Шырав

Шырав ĕçĕ:

хунӑ (тĕпĕ: хур) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Каменка-Струмилово ятлӑ хула тӗлӗнче виҫҫӗмӗш взвод взводнӑй офицерпа пӗрле пӗтӗмӗшпех разведкӑна тухса кайрӗ: ҫакӑн умӗн ик-виҫ кун малтан чикӗ урлӑ тарса килнӗ чех салтакӗ командование Австри ҫарӗсен чаҫӗсем ӑҫта тӑни ҫинчен тата Гороши — Ставинцкий линийӗ тӑрӑх контрнаступлени тума шутласа хуни ҫинчен пӗлтерчӗ; тӑшман чаҫӗсем шӑвӑнса килме шутласа хунӑ ҫулсене яланах сӑнаса тӑма тивет; ҫак шутпа взводнӑй офицер вӑрман хӗррине тӑватӑ казакпа тепӗр взводнӑй офицере тӑратса хӑварчӗ, хӑй вара ыттисене сӑртлӑх хыҫӗнче курӑнса ларакан черепица витнӗ ҫурт-йӗрсемлӗ темле пӗчӗк ял патне ертсе кайрӗ.
Под городом Каменка-Струмилово третий взвод целиком со взводным офицером выехал в рекогносцировку: накануне чех-перебежчик сообщил командованию о дислокации австрийских частей и предполагаемом контрнаступлении по линии Гороши — Ставинцкий; требовалось постоянное наблюдение за дорогой, по которой предполагалось передвижение частей противника; с этой целью взводный офицер оставил на опушке леса четырех казаков со взводным урядником, а с остальными поехал к видневшимся за взгорьем черепичным крышам какого-то выселка.

12 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл ҫывхарма тытӑнсанах кӑкарса хунӑ утсем хӑлхисене лӑпчӑтаҫҫӗ, пӗр ҫӗрелле кӗпӗрленсе тӑраҫҫӗ, — вӗсем патне этем мар, пӗр-пӗр тискер кайӑк пырать тейӗн.
Когда подходил он к коновязи, — кони пряли ушами, сбивались в одну кучу, будто зверь шел к ним, а не человек.

Вӗсен кӑкарса хунӑ учӗсем апат ҫиеҫҫӗ, хӑйсем мӑкланса ларнӑ кивӗ хӳме ҫумне сӗвенсе тӑнӑ та табак туртаҫҫӗ.
Они кормили на коновязи лошадей, курили, прислонясь к обомшелому ветхому заборчику.

Улӑп пек шуса пычӗ вӑл, курӑк пӗрчисене суллантарса, ман чавса патне, канав хӗррине купаланӑ кӗрпеклӗ типӗ тӑм ҫине тӗрелесе хунӑ чавса ҫине улӑхса кайрӗ те, симӗс гимнастерка ҫанни тӑрӑх мӗшӗлтетсе, хӑвӑрт винтовка ҫине, унтан винтовка ҫакки ҫине чупса анчӗ.
Исполином полз он, качая травяные былки, к локтю моему, упертому в высохшую крупчатую глину насыпи, вскарабкался по рукаву моей защитной гимнастерки и быстро сполз на винтовку, с винтовки на ремень.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл кӗске кунчаллӑ сарӑрах атӑ тӑхӑннӑ пулнӑ, чӗркуҫҫийӗсене туртса хутлатса хунӑ, Эпӗ ун патӗнчен, ҫывӑракан ҫын ҫумӗпе ӑна вӑратас марччӗ тесе иртнӗ пек, сывлама чарӑнса утса иртрӗм.
В коротких желтоватых сапогах, остро согнутые в коленях, я шел мимо него, затаив дыхание, как мимо спящего, словно боялся разбудить.

Каски ӑшне шӑллӑн-шӑллӑн сыпӑшӑнса тӑракан сӑран аҫлӑк хунӑ, пирус ӑшне, табак тӑкӑнса ан кайтӑр тесе, шӑллантарса тӗпленӗ пек.
Видна кожаная подкладка лепестками, как в папиросах для того, чтобы не просыпался табак.

Петро мӑйӗ ҫинчи хӗресне тата амӑшӗн пиллӗх япали ӑшне ҫӗлесе хунӑ кӗлӗ хучӗсене нумайччен хывса аппаланса тӑчӗ.
Петро долго снимал нательный крест и молитву, зашитую в материнское благословенье.

10 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫак ҫапӑҫӑва кайран паттӑрла чаплӑ ӗҫ туса хунӑ.
Из этого после сделали подвиг.

9 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Офицерӑн бумажникӗ ӑшӗнчен пӑртак укҫа, ҫыру, конверт ӑшне чиксе хунӑ пӗр пайӑрка шур ука пек ҫӳҫ тата мӑнкӑмӑллӑн кулса ӳкерттернӗ хӗр сӑнӳкерчӗкӗ тупрӗҫ.
В бумажнике офицера нашли немного денег, письмо, локон белокурых волос в конверте и фотографию девушки с надменным улыбающимся ртом.

8 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Палашӗ Иванков патне ҫитмен пирки, нимӗҫ ӑна ывӑтса ячӗ те, хӑвӑрт-хӑвӑрт мӑчлатакан хӑравҫӑ чакӑр куҫӗсене Иванков ҫинчен вӗҫертмесӗр, йӗнерӗ ҫумне ҫӗлесе хунӑ сарӑ йӗнӗ ӑшӗнчен карабин туртса кӑларма тытӑнчӗ.
Палаш не доставал, и немец, кинув его, рвал из пристроченного к седлу желтого чехла карабин, не спуская с Иванкова часто мигающих, напуганных коричневых глаз.

Каҫӑртса хунӑ лаша пуҫӗ хыҫӗнче ҫамрӑках мар нимӗҫӗн тарласа хӗрӳленсе кайнӑ хуратутлӑ пичӗ сулкаланать.
За вскинутой головой коня маячило потное, разгоряченное лицо веснушчатого немолодого немца.

Лере, ҫӳл тусем хыҫӗнче, урӑм-сурӑм Ҫилсем, тӑмансем алхасан ҫӗрсенче, Шап-шур юрпала витӗнсе-ҫке выртаҫҫӗ Хӑйсен пуҫне хунӑ казак шӑммисем.
А там, за горами, где вьются метели, Зимою морозы лютые трещат, Где сдвинулись грозно и сосны и ели, Казачьи кости под снегом лежат.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫар старшини пуҫне хыҫалалла ӳпӗнтерсе хунӑ та фляжкӑран темӗн ӗҫет, аллине хӑй, юратнӑ ачине ачашланӑ чухнехи пек, йӗнерӗн тимӗрпе тыттарнӑ янкӑс пӗкечи ҫине хунӑ.
Войсковой старшина, запрокинув голову, тянул из фляжки, и рука его отечески ласково лежала на нарядной окованной луке.

Пӗр пӳртӗн уҫса хунӑ чӳречи витӗр стена ҫумӗнчи сехет айваннӑн тӑрӑнлаттарса ҫапни илтӗнчӗ.
Из раскрытого окна одного дома послышался наивный бой стенных часов.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Урам хушшипе иртнӗ чух Григорий ҫакӑн пек япала курчӗ: салтаксем сарайнех вут хунӑ, анчах хуҫи — кӑвакарнӑ ҫӳҫлӗ ҫӳллӗ белорусс — сарӑмсӑр сиксе тухнӑ инкекпе хыпса ҫунса ҫӳрет.
В одном дворе Григорий, проезжая, видел: солдаты развели огонь под крышей сарая, а хозяин — высокий седой белорус, — раздавленный гнетом внезапного несчастья, ходил мимо, не обращая внимания.

Вагонсенче, алӑксем ҫумне сӗвентерсе хунӑ кӗперсем тӑрӑх, утсем хартлаткаласа тухса пӗтрӗҫ.
По подмостям, храпя, сходили из вагонов лошади.

Пуҫӗ ҫинченех ӑна ут ҫиттийӗпе витсе хунӑ, юбкине кӑкӑрӗнчен ҫӳлерехре ҫурса, тӑпӑлтарса кӑларнӑ.
С головой укутанная попонами, в юбке, разорванной и взбитой выше груди.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Григорий лашин антӑрлӑхне юсаса тӑнӑ вӑхӑтра витен пӗр тӗттӗм кӗтессинче темӗн тӗпӗртетнине тата хупласа хунӑ ҫӑварӗпе такам йӑлӑнса кӑшкӑрнине илтрӗ.
Поправляя на нем недоуздок, Григорий услышал топот и приглушенный крик в темном углу конюшни.

Кӑкарса хунӑ утсем сӗлӗ ҫисе тӑнӑ вӑхӑтра, ҫур сехет хушшинче, казаксем пӗр-пӗринпе кӗске сӑмахсемпе перкелешсе илеҫҫӗ.
За куценькие полчаса, пока выкармливали лошадей на коновязях овсом, перекидывались короткими фразами.

Каҫсерен, инҫере-инҫере кӗтӳҫӗ шӑпӑр каланӑ пек, чӳрече хушӑкӗ ҫине ҫыпӑҫтарса хунӑ хут уйрӑлса кайнӑ пирки ҫилпе нӑрлатса тӑрать.
По ночам далеким пастушьим рожком брунжала отставшая от рамы, заклеивавшая щель бумага.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика