Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ассӑн сăмах пирĕн базăра пур.
ассӑн (тĕпĕ: ассӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ах! — ассӑн сывласа ячӗ карчӑк, куҫӗсене кукӑртарах пӳрнисемпе сӑтӑрса:

— Ах!.. — вздохнула старуха, вытирая глаза узловатыми пальцами.

ХIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

— Санран вӗҫерӗнеймӗн! — ассӑн сывласа ячӗ Вӑрӑм Май.

— Ой, вижу, что от тебя не отделаешься! — как бы уступая, вздохнул Длинная Шея.

XI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Го Цюань-хай картишӗн ҫуррине ҫитме те ӗлкӗрмен, хӗвелтухӑҫӗнчи флигельтен ассӑн сывлани мар, ун ҫине тарӑхса вӑрҫни илтӗнме пуҫланӑ.

Едва он дошел до середины двора, как из восточного флигеля понеслись уже не вздохи, а отборные ругательства.

X // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Лайӑх вӑхӑтпа усӑ курса, Ли Хань-ши кан ҫине выртнӑ, хӗвелтухӑҫӗнчи флигельтен ассӑн сывлани тата нӑйкӑшни илтӗнсе кайнӑ.

Воспользовавшись удобным случаем, Ли Хань-ши прилегла на кан, и из восточного флигеля послышались жалобные вздохи и стоны.

X // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Фома ун пек чух куҫӗсене ун ҫинчен сирнӗ те, ассӑн сывласа ярса: — Миҫе хут ыйтатӑр ӗнтӗ эсир ҫакна?.. — тенӗ.

Фома отводил глаза в сторону и, вздыхая, говорил: — Который раз вы это спрашиваете…

V // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Эх, кӳренуллӗн, ассӑн сывласа илнӗ Фома.

— Эх! — обиженно воскликнул Фома.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Епле ӑнланас мар! — ассӑн каланӑ Фома.

— Как же не понять! — воскликнул Фома.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Тӑрӑшмастӑп-им вара?! — ассӑн каланӑ Фома.

— Да разве я этого не желаю?! — воскликнул Фома.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Мӗн тӑвасси пур унӑн! — ассӑн каланӑ Люба.

— Чего он добивается? — воскликнула Люба.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Кӗсйӳне тавӑрать-ха та санне — ҫав членлӑх! — ассӑн сывласа илнӗ Маякин.

Въедет тебе в карман членство это! — вздохнул Маякин.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Э-эхе-хе! — ассӑн сывласа янӑ Маякин.

— Э-эхе-хе! — вздохнул Маякин.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Тӑр, теҫҫӗ сана, тархасшӑн! — ассӑн сывласа каланӑ Игнат.

— Да встань ты, братец мой, пожалуйста! — воскликнул Игнат.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унтан вӑл, ӳкӗнӳллӗн, ассӑн сывласа, куҫӗсене пӗлӗт ҫинелле ҫӗкленӗ, — вӗсем ӗнтӗ унӑн пӑтранчӑк пулнӑ, хӑйсен чӗрӗ те ӑслӑ ҫутине ҫухатнӑ.

И, покаянно вздыхая, он поднимал к небу глаза, уже мутные, утратившие живой, умный блеск.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Маякин Гордеевсем ҫине куҫӗсене хӗскелесе пӑхнӑ, унтан, ассӑн сывласа ярса, хӑйсем патне каҫхине хӑмла ҫырли пахчинче чей ӗҫме пыма каласа, сывпуллашса тухса кайнӑ.

Маякин, прищурив глаза, посмотрел на Гордеевых, вздохнул, простился и ушел, пригласив их вечером к себе пить чай в малиннике.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ҫавӑ кӑна-и?! — ассӑн сывласа илнӗ Фома, хреснашшӗн калавне итлесе пӗтерсен.

— Только-то?! — воскликнул Фома, выслушав рассказ крестного.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Вара мӗн? — ассӑн каласа янӑ Фома, хӑйӗн Пӑлакине аса илсе, тата темшӗн чӗрере савӑнӑҫ туйса.

— Что же она? — воскликнул Фома, вспомнив свою Палагею, и почему-то почувствовал в сердце радость.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Мӗн ассӑн сывлатӑн?

— Чего вздыхаешь?

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Э-эх, Фома Игнатьевич! — ассӑн каласа хунӑ вӑл, калаҫнӑҫемӗн сассине хӑпартса, шӑранса тухакан сӑмах ритмне хӑвӑртлатсах пырса.

Э-эх, Фома Игнатьевич! — воскликнула она, повышая голос и учащая ритм своей певучей речи.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ефим, ассӑн сывласа илнӗ те, чӗнме пӑрахнӑ.

Ефим вздохнул и замолчал.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ав-ан мар! — ассӑн сывласа янӑ Ефим.

— Не хо-ро-шо! — вздохнул Ефим.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех