Шырав

Шырав ĕçĕ:

тапса (тĕпĕ: тап) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Хӗр сӑнӗ самантрах тата тӗлӗнмелле улшӑнчӗ; унччен чипер пулнӑскер, — халӗ вӑл чипертен те чипер; хӗрарӑмӑн пурӑнас килеслӗхпе тапса тӑракан, савӑнӑҫлӑ сӑн-пичӗ.
Мгновенно и чудесно изменилось ее лицо: прекрасное раньше, оно было теперь более чем прекрасным, — радостным, страстно живущим лицом женщины.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Урӑх пемерӗ, эпӗ ӑна уринчен тапса ӳкертӗм.
Больше он не стрелял, я сшиб его с ног.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Вун тӑваттӑ, — терӗ Энниок; унӑн тӑнлавӗсем ҫине шултра тар пӗрчисем тапса тухрӗҫ; вӑл урӑх лектереймерӗ, сывлӑш ҫавӑрса ячӗ те айккине пӑрӑнса тӑчӗ.
— Четырнадцать, — сказал Энниок; крупные капли пота выступили на его висках; он промахнулся, перевел дух и отошел в сторону.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Ытла та асӑрханусӑр эпӗ, — терӗ Энниок кий таткисене урипе тапса ывӑтса.
— Как я неосторожен, — сказал Энниок, отбрасывая ногой обломки.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Хатер, — Стерс сӗтеле тапса сирпӗтрӗ, кӗтеселле ыткӑнчӗ; унта, шкап хыҫӗнче, ешчӗксен хушшинче хаҫат хучӗпе чӗркенӗ темӗскер выртать; капитан вӑрттӑн япалана ҫатӑрласа тытрӗ, палуба ҫине ыткӑнса та кӑшкӑрса хӑпарчӗ:
— Готово, — Стерс отшвырнул стол, бросился к углу, где за шкафом, среди ящиков, находилось нечто, окутанное газетной бумагой, и, схватив таинственный предмет, устремился на палубу, говоря:

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 293–299 с.

Питӗрӗнчӗк чунӗпе, карт-карт тапса начлатакан чӗрипе, шӑлне ҫыртса вӑл вакунсен темиҫе речӗ айӗпе упаленсе каҫрӗ: шавсӑр, хӑвӑрттӑн, ҫынсем кӑшкӑрашнӑ, утса чӗриклетнӗ сасӑсен, рельссем тӑрӑх мӗлтлетекен ҫутӑ хушшинче.
Сжав зубы, с замолкшей душой и судорожно хлопающим сердцем, прополз он под несколькими рядами вагонов, бесшумно и быстро, среди криков, скрипа шагов и мелькающего по рельсам света.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Вара вӗсем иккӗшӗ те — вӑй-хал тапса тӑракан, вӑй-питти ҫынсем, пӗр-пӗрне кӑмӑллӑн «шеремет-эсремет» тесе чӗнекенскерсем — тӗмескерен хӑпрӗҫ; таврана кӗҫех йӑнӑш кӗвӗллӗ, анчах хавхаланчӑк юрӑ янӑраса саланчӗ:
И оба они, здоровые, в цвете сил люди, нежно называющие друг друга «стариками», обнявшись, покинули холм, затянув фальшивыми, но одушевленными голосами:

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 187–210 с.

Ҫыран енчен куса-куса килекен валсем халӗ ӑна утнӑ май лекнӗ япала-на урапа тапса сирпӗтнӗн тӗрте-тӗрте ывӑтаҫҫӗ.
Валы, катившиеся теперь от берега, отодвигали ее толчками, как нога отбрасывает встречный предмет.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Вӑл хӗр патне тертлӗн туртӑнать: асапланаканскер, савӑнса тӗлӗннӗскер — вӑл шалтан кӗтмен ҫӗртен тапса тухнӑ вӗрилӗхе пула куштӑрканӑ тутипе темӗн пӑшӑлтатать; пир пек шап-шурӑ.
Девушка мучительно притягивала его; страдающий, восхищенный, он что-то шептал потрескавшимися от внезапного внутреннего жара губами, бледный, как холст.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Енчен те вӑл калаҫма тапратмасан ӑна уҫӑлса ҫӑмӑлланма — ку туйӑм чун-чӗрине сирпӗтесле тапса тӑрать, — ҫакна кансӗрлекен пуслӑх-чарака сирсе ывӑтма йывӑр тиветчӗ.
Если бы она не заговорила, ей стало бы тяжело от подавленной, непреодолимой потребности разрядиться.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Вӑл пӗчӗк коридоралла тапса сикрӗ, янкӑр хӗвел витӗрех ҫутатакан кӗленче галерейӑна чупса тухрӗ, тепӗр алӑка яриех уҫрӗ те — кӗтменлӗхпе сӑнчӑрланса, сывлӑшсӑр пӳлӗнсе, чӗри тӑруках тапма чарӑннипе тӑп хытса тӑчӗ.
Он кинулся в маленький коридор, выбежал на стеклянную, пронизанную солнцем галерею, отворил еще одну дверь и остановился, скованный неожиданностью, задыхаясь, с внезапно упавшим сердцем.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Me, вӑхӑтлӑха ҫых суранна, — кӗсйинчен бинт тӗрки кӑларса пачӗ ӑна Варламов, вара сак ҫине тӑрса чӳрече кантӑкне рами-качкипе тапса ватрӗ те пахчана сикрӗ.
Куҫарса пулӑш

4 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Полкан ҫавӑнтах уҫланкӑн тепӗр енне тапса сикрӗ, унтан, ытти енчен те сасӑсем илтрӗ курӑнать те, каҫса кайса вӗре-вӗре, уҫланкӑра каллӗ-маллӗ кускала пуҫларӗ.
Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Апла тесен, паҫӑр ҫырмара Сӑпание кӗтсе лариччен, вӑл тахҫанах вӑрманалла тапса сикме пултарнӑ.
Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Унччен те пулмарӗ — кашкӑр ами йӑваран вӗлт! сиксе тухрӗ те, хӑй ӗмӗрӗнче вуншар, ҫӗршер чӗрчуна туртса ҫурнӑ асав шӑлӗсем кӑнтарса тӑракан ҫӑварне хӑрушшӑн карса, тарӑху капланса-тулса ҫитнӗрен хӑрӑлтӑкпа чыхӑна-чыхӑна, тӑвалла, хыр вулли хыҫӗнче тӑракан Сӑпани патнелле хӑватлӑн тапса ыткӑнчӗ.
Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тӗлӗнтермӗш этем, епле тапса сикрӗн ҫав ӑҫтиҫук Кашкӑр ҫурине курсан…
Куҫарса пулӑш