Шырав

Шырав ĕçĕ:

тӑхӑннӑ (тĕпĕ: тӑхӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хӑй саплӑклӑ пир кӗпе-йӗм тӑхӑннӑ; ырхан пит-куҫлӑскер, Иванюк ҫине тарӑхса пӑхать.
Куҫарса пулӑш

Иванюк лавккинче // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

Хура картуз, кӑвак пустав пиншакпа шӑлавар тӑхӑннӑ, аттипе шатлаттарса ҫӑмӑллӑн утса пырать.
Куҫарса пулӑш

Инкексем // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

Сарӑ ҫӳҫлӗ, кӗрен ҫитса кӗпе тӑхӑннӑ вырӑс хӗрачи мана лӗпӗш пек илемлӗн туйӑнчӗ.
Куҫарса пулӑш

Ҫав вӑхӑтра пӳрте тӗрӗллӗ шурӑ кӗпе тӑхӑннӑ, пуҫне сурпанпа чалма ҫыхнӑ пӗчӗк карчӑк пырса кӗнӗ.
Куҫарса пулӑш

Пролог // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

Мӗтри таса ҫӗтӗкпе шӑлӑннӑ, кӑвакарма пуҫланӑ ҫӳҫне якаткаласа, шлепкине тӑхӑннӑ.
Куҫарса пулӑш

Ҫара пуҫӑн вӑл, тусанлӑ атӑпа, ҫуса тӑхӑннӑ улача кӗпепе.
Он шел с непокрытой головой, в запыленных сапогах, в стираной пестротканой рубахе.

Савтепипе Ухтиван // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Хветле пӳрчӗн ик чӳречи хуппине те уҫнӑ та ҫӗрӗк улӑм ҫивитти айӗнче пӗчӗк пӳрт урамалла ҫӗлӗк тӑхӑннӑ ача пек чалхӑртса пӑхса ларать.
Старенький домик Феклы, крытый сгнившей от времени соломой, похож на пацана в надвинутой по самые брови шапке.

Выртмара // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Ну, паллах, мӗн те пулин тӑхӑннӑ ӗнтӗ, нимсӗрех мар пуль.
— Ну, наверно, чего-нибудь надел на себя, небось не голым ходит.

Киремете пуҫ ҫапни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Янтул пекех, хула тумӗпе килти тума хутӑш тӑхӑннӑ вӑл.
Он одет, как и Яндул, в обычную домашнюю одежду:

Ун хыҫҫӑнах алӑкра тахӑш аппӑшӗн сӑхманне тӑхӑннӑ Кӗмӗш курӑнчӗ.
Следом за ним в дом вошла Кемеш, одетая в чью-то из сестер шубейку.

Аптранӑ кӑвакал // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Тен, шӑп кӑна ун патне килме тӑхӑннӑ?
Может, нарочно нарядился для него?

Хутламӗсенченех паллӑ — пуҫласа тӑхӑннӑ шур пир кӗпе-йӗмпе вӑл.
Судя по заломам, одежду Утлас надел только сегодня.

Пӗр сӑнне улӑштарса тепӗр сӑн тӑхӑннӑ пекех, халӗ вӑл ҫав тери тутлӑн пӑхкалать.
С него будто содрали давешнюю маску равнодушия и надели новую — слащаво-приторную, услужливую.

Туссем // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ӳкмелле-ши, ӳкмеллӗ мар-ши тенӗ евӗр, сывлӑшра малтанхи юр пӗрчисем вӗҫкӗлеҫҫӗ, уҫланкӑ варринче кив сӑхман тӑхӑннӑ ҫӳллӗ ҫын пуҫне чиксе тӑрать.
В воздухе нерешительно кружат первые снежинки, словно раздумывая, падать им на землю или нет, а посреди поляны с поникшей головой в нерешительности стоит высокий худой юноша.

Мариҫ вилӗмӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Старикки вӑрӑм сӑхман та ҫаралса пӗтнӗ мулкач тир ҫӗлӗкӗ тӑхӑннӑ, урисенче шур тӑлапа кӗске питлӗ чӑваш ҫӑпатисем.
Старик, одетый в длинный кафтан и облезлый заячий треух, переобувает белые онучи и коротконосые чувашские лапти.

Вӑрман халапӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Тӗттӗм пулас умӗн тимӗрҫӗ лаҫҫине ҫӗтӗк сӑхман тӑхӑннӑ ыйткалакансем виҫҫӗн пырса кӗреҫҫӗ.
С вечерней темнотой в кузницу вошли трое нищих в рваных кафтанах, с посохами в руках.

Туптать // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Унпа темле калпак тӑхӑннӑ!..»
А чего ты носишь этот колпак?

Ҫӗвӗҫ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Кӑнтӑрлапа шуркассисем ял хушшинче темле ҫӳллӗ калпак тӑхӑннӑ пӗр ют ял ҫынни ҫӳренине асӑрхарӗҫ.
Днем на улицах Шургасов появился нездешний человек в каком-то высоком колпаке.

Упа ҫӑмӗ тӗслӗ кӗпе тӑхӑннӑ Ивук Савтепие пилӗкӗнчен тытса путмар ҫине лартрӗ, хӑй те унпа юнашар ларчӗ; вӑл сӑнаса-сӑнаса хӗре куҫӗнчен пӑхрӗ.
Зато Ивук, по-хозяйски обхватив Савдеби за талию, усадил ее на нары, сам опустился рядом, то и дело поправляя новую рубаху цвета медвежьей шерсти, он внимательно вглядывался в девушку.

Хӗр кӑмӑлӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Ҫав пусма кӗпе-йӗм, чӑнкӑ тӑрӑллӑ карттус, йӑлтӑркка ҫутӑ атӑ тӑхӑннӑ илемлӗ ҫамрӑка курсан Савтепи яланах Ивука аса илсе тӑнипе кӑна вӑл ҫапла туйӑнать пулӗ.
Одет в такие же блестящие, как у Ивука, сапоги, высокий картуз и в фабричные рубаху и шаровары, увидит красивого парня Савдеби, и на ум почему-то приходит Ивук.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика