Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӗксӗм сăмах пирĕн базăра пур.

тӗксӗм (тĕпĕ: тӗксӗм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хул касакан ерипен куҫлӑхне хыврӗ, унӑн тӗксӗм куҫӗ ҫинче кулӑ палӑрчӗ:
Оспопрививатель неторопливо снял очки, и на его темном лице появилась улыбка:

IX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Сӗтел ҫинче ҫу янӑ лампа ҫунать, унӑн тӗксӗм ҫутинче Сяо Сян хӑй ҫӗнӗрен паллашакан ҫын ҫине сӑнаса пӑхать.
На столе горела масляная лампа, и при тусклом ее свете Сяо Сян внимательно разглядывал своего нового знакомого.

I // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Паҫӑр ҫутанкарах сӑнпичӗ унӑн халь, сухапуҫпе аштарса купаланчӑклатнӑ евӗр, тӗксӗм те туртӑнчӑк, пӗркеленчӗклӗ-пӗркеленчӗклӗ.
Куҫарса пулӑш

9 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Унта, сӗмлӗхре, лӑпкӑ шыв тӑрӑх, ҫыран хӗрринчен шалалла туртӑнса, шывӑн тӗп юхӑм ҫулӗ патнелле пӗчӗкҫеҫ утрав юхнӑ, ҫав утрав ҫинче ҫынсен тӗксӗм мӗлкисем ӑшталанса ҫӳренӗ.
Там, по спокойной воде, удаляясь от берега к струе главного течения реки, плыл в сумраке маленький остров, на нем метались темные человеческие фигуры.

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Сивӗ те йӗпе пӳрнесем унӑн аллисенчен ярса тытнӑ, тӗксӗм куҫсем ун куҫӗ умӗнчех ялтӑраса кайнӑ…
Холодные, мокрые пальцы схватили его за руки, темные глаза блеснули перед ним…

Ҫынсен тӗксӗм кӗлеткисем, сасартӑк ҫаврӑнса, ун еннелле талпӑннӑ, сулӑ варрине кӗпӗрленсе тӑнӑ.
Темные фигуры людей вдруг и все сразу двинулись к нему и сбились в кучу на средине плота.

Фома хӗвел пайӑркисен вӑййи ҫине пӑхса ларнӑ, вӗсем шывӑн тикӗс тӳремлӗхӗ ҫинче чӗтренсе йӑлтӑртатнине сӑнанӑ, ҫав вӑхӑтрах вӑл калаҫу татӑкӗсене унтан-кунтан тытнӑ, хӑлхана кӗрекен сӑмахсем сывлӑшра вӗлкӗшсе ҫӳрекен тӗксӗм лӗпӗшсем пек туйӑннӑ.
Фома смотрел на игру солнечных лучей, следил, как трепетно они переливались по сладкой равнине вод, и, ловя ухом отрывки разговора, представлял себе слова роем темных мотыльков, суетливо носившихся в воздухе.

Вӑл, таҫта аякра, улӑхсем хыҫӗнче пытанса, тӗксӗм те сивӗ шыв ҫине ылтӑн тӗсевлӗ лаптӑксем пӑрахнӑ.
Опускаясь где-то далеко, в луговой стороне, оно бросало на темную, холодную воду розоватые и золотые пятна.

— Манӑн ҫакӑнпа килӗшме тивет, чӑн — вырӑс юрри ялан пӗр евӗр те тӗксӗм… — эрехне сыпнӑ май каланӑ бакенбардӑллӑ ҫын.
— Я должен с этим согласиться — русская песня однообразна и тускла… — прихлебывая вино, говорил человек с бакенбардами.

Ҫул тем пысӑкӑш канав майлӑ пулнӑ, ун тулли тӗттӗмлӗх капланса тӑнӑ, вӑл вӗҫсӗр пек курӑннӑ, темӗнле иксӗлсе пӗтми тӗксӗм япала, сывлама чӑрмантараканскер, вӑраххӑн юхнӑн туйӑннӑ.
Дорога походила на огромную канаву и была полна тьмы, казалось — ей конца нет, и по ней медленно течет вдаль что-то темное, неиссякаемое, мешающее дышать.

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫав вӑхӑтрах, Фоман пытарусӑрлӑхӗ Ухтищева, темӗнле, тӗксӗм вӑйпала лапчӑтса хунӑ, вӑл унӑн капламӗ айӗнче алчӑраса кайнӑ, унӑн, хӑй ҫамрӑкне пӑхмасӑрах, пурнӑҫри кирек мӗнле самантшӑн та хатӗр тӑракан сӑмахсем пулнӑ пулсан та, вӑл ҫав сӑмахсене часах тупайман.
Откровенность эта смяла его своей темной силой, он растерялся под ее напором, и хотя у него, несмотря на молодость, уже были готовые слова на все случаи жизни, — он не скоро нашел их.

Такамсем ӑна пилӗкрен, хулпуҫҫисенчен ярса тытнӑ, хӑрах аллине, ҫавӑрса илсе авнӑ, хуҫнӑ, такам унӑн ура пӳрнисем ҫине хыттӑн пуснӑ, анчах та вӑл, хӑйӗн алли айӗнче нӑйкӑшса авкаланакан тӗксӗм те йывӑр япалана юнӑхлӑ куҫӗсемпе йӗрлесе, ӑна-кӑна нимӗн те туйман…
Его схватили сзади за талию и плечи, схватили за руку и гнут ее, ломают, кто-то давит ему пальцы на ноге, но он ничего не видал, следя налитыми кровью глазами за темной и тяжелой массой, стонавшей, извиваясь под его рукой…

— Куҫусем те, темӗнле, тӗксӗм…
И взгляд у тебя — темный…

Пысӑк япон зончӗ, стена ҫумне тирсе хунӑскер, тӗксӗм платье тӑхӑннӑ пӗчӗк хӗрарӑма хӑйӗн чӑпар тӗсӗпе ҫупӑрланӑ; хӗрлӗ абажур витнӗ ҫӳллӗ бронза лампи хӗрарӑма каҫхи шурӑмпуҫ ҫутипе ҫутатса тӑнӑ.
Большой японский зонт, прикрепленный к стене, осенял пестротой своих красок маленькую женщину в темном платье; высокая бронзовая лампа под красным абажуром обливала ее светом вечерней зари.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Алӑк уҫӑлчӗ те, ҫӑлтӑрсен тӗксӗм ҫутинче, вӑл У Цзя-фунӑн имшеркке пӗвне уйӑрса илчӗ.
Калитка приоткрылась, и в бледном свете звезд Хань Лао-лю различил щупленькую фигурку У Цзя-фу.

XVI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Старикӗн тӗксӗм пичӗ тӑрӑх куҫҫуль юхса анчӗ.
По темному лицу старика потекли слезы.

XII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Пуҫра тӗрлӗрен уҫӑлса ҫитеймен шухӑшсем ҫурала-ҫурала ҫухалнӑ; куҫӗ умӗнче хреснашшӗн кӗмӗл аркӑллӑ кукша пуҫӗ, авалхи турӑш сӑнарлӑ тӗксӗм пичӗ вӗлтлетсе тӑнӑ.
Какие-то неопределенные мысли зарождались и исчезали в нем; перед ним мелькал голый череп крестного в венчике серебряных волос, с темным лицом, похожим на лики старинных икон.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пытару кунӗ пӗлӗтлӗ, тӗксӗм пулнӑ.
День похорон был облачен и хмур.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тӗксӗм те ҫилӗмлӗ юн, ҫӑвартан тухса, кӑвакарнӑ питҫӑмарти тӑрӑх юхса аннӑ…
Темная, липкая кровь тонкой струёй полилась из открытого рта по синей щеке…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ашшӗн пичӗ тӗксӗм те хусканусӑр пулнӑ, сарлакан уҫӑлса кайнӑ куҫӗсем нимӗн ҫинчен те пӗлтермен: ыратни те, хӑрани те, савӑнни те палӑрман вӗсенче…
Лицо отца было темное, неподвижное, и широко открытые глаза на нем не выражали ничего: ни боли, ни страха, ни радости…

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика