Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кулма (тĕпĕ: кул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Епле аван иккен чупса ҫӳреме, выляса кулма, пурӑнма!..

Как хорошо бегать, смеяться, жить!..

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ӑна кунта питӗ килӗшет, савӑнтарать, ҫавӑнпа та вӑл ҫав самантра тара панӑ картишӗнче хӑйӗн ҫӗнӗ тусӗсемпе ӗмӗрлӗхех юлма пултарайманшӑн, ӗмӗрех вӗсемпе выляса кулма май ҫуккишӗн ҫеҫ кулянать.

Все ему так нравится, все внутри так живет у него, что он жалеет в эту минуту только о том, что не может вечно оставаться на наемном дворе, вечно играть со своими новыми друзьями.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Тин ҫеҫ ҫуралма ӗлкӗрнӗ ӑс-тӑнсӑр пӗчӗк те виҫӗ чӗрӗ чуна, пӗр-пӗччен тӑрса юлнӑ, пакӑлтатма тата йӑл кулма ҫеҫ пултаракан виҫӗ тӑлӑха хирӗҫ — граждан вӑрҫи, хӗн-хур законӗ, пӗр-пӗрне чиксе пӑрахасси, тӑван тӑвана вӗлересси, тахҫанхи сословиллӗ хирӗҫӳ, пӗрне-пӗри тавӑрас йӑла кӗрешрӗҫ пулин те, ачасем ҫӗнтерсе ҫиеле тухрӗҫ.

На глазах у всех три жалких крохотных существа, трое глупеньких брошенных сироток, что-то лепечущих, чему-то улыбающихся, восторжествовали, хотя против них было все — гражданская война, возмездие, неумолимая логика кары, убийство, резня, братоубийство, ярость, злоба, все фурии ада.

II. Говэнӑн иккӗленуллӗ шухӑшӗсем // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Жоржетта кулнине илтсен, Рене-Жан та кулса ячӗ, ун хыҫҫӑн Гро-Ален та кулма пуҫларӗ.

Услышав смех Жоржетты, засмеялся и Рене-Жан, а услышав смех Рене-Жана, засмеялся и Гро-Алэн.

III // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Тӑлӑха юлнӑ ача амӑшӗнчен «манӑн ачасем» тенӗ сӑмахсене илтсен, Тельмарш кулма пӑрахрӗ, ача амӑшӗ каллех шухӑша кайрӗ.

Услышав слова «мои дети», Тельмарш перестал улыбаться, а мать углубилась в свои думы.

VI. Суран тӳрленнӗ, анчах чӗререн юн сӑрхӑнать // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Патвар ӳт-пӳллӗскер, тӗплӗн те тинкерсе пӑхнӑ тата ача пек ҫемҫен кулма юратнӑ — ҫакӑн пек пулнӑ ӗнтӗ вӑл.

У него было телосложение Геркулеса, взгляд пророка и улыбка ребенка.

II. Доль // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Унӑн хӑрах пичӗ турткаланса илнӗ, ҫакӑ ӑна кулма кансӗрленӗ пулас.

Лицо его нервно подергивалось, что делало его улыбку похожей на гримасу.

I. Виҫҫӗн // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

— Сударь, кулма юрамасть, — терӗ лоцман.

— Сударь, — строго заметил лоцман, — теперь не время шутить!

X. Ҫӑлӑнатех-ши? // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Моряксем кулма та, хуйхӑрма та юратмаҫҫӗ.

Истинный моряк никогда не бывает ни весел ни печален.

VII. Кам парӑс карать, ҫав шӑпа ярать // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Юлташӗсем те кулма тытӑнчӗҫ.

Ребята тоже расхохотались.

31 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Пирӗн, пӗлетӗн-и, пӗр-пӗринчен кулма ҫав тери юратаҫҫӗ…

— У нас ведь знаешь как дразниться любят…

18 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Хайхи чарусӑр ача пушшех те кулма тытӑнчӗ.

Сопровождаемый насмешками.

16 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

«Мӗншӗн-ха ҫавӑн пек айван заметка ҫырса патӑм? Тен, ӑна каялла илес, илмесен, пурте манран кулма тытӑнӗҫ. Одинцов патне каяс мар-ши?» шухӑшларӗ вӑл.

«И зачем это я такую дурацкую заметку дал? Может, лучше назад взять, а то все надо мной смеяться будут. Пойти к Одинцову?»

15 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Арҫын, ачасем вӗсенчен кулма пуҫларӗҫ:

Мальчики высмеивали их:

11 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Таня ун ҫине пӑхрӗ те хӑй те хытӑ кулма тытӑнчӗ.

Таня взглянула на его лицо и тоже залилась смехом.

10 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Пӑх-ха, кулма эс те пултаратӑн, — терӗ аппӑшӗ ӑшшӑн.

— Ишь, смеяться-то ты горазд, — добродушно сказала тетка.

10 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Вӑл ытла ӑшӑ кӑмӑллӑ ҫын теме ҫук, кулма та хӑш чухне ҫеҫ кулкаласа илет…

И не то чтобы он очень добрый, он даже улыбается редко…

10 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Дуня, симӗс пурҫӑн кофта тӑхӑннӑскер, ним хускалмасӑр ларать, вӑл тем пулсан та хӑйне йӗркеллӗрех тытма тӑрӑшнӑ, кулнӑ чухне тутине тутӑр вӗҫӗпе хупланӑ, Ваҫҫука ытла хытӑ кулма чарнӑ.

Дуня, в шелковой зеленой кофте, сидела прямо, она изо всех сил старалась соблюсти приличие, смеялась в платочек и останавливала Васька.

9 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Ирхине вара пуҫа сивӗ шывпа ҫӑвас та хӗрелнӗ куҫсемпе заводсен мӑрйисенчен тухакан тӗтӗме курас, шӑпӑр чӑштӑртатнине тата урамсене тасатакан хула ҫыннисем хуллен калаҫнине итлес, хула ҫыннисемпе мирлӗ темӑпа калаҫакан громкоговорителӗн инҫетри сассине илтес — вара каллех машина ҫине ларас та, каллех урамсем тӑрӑх пӗр сехет ҫитичченех ҫӳрес, ҫынсем хӑйсен хваттерӗсенчен урама тухса хӑюсӑррӑн кулма пуҫличченех тата ача-пӑча темӗне савӑнса алӑ ҫупма пуҫличченех ҫӳрес.

А утром, окатив голову холодной водой, выглянуть из окна комендатуры воспаленными глазами, увидеть дым заводов, прислушаться к шороху метел, к негромким голосам горожан, расчищающих улицы, и поймать ухом далекий голос громковещательной установки, беседующей с городом на мирные темы, — и снова в машину, и снова по улицам, и так до часа, когда высыплет из квартир народ, и раздастся несмелый смех, и чему-то зарукоплещут малыши.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Александра Ивановна ӑшшӑн кулса илчӗ те, хуҫа арӑмӗ те куҫхаршийӗсене ҫӗклентерчӗ, Горевӑна кулма чӗннӗ пек, вылянчӑк ҫамрӑк куҫӗсене ярах уҫрӗ.

Когда Александра Ивановна улыбнулась, хозяйка подняла брови и широко раскрыла молодые шаловливые глаза, как бы приглашая ее посмеяться.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех