Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрсе (тĕпĕ: хӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗрсе кайнӑ Уча ертсе пынипе, пирӗн паттӑр ҫар кӑшкӑрса, шӑхӑрса, тӑшмана аяккалла хӑваласа кайрӗ, эпир, Васькӑна тӑшманран сыхлакансем, ун патӗнче тӑтӑмӑр.

Доблестная наша армия под командой разгоряченного Учи с криком и свистом преследовала противника, а мы, телохранители Васьки, стояли около него.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Мана курмасӑрах, вӑл, хӗрсе кайнӑскер, халь кӑна патша тӑнӑ никӗс ҫине хӑпарса тӑчӗ те, аллине ҫӗклесе, сывлӑшра хутпа сулса илчӗ:

Не видя меня, он влез на каменную подставку, где только что стоял царь, и, подняв руку, потряс в воздухе бумагой:

5 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Хӗрсе кайнӑ ҫӗр ҫине ҫара уран пусма та ҫук.

Босыми пятками было горячо ступать по раскаленной земле.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Пирӗн аттесемпе Мося тем ҫинчен хӗрсе кайсах тавлашаҫҫӗ.

Наши отцы и Мося о чем-то горячо спорили.

6 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Цезарь хӗрсе кайрӗ, куҫӗсен ҫуттипе пӗтӗм пит-куҫӗ ҫутӑлса тӑчӗ.

Цезарь был в чрезвычайном возбуждении; его лицо было озаренное блеском сверкающих глаз.

IX сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Эпӗ ӑна ӗмӗрех юратӑп, — терӗ Валерия, хӗрсе кайса, — эпӗ санран ыйтатӑп: мӗн начарри пур вара кунта?

— Да, я его люблю и буду любить, — сказала Валерия, разгорячившись, — но я спрашиваю тебя: что здесь плохого?

VIII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Вара сана пирӗн шухӑш хӗрсе ҫитнӗ пек туйӑнать-и?

А тебе кажется, что плоды наших трудов созрели!

VIII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Анчах пирӗн восстани тӑвас тенӗ шухӑш хӗрсе ҫитнине пӗлетӗн-и эсӗ?

Такие плоды, как наше восстание, знаешь как они созревают?..

VIII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Хавасланса кулнине, хӗрсе кайсах калаҫнине пӑхсан, Суллӑн чунне нимӗнле шухӑш та пӑшӑрхантармасть тесе шухӑшлама та юрать.

Судя по веселому смеху Суллы, по частым его речам и еще более частым возлияниям, можно было бы заключить, что экс-диктатор вполне искренне развлекается и что никакая забота не отравляет его души.

VII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Костьӑна курсан, 5-мӗш «Б» класс ахлатса ярӗ — вӑл хӗвел ҫинче хӗрсе хуп-хурапа пӗрех пуличчен пиҫнӗ, куҫхаршийӗсем вара шурӑ-шурӑ пулса кайрӗҫ — йӗтӗн сӳсӗ пек.

Пятый «Б» ахнет, когда увидит Костю — он совсем почти черный от загара, а брови стали белые-белые, будто льняные.

Эпир курнӑҫӑпӑр-ха // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Уншӑн Нюра каласа парать, ҫав тери хӗрсе кайса, тӗплӗн те хӑрушӑ калать вӑл; Костя куҫӗсене хӗссе, пуҫне сулкаласа ҫеҫ ларать.

За него рассказывает Нюра, и рассказывает с таким восторгом и устрашающими подробностями, что Костя только жмурится и покачивает головой.

Эпир курнӑҫӑпӑр-ха // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ачасем хӗрсе ҫитнӗ хӑйӑр ҫинче ӳпне те месерле, ӳпне те месерле ҫаврӑнкаласа йӑваланаҫҫӗ.

Ребята перекатываются по раскаленному песку с живота на спину и со спины на живот.

Эпир курнӑҫӑпӑр-ха // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Алли унӑн ӗҫлесе хытнӑ — Костьӑн ӳчӗ сасартӑках хӗрелет, вӗри шывпа пӗҫертнӗ пек, хӗрсе каять.

Рука у него шершавая, как наждак: Костина кожа сразу краснеет и начинает гореть, как ошпаренная.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Костя пӗрре те ывӑнман-ха, вӑл хӗрсе ҫеҫ кайнӑччӗ, анчах труба чӗннине пӑхӑнса, ытти ачасем пекех, Елена Ивановна патне уҫланкӑна каять.

Костя еще совсем не устал, он только раззадорился по-настоящему, но подчиняется этому призыву и идет, как и все, на полянку к Елене Ивановне.

Ятарласа хушнӑ ӗҫ // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Пурте лайӑхчӗ, анчах вӑхӑт-вӑхӑт, хӗрсе вылянӑ ҫӗртенех, Миша радиоузела дежурствӑна чупать, Тимахви — хӑйӗн ҫамрӑк улмуҫҫийӗсем патне, Нюра вара апат пӗҫерме, пӳртре йӗркелеме, пӗр сӑмахпа — хуҫалӑх енӗпе тӗрлӗ ӗҫсем тума кирлине аса илет те хыпӑнсах ӳкет.

Все было хорошо, но время от времени в самый разгар игры Миша убегает дежурить на радиоузел, Тимофей — к своим саженцам, а Нюра спохватывается, что еще надо варить, прибирать и вообще заниматься всякими хозяйственными делами.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Сайра хутран вӑл Нюрӑн куҫкӗскийӗ ҫине пӑхса илет — унта вӑл сӗвӗнкеленӗ сӑмса, пӗлтӗрхи курӑк пек ӗнсе сарӑхса кайнӑ куҫхаршисем курать; Костя вара малтанах танлаштарса пӑхать — кам вӑйлӑрах хӗрсе пиҫнӗ-ши: вӑл-ши е Хӗветӗр-ши?

Изредка он заглядывает в Нюрино зеркальце — там показывается облупившийся нос, выгоревшие, как прошлогодняя трава, брови, и Костя заранее прикидывает, кто сильнее загорит: он или Федор.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Кам та пулин ҫӗнӗ япалапа интересленнине пӗлсен, Костя та хӗрсе кайнӑ, анчах часах тепӗр тӗрлӗ ӗҫе пула сивӗннӗ, виҫҫӗмӗшне пула вара ӑна та, иккӗмӗшне те, хӗрхенмесӗрех пӑрахнӑ.

Узнав о чьем-либо новом увлечении, Костя загорался тоже, но быстро остывал и бросал ради нового занятия, чтобы без сожаления оставить вскоре и его ради третьего.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

— Ефим пичче, эсир флотра пулнӑ-им вара? — хӗрсе каять Миша.

— Дядя Ефим, а вы разве были во флоте? — загорается Миша.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Вучахра хыттӑн шартлатать те, шап-шура пуличченех хӗрсе кайнӑ кӑвар сиксе ӳкет, хӗлхемсем пӗрӗхӗнсе ҫӗкленеҫҫӗ.

В костре громко щелкает, раскаленный добела уголь отскакивает в сторону, вверх взлетают искры.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Миша Цыганенок хӑй пӗччен икӗ ҫыншӑн «пӑшӑрханать» тейӗн: минутсерен вӑлта хуллисене ярса тытать, сиксе тӑрать, пӗр хускалмасӑр ларакан Тимахвин вӑлтине пулӑ туртать пулсан, ӑна тарӑхнӑ пек, ҫиллессӗн пӑшӑлтатса илет, пӗр вӗҫӗмсӗр ӑманне улӑштарать, хӗрсе кайсах нумайччен сурать ӑманӗ ҫине, ҫав тери хыпӑнса ӳксе тӑрмашать — пулӑ лекесси ҫапла тӑрмашнинчен килес пулсан, вӑл ӗнтӗ пӗр кукан туллиех тытма ӗлкӗрнӗ пулӗччӗ.

Миша Цыганенок «переживает» за двоих. Он поминутно хватается за удилища, привскакивает, снова садится, сердито шипит на неподвижного Тимофея, когда у того клюет, то и дело меняет наживку, переставляет удочки, долго и азартно плюет на насаженных червяков и так суетится, что, если бы от этого зависел улов, у него был бы уже полный кукан.

Утрав ҫинче // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех