Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

калаҫрӗ (тĕпĕ: калаҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Те ҫавна пула, те хӑмла ҫырлинчен ҫав тери ытла тутлӑ шӑршӑ кӗрсе тӑнӑран, атте уйрӑмах хӗрсе калаҫрӗ.

То ли от этого, то ли оттого, что чересчур сладко пахло малиной, отец был особенно возбужден и разговорчив.

VII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

— Манӑн шухӑшӑмпа, ҫапах та, суккӑрланса ларни питех те кӑмӑлсӑр япала, — малалла калаҫрӗ вӑл; чутах кулса яратчӗ, анчах сӑмахӗсене юриех хурлану сӗмӗ кӗртрӗ.

— Как неприятно все-таки, я думаю, ослепнуть, — продолжал он, стараясь не рассмеяться и говоря деланно-соболезнующим тоном.

Суккӑр Дей Канет // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 379–382 с.

Мӗн таран чаплӑ: чунне уҫса тем те пӗр пирки калаҫрӗ пулин те — Эли Стар хӑй ҫеҫ куракан тӗлӗнмелле пулӑм пирки асӑнмарӗ; шӑнах ҫакӑ пӗтерчӗ те ӑна.

Замечательно, что при всей своей откровенности Эли Стар ни разу не проболтался мне о своем странном открытии; это-то, конечно, и погубило его.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

Эпӗ, господа…» тесе пуҫласа ячӗ те, ҫур сехет хушши калаҫрӗ.

Я, господа…» — и начал, и начал, полчаса говорил.

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

— Тампико, урӑхла каласан, атте, тин кӑна телефонпа калаҫрӗ

— Тампико, то есть отец, только что говорил в телефон…

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Икӗ эрне каялла, — чӗр куҫҫине ачашшӑн сӑтӑркаласа малалла калаҫрӗ Пенкаль, — эпӗ хуларан ҫак кимӗпе таврӑнаттӑм, анчах — вӑхӑта арпаштарса янипе — тӗттӗмленме пуҫласан тин ҫула тухнӑ иккен.

— Две недели назад, — продолжал Пенкаль, заботливо разглаживая колено, — я возвращался из города на этой вот лодке, но не рассчитал время и тронулся в путь, когда уже начинало темнеть.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

— Вӑл сирӗн пирки ӳпкелешсе калаҫрӗ, эсир ӑна…

— Она жаловалась на вас, что вы…

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

— Ҫапла, — ҫӗкленӳллӗн калаҫрӗ Хонс, — тӗксӗм тӗссем салхулантараҫҫӗ, шанманлӑхпа юнаҫлӑх, тискерлӗх ҫуратаҫҫӗ.

— Да, — торжественно продолжал Хонс, — темные цвета вносят уныние, подозрительность и кровожадность.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 331–337 с.

— Пӗлетӗн-и: кӑмӑл ҫирӗплӗхӗ ҫитмест, — нимӗн пытармасӑр калаҫрӗ вӑл.

— Знаете, воли не хватает, — искренне заговорил он, садясь.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 198–207 с.

— Ҫакна куратӑр-и эсир? — Джоя питӗнчен тарӑхуллӑн тӗмсӗлсе, хӗрӳленсе калаҫрӗ Кольбер.

— Видали вы это? — возбужденно заговорил он, смотря в гневное лицо Джой.

Ҫӗлен // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 381–386 с.

Ҫапларах чылай хушӑ калаҫрӗ вӑл, таҫта аякка хупса хунӑ йывӑр куҫҫульне ҫыртса лартнӑ шӑлӗсемпе тӗпретрӗ, анчах чун-чӗри хумханӑвӗ — юлашкинчен — шухӑшӗсене арпаштарса ячӗ.

В таком роде долго говорил он еще, перемалывая стиснутыми зубами тяжкие, загнанные далеко слезы, но душевное волнение спутало, наконец, его мысли.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

— Вӑл Режие хумхану тыткӑнланине сисрӗ, хыпаланса калаҫрӗ.

 — Он почувствовал, как вспыхнула в ней тревога, и заторопился.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Халӗ… — килӗшнине пӗлтерсен малалла калаҫрӗ лоцман, — халӗ ҫавӑн пек татса парӑпӑр.

Теперь, — продолжал он, получив согласное одобрение, — теперь так и решим.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

— Эсир, — хӑйӗнпе мӑнаҫланса калаҫрӗ вӑл, — эсир, пиҫӗ этем хуҫи, сирӗн тивӗҫлӗ тӑшман пулнине ан манӑр.

— Вы, — самолюбиво сказал он, — вы, гибкая человеческая сталь, должны помнить, что у вас был достойный противник.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Вӑл ютшӑнчӑк кӑмӑллӑ, хӑйне мӑнна хуракан ҫын пулма кирлӗ, вӑл нимӗн те ҫухатмасть, — хӑйӗнпе хӑй калаҫрӗ Гнор.

«Это должен быть очень замкнутый и высокомерный человек, ему терять нечего», — сказал Гнор.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Ӗҫӗсем ӗнентерӳллӗ, — хӑйӗнпе хӑй калаҫрӗ Гнор.

— Поступки красноречивы, — сказал себе Гнор.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ҫамрӑк ҫын, ахӑртнех, малалла кайма хыпаланнӑран хисепсӗртереххӗн калаҫрӗ.

Может быть, он употребил не те выражения, потому что торопился уехать.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

— Ҫак виҫӗ уйӑхра, — кӑшкӑрнӑ пекех калаҫрӗ Редж, — пире вун пӗр пин тенкӗ пачӗҫ тата икӗ пин — индиго транспорт сутнӑшӑн.

— Эти три месяца, — почти закричал Редж, — дали нам одиннадцать тысяч наличными и две — за проданный транспорт индиго.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Кайран тата пулчӗ Экеҫре, икӗ хутӗнче те Сӑпани хӗр пултӑрӗпе, Ҫӑпата Улькипе, калаҫрӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Унтан каллех ӗҫ пирки калаҫрӗ:

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех