Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кулать (тĕпĕ: кул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Власьевна кулать:

Власьевна смеется:

Мишӑн ӗҫӗсем // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Такам янӑравлӑ кулать, урапасем чӗриклетеҫҫӗ…

Кто-то смеялся звонко, скрипели телеги…

Мӗншӗн Чижик авӑн ҫапнӑ ҫӗре лекмерӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Леночка кулать:

Леночка смеется.

Ленӑна ҫав тери йывӑр // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

— Йӗпе-сапари ҫерҫисем пек! — кулать Чижик.

— Словно воробьи в непогоду! — смеялась Чижик.

Шавлӑ халӑх // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Хӗр кулать.

Девушка смеется.

Ҫӗрулми уйӗнчи ҫапӑҫу // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Галина Владимировна вӗсене хывӑнма пулӑшать, ӑшшӑн темскер калать, шӳт тӑвать, кулать; пӗчӗккисем сасартӑк хӑйсемех ӑсатакансен аллисене вӗҫертеҫҫӗ.

Галина Владимировна помогает им снять пальтишки, улыбаясь, что-то говорит, шутит, смеется, и малыши вдруг сами выпускают руку провожатой.

Сентябрӗн пӗрремӗшӗ // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Вӑл йӑлӑхтармалла, макӑрашса кулать, пуҫне уснӑҫемӗн усать, анчах Чижик унӑн ашкӑн та мӑшкӑллӑ куҫӗсене асӑрхарӗ.

Она тянула нудно, слезливо, всё ниже опускала голову, но Чижик заметила, — глаза у нее были озорные и насмешливые.

Йӑрӑ Манька тӗнчене урӑхлатни // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Амӑшӗ те сӑнӳкерчӗк ҫинче кӑтра ҫӳҫлӗ, каҫӑр сӑмсаллӑ, вӑл та кулать, Чижикӑнни пекех сулахай питҫӑмарти ҫинче пӗчӗк путӑк пур.

А мамочка тоже на карточке кудрявая, курносая, смеется, и на левой щеке у нее ямочка, как у Чижика.

Ҫулла Ленӑпа Чижик // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Унпа юнашар пыракан хӗрарӑм кашни минутра тенӗ пекех хулӑм сасӑпа хыттӑн кулать.

Его спутница поминутно громко и грубо смеялась.

Улттӑмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Вӑл йӑл-йӑл кулать.

Он улыбается.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Кӑмӑлӗ тулнипе унӑн пичӗ йӑл кулать.

Лицо его самодовольно улыбалось.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Ҫу йывӑҫҫи хӑмӑшран кулать: «Эсӗ кӑшт ҫил тухсан та авкаланса ларатӑн», — тет.

Маслина посмеялась над камышом за то, что он от всякого ветра гнется.

Хӑмӑшпа ҫу йывӑҫҫи // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Упа кайсан, лешӗ йывӑҫ ҫинчен анчӗ, тет те: «Епле-ха, сана упа хӑлхунтан мӗн каларӗ?» — тесе кулать, тет.

Когда медведь ушел, тот слез с дерева и смеется: «Ну что, — говорит, — медведь тебе на ухо говорил?»

Икӗ юлташ // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Юрату йывӑрлӑхсенчен хӑрамасть, вӗсенчен кулать ҫеҫ вӑл.

Любовь смеется над препятствиями.

XXX сыпӑк // Феодосия Ишетер. Рид, Томас Майн. Пуҫсӑр юланут: роман / Майн Рид; вырӑсларан Ф. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1949. — 412 с.

Наччас ӗненсе лартап, — кулать Виталий.

Так я и поверил,— поддел Виталий.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Ма тата, кирек те ӑҫта каласан та пурпӗрех пуль вӑл? — кулать Дина.

— А что? Какая разница где… Тебе же все равно, — подзадорила Дина.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Эпӗ халӗ чаплӑ ҫын, — кулать Григорий Степанович, — баулейтер вырӑнне туянтӑм — нимӗҫсен пысӑк фирминчи ӗҫсене туса пыратӑп.

— Я сейчас важная персона, — смеется Григорий Степанович, — получил место баулейтера — производителя работ в крупной немецкой фирме.

Хаклӑ япала // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

— Ой, мӗн тери хырӑм выҫрӗ пирӗн… — кулать Мария Ильинична.

— Ой, какие мы голодные!.. — смеялась Мария Ильинична.

Анне патне канма // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Анчах вӑл пуринчен те хытӑрах кулать тата яланах шӑхӑркаласа е юрласа ҫӳрет.

Но он смеется звонче всех и всегда насвистывает или напевает.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Фридка чупса пырса шыва сикет — Владимир Ильич, чӑмса, тепӗр енчи ҫырана хӑйӑр ҫине тухнӑ та алӑхтатса кулать.

Фридка с размаху кидается в реку, а Владимир Ильич вынырнул на противоположном берегу, выбрался на песок и звонко смеется.

Кӑвайтсем // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех