Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пӳртре (тĕпĕ: пӳрт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫӑварнире лешӗ пӑруласа та пачӗ, анчах ӑшӑ вите те ҫук пӑру валли, чуспа ҫапкаласа тунӑ лупас кӑна, ҫавӑнпа пӑрӑва пӳртре усрама тӳрӗ килчӗ.

Куҫарса пулӑш

Ӗне сутнӑ кун // Николай Ларионов. https://chuvash.org/lib/haylav/7558.html

Ҫапла выҫӑллӑ-тутӑллӑ пурӑнкаларӗҫ вӗсем сивӗ пӳртре.

Куҫарса пулӑш

Ӗне сутнӑ кун // Николай Ларионов. https://chuvash.org/lib/haylav/7558.html

Пӳртре ялан сивӗ.

Куҫарса пулӑш

Ӗне сутнӑ кун // Николай Ларионов. https://chuvash.org/lib/haylav/7558.html

Хӗлле вара самай йывӑр икӗ ҫемье пӳртре вырнаҫма.

Куҫарса пулӑш

Ӗне сутнӑ кун // Николай Ларионов. https://chuvash.org/lib/haylav/7558.html

Пӳртре Горн ӑсталанӑ нӑкӑ выртмӑш, сӗтел тата саксем.

Устойчивая, самодельная мебель состояла из койки, стола и скамеек.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Пысӑк та ирӗк пӳртре ӑшӑ пулчӗ, лайӑх тирпейлесе тасатнӑ пӳртре темӗнле тутлӑ апат шӑрши, — ӑшаланӑ хур е сысна ашӗ шӑрши илӗртсе тӑрать.

В большой просторной избе было тепло, чисто прибрано и пахло чем-то очень вкусным, не то жареным гусем, не то свининой.

ХII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Вӑл пӳртре никам та пурӑнман, кантӑкӗсене кӑларса кайнӑ, плита ҫинчи хуранне те илсе кайнӑ.

Избушка была заброшена, стекла выставлены, даже котел из плиты был выломан.

VIII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Обойма хураканӑн алли чӗтресен те, чалӑш пырса хӗсӗннӗ лента васкавлӑ туртса тухнӑ пулемет пырне ларса чыхӑнсан та, пуринчен ытларах пӳртре выртнӑ салтаксем пӗрин хыҫҫӑн тепри сиксе тухса, мӗн пулнине лайӑхах пӑхса пӗлеймесӗр, ыйхинчен те вӑранса ӗлкӗреймесӗр, хӑранипе аллинчи пӑшалне ҫӗре ӳкерсе, ухмаха ернӗ ҫын пек танне ҫухатса, хӳмӗсем умнелле пырса ҫапӑнсан та уншӑн пурпӗрех.

Пусть задрожат пальцы, закладывающие обойму, пусть подавится перекошенною лентою наспех выкаченный пулемет и, главное, пусть вылетит из халупы один, другой солдат и, еще не разглядев ничего, еще не опомнившись от сна, выронит винтовку и заорет одурело и бессмысленно, шарахаясь к забору:

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Эпӗ ӑна пӳртре ҫеҫ мӑкӑрланса ҫунакан лампа ҫуттинче лайӑх пӑхса илтӗм.

Только в избе, при свете сальной коптилки, я разглядел его как следует.

III сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Инҫех те мар пӳрт ларать — вӑрӑм лутра хуралтӑллӑ, йывӑҫ хуппи тӑрӑллӑ пӗр хутлӑ ҫурт; ку пӳрте ҫур ӗмӗр каялла таҫтан куҫса килнӗ ҫынсем пураланӑ; хул пуҫҫинчен карабин ҫакса, пуш хир урлӑ сухаланса каҫнӑ тимӗр ҫынсен курӑмлӑ та кӑнттамрах йӗрӗ ҫак пӳртре.

Невдалеке стоял дом — низкое, длинное здание с одноэтажной надстройкой и крышей из древесной коры, — дом, срубленный полстолетия назад руками переселенцев, — грубый выразительный след железных людей, избороздивших пустыню с карабином за плечами.

II. Йывӑҫсем ҫеҫкере // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Черчен карӑ-чаршав, вырӑн тавраш, симӗс калпаклӑ электричество ламписем, сенкер эрешлӗ фаянс, хуҫланчӑк сӗтел-пукан, тӗрлӗ тӗслӗ гравюрӑсен чаплӑ пуххи, ҫавӑн пекех нумай ҫул ӳсекен чечеклӗ ӳсен-тӑран нумайлӑхӗ тата мӗн пур пӳлӗмшӗн ҫӳхе француз кавирӗ, — унӑн кӑвак эрешӗсем кӗнеке шкапӗсен кӗленчисенче сӑнланаҫҫӗ, — ҫаксем пурте, мӑн чӳречесенчен хӗвел ӳксе ҫутатнӑскерсем, пӳртре тӳлеккӗн йӑлтӑртатаҫҫӗ.

Тонкое белье, электрические лампы с зелеными колпаками, фаянс с синим узором, гнутая мебель, прекрасное собрание цветных гравюр, а также обилие многолетних цветущих растений и, общий для всех комнат, тонкий французский ковер, голубой узор которого отражался в стеклах книжных шкафов, — вот все, что, озаренное солнцем через большие окна, тихо блестело в доме.

VIII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Пӳртре тутлӑ караслӑ пыл шӑрши пур.

В избе вкусно пахло сотами.

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

— Мана пӳртре мӗн пурри кӑсӑклантармасть, анчах ярӑнчӑк пулсан юрататӑп, — хыпарларӗ Тортон.

— Я равнодушен к обстановке, но люблю, когда есть качалка, — сообщил Тортон.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ҫав хушӑрах ку пӳртре ҫав тери таса та тирпейлӗ.

Между тем помещение отличалось безукоризненной чистотой.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

— Чӑнах та… шалта вара, пӳртре?

— Да-а… а внутри-то?!

Акварель // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 226–232 с.

Тӳсӗмсӗрлӗхпе хыпса-ҫунса иккӗмӗш хут шаккарӑм кӑна — пӳртре утни илтӗнчӗ, кӗҫех пӗчӗк чӳречере имшер шӗвӗр сӑмса мӗлтлетрӗ, — питех те кӑмӑлсӑр сӑмса — д'Обремона аса илтерекенскер.

Едва успел я, сгорая от нетерпения, постучать второй раз, как внутри дома раздались шаги и в окошечке мелькнул острый худой нос, — нос, неприятно напомнивший мне нос д'Обремона.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Эпӗ пӳртре шӑлса тасататӑп, кӗленче колбӑсенчи ӗнер вӗресе-капланса тулнӑ йӗрӗнчӗк япаласене кӑлара-кӑлара перетӗп; унтан типӗ ҫӑкӑрпа, мӑйӑрпа тата шывпа ирхи апат тӑватӑп.

Я подметал хижину и выбрасывал из стеклянных колб какую-то за вчера накипевшую гадость; потом завтракал черствым хлебом, орехами и водой.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Вӑл тӗттӗм шкапа пытанса ларма юрататчӗ, пӳртре ҫав тери вӑйлӑ пӑлхавӑр пуҫлансан, тарҫӑсем ӑна шыраса халран ӳксен тин унтан сиксе тухатчӗ.

любил прятаться в темный шкап и выскакивал оттуда, лишь когда тревога в доме достигала крайних пределов, когда слуги сбивались с ног, разыскивая его.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 153–160 с.

Вӑхӑтлӑха шӑпланчӗҫ; унтан пӗчӗк пӳртре пурӑнаканскер урайне темӗскерпе витӗмлӗн шаккаса кӑшкӑрчӗ:

Наступила короткая тишина; затем обитатель хижины, внушительно стуча чем-то об пол, крикнул:

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Ашшӗне сиплекен тирпейсӗр, тӑмсай тухтӑр аса килчӗ те — ун вырӑнне урӑххине тупасси, пӳртре тирпейлес-си, эмелсемпе вырӑн таврашне пӗтӗмпех пӑхса тухасси пирки тӗмсӗлчӗ.

Вспомнив небрежного и глупого доктора, пользующего отца, она соображала, как заменит его другим, наведет порядки, осмотрит лекарства, постель — все.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех