Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑмака сăмах пирĕн базăра пур.

кӑмака (тĕпĕ: кӑмака) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Ман пӳрт мӗн валли? — кӑмака умӗнчен сас пачӗ Хветле.
— А моя изба на что? — подала голос возившаяся у печи Фекла.

Киремете пуҫ ҫапни // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Тата тепри тупӑнчӗ! — кӑмака умӗнчен тухрӗ Ваҫук мӑн аккӑшӗ.
— Вот еще умник нашелся! — ворчливо отозвалась Елизавета Ивановна.

Сӑпай Ваҫук // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Ман шухӑшпа, ӳсӗрччӗ вӑл, — терӗ Елизавета Ивановна кӑмака кукринчен.
— А по-моему, он был пьян, — опередила Вазюка Елизавета Ивановна.

Ура ҫине сиксе тӑнӑччӗ Янтул, алӑк уҫӑлчӗ те, пӗр ватӑ салтак кӑмака умне ҫӗре юман ҫуркамӗсем кӳртсе пӑрахрӗ.
Яндул в гневе вскочил на ноги, но в это время открылась дверь, и вошел старый солдат с охапкой дров.

Аптранӑ кӑвакал // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Ильмук пичи пирӗн пата килес каҫ эсӗ выртасшӑнччӗ те-ха кӑмака ҫине, хам вырттармарӑм.
— А не ты ли сама хотела лечь на печку, когда дядя Ильмук прошлой ночью к нам пришел? Только я тебя не пустила, вот…

Кӑмака ҫинче-и?
На печке, что ли?

Кӑмака уҫҫи нумая тӑсӑлсан сывлаймиех пулса ларатчӗ тет вара.
Энчухха от жара не знает куда деться, задыхается.

Янтул несӗлӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Эпир кӑмака хутнӑ чух ниҫта кайса кӗрейми ӑшаланатчӗ тет.
Бывало, как только мать затопит печь.

Атте ҫав ют сурӑха хӑваласа ярасшӑн, шухӑшлать кӑмака ҫинчи пӗчӗк ача.
«Наверно, он хочет прогнать ту лохматую овцу», — думает на печи Яндул.

Янтул тӗттӗмлех кӑмака ҫине хӑпарса выртса лӑпланнӑ.
Яндул, получив подзатыльник, в темноте забрался на печку и затих.

Кӑмака ҫумне сӗвенсе тӑрса чӑлхине тӳрлетсе тӑхӑнать вӑл.
Заметив это, мальчик поправляет чулок.

Кӑмака ҫӑварӗ енчен.
А через чулан, где зев печи.

Унтан кӑмака хӗррине шуса ҫитет.
И неслышно сползает с печи.

Кӑмака ҫинче хӗртсурт пулать, вӑл тивмест ҫынна, пурӗ пӗр Янтулӑн чунӗ сӳлетет.
На печи же обитает домовой, он добрый, людей не трогает.

Анчах кӑмака ҫинче тӗттӗм те, пӗччен выртма хӑрать Янтул.
Но на печи темно, и мальчик боится спать один.

Мӗн тӑвать-ши ку тесе тӗпеле шыв ӗҫме пынӑ Янтул кӑмака хушӑкӗпе пӑхрӗ.
«Что это он собрался делать?» — подумал Яндул и подошел к ведру с водой — будто напиться, а краем глаза наблюдал за хозяином.

Таркӑн // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Апат хыҫҫӑн старик яшка юлашкине чӳлмек катӑкӗ ҫине ячӗ те кӑмака ҫине йӑтса хӑпарса кайрӗ.
После обеда старик слил остатки супа в глиняный черепок и забрался с ним на печку.

Хурлӑхан е хӑмла ҫырли шӑрши кӗрсе тӑтӑр тесе кӑмака хутса кӑларнӑ хыҫҫӑн хурлӑханпа хӑмла ҫырли туни пӑрахса ҫунтараҫҫӗ.
Для того, чтобы в избе пахло смородиной, малиной, орехами…

Чи аслине, ирхине кӑмака умӗнче тӑрмашнине, Енчӗпек теҫҫӗ-мӗн.
Старшую, что хлопотала у печи, звали Ендебек.

Чи кӗҫӗнни, хӑйпе кӑмака ҫинче ҫывӑрни, Кӗмӗш ятлӑ-мӗн.
Младшую, которая спала с ним рядом на печке, звали Кемеш.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика