тепӗр урипе юса ярса та тытрӗ, мулкач ҫине кам утланса ларнине пӑхса тӑма та вӑхӑт пулмарӗ унӑн.

Одной лапой в зайчишку, а другой-то в горностая: некогда ей было разглядывать, кто на зайчишке верхом сидит.

Иккӗшӗ шурӑ, виҫҫӗмӗш — юр пек // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 41–44 с.

Кӗҫенсе ярса ҫаран тӑрӑх чуптарчӗҫ.

Кони заржали, умчались.

Кукӑркут // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 39–40 с.

Сунарҫӑ хӑй карса хунӑ кантрасем урлӑ ярса пусать, тилӗ вӗсен урлӑ сиксе каҫать.

Он через все верёвочки и капканы перешагивает, и чёрная лисица через них перепрыгивает.

Хура тилӗ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 19–20 с.

Катя тӑракан пӗренене ярса тытса парома чарасшӑн пулнӑ пек, Василиса Прокофьевна аллисене малалла тӑсрӗ.

Подавшись вперед, она вытянула руки, точно желая схватиться за бревна, на которых стояла Катя, не дать увеличиваться расстоянию.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Катя кобурне ярса тытрӗ.

Катя схватилась за кобуру.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Василиса Прокофьевна ӑна аллинчен ярса тытрӗ.

 — Василиса Прокофьевна стиснула ее руки.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӑл тутӑр илес тесе кравать патне ярса ҫеҫ пусрӗ, картишӗнче йытӑ вӗрсе те ячӗ, калитке шалтлатса хупӑнчӗ.

Она шагнула к кровати, чтобы взять, шаль, но во дворе залаяла собака, хлопнула калитка.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Василиса Прокофьевна алӑк янаххинчен тытса алӑк урати урлӑ ярса пусрӗ.

Держась за косяк двери, Василиса Прокофьевна перешагнула порог.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Нюша инке Катя аллинчен ярса тытрӗ те макӑрса ячӗ.

Тетя Нюша, схватив Катю за руки, заплакала.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ай! — кӑшкӑрса ячӗ те Федя, аллисемпе хӑлхине ярса тытрӗ.

Ой! — вскрикнул Федя и, оглушенный, сдавил ладонями уши.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Катя ун аллинчен трубкӑна ярса илчӗ.

 — Катя выхватила из ее рук трубку.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Телефон шӑнкӑртатса илчӗ, Маруся шарт сиксе ӳкрӗ те трубкӑна ярса тытрӗ.

Позвонил телефон, Маруся вздрогнула и сняла трубку.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Пирӗн хамӑра ҫеҫ шанмалла! — ҫавине сулса ярса кӑшкӑрчӗ Катя.

Нам только на себя надо надеяться! — размахнувшись, крикнула Катя.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Василиса Прокофьевна чӳрече ҫинче выртакан алшӑлли ярса илчӗ.

Василиса Прокофьевна схватила с подоконника тряпку.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех