Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

куҫ сăмах пирĕн базăра пур.
куҫ (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫил ҫинче хӗрелсе кайнӑ Алексеев, ҫӳлелле пӗтӗрсе хупнӑ шурӑ мӑйӑхлӑскер тата ҫавнашкалах тӑрмаланчӑк шурӑ куҫ харшиллӗскер, карттусне хӑлхи ҫинелле антарса лартнӑ; сулахай аллипе шинель ҫухине, шӑнса хытнӑ пек, ҫӗклесе тытса, хӑяккӑн коляска ҫине ларса пырать.

Красный от ветра Алексеев, с белыми приподнятыми усами и торчевыми, такими же белыми бровями, по самые уши натянул фуражку, сидел, бочком привалясь к спинке коляски, зябко придерживая левой рукой воротник.

XVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн сулахай куҫ хупаххи хӑвӑрт-хӑвӑрт сиккелесе чӗтренет, пичӗ, хӗстерсе тытнӑ тути патӗнчен пуҫласа, шӑнӑр хутлатнӑ пек туртӑнса илет.

Живчик подергал у него веко левого глаза, судорога наплыла от угла сжатых губ.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Телеграммӑсен пӗчӗк купине сарлака та шурӑ ал тупанӗпе типтерлӗн шӑлса тӳрлетет те, тӑртаннӑ, кӑвакарса тӗссӗрленнӗ куҫ хупаххисене ҫӗклемесӗр, ӑша кайнӑ сасӑпа калаҫма пуҫлать:

Тщательно утюжа кипку телеграмм широкой белой ладонью, не поднимая опухших, затененных синью век, глухо сказал:

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пантелей Прокофьевич ҫаплах пӑтта хирсе ларчӗ: ӑна кашӑкӗпе сирсе варрине куҫ пекки турӗ те, йӑлтӑркка сарӑ ҫу ярса, ҫуллӑ пӑтта тирпейлӗн ӑса-ӑса хыпрӗ.

Пантелей Прокофьевич еще управлялся с кашей: плотно притолочив ее ложкой, он сделал посредине углубление (так называемый колодец), налил в него янтарное масло и аккуратно черпал ложкой пропитанную маслом кашу.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Куҫ умне картишӗнчи хӑш-пӗр улшӑнусем те шӑвӑнса тухрӗҫ: сӑрри кайнӑ кӗлет алӑкне сарӑ тӑмпа шӑлнӑ, сарай ҫине хӑмӑрланма ӗлкӗреймен ыраш улӑмӗ витнӗ; сарай ҫи виттийӗ ҫинчи йывӑрлӑхсем сайрарах курӑнаҫҫӗ, — ахӑртнех пӗр пайне карта юсама янӑ пулас.

Некоторые перемены на базу бросались в глаза: дверь амбара была выкрашена взамен слинявшей краски желтой глиной, сарай заново покрыт еще не побуревшей житной соломой; костер поднятых дыбом слег казался меньше, — должно быть, израсходовали часть на поправку городьбы.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл карттуса пуҫӗ ҫинче виҫсе пӑхас шутпа тӗкӗр патне пыма тӑнӑччӗ, анчах Ильинична ун ҫине куҫ вӗҫертмесӗр чӑл-чӑл пӑхса тӑрать.

Сунулся примерить было к зеркалу, но взглядом стерегла его Ильинична.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Григорий унӑн шӑратса янӑ пек тулли урисем ҫине, чуна хумхантармалла карӑнса тӑракан нӑкӑ хырӑмӗпе самӑртнӑ кӗсренни пек сарлака купарчи ҫине куҫ хӗррипе пӑхрӗ те хӑй тӗллӗн шухӑшларӗ:

Григорий сбоку оглядел ее полные, как выточенные, ноги, волнующе-тугой обтянутый живот и широкий, как у кормленой кобылицы, зад, — подумал:

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Тю, табак шӑрши! — терӗ вӑл тушьпа ӳкернӗ пек тип-тикӗс куҫ харшисен пӗкӗчине кулӑшлараххӑн сиктерсе.

— Табаком-то прет! — и смешливо поиграла полукружьями подведенных, как нарисованных тушью, бровей.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Кайран куҫ курать унта.

— там видно будет.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫула май куҫ умне ачаранпа пӗлнӗ слободасемпе хуторсем шӑвӑнса тухаҫҫӗ: Кашар, Поповка, Каменка, Анат-Яблоновски, Грачев, Ясеновка.

Знакомые с детства разворачивались в дороге слободы и хутора: Кашары, Поповка, Каменка, Нижне-Яблоновский, Грачев, Ясеновка.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Малтан ун ҫӗлӗкӗ хывӑнса ӳкрӗ, унтан Чернецов хӑй, тутине хӑрушла чалӑштарса, хӗстернӗ куҫ хӗррисене ҫиҫӗм ҫиҫнӗ чухнехи пек пӗркелентерсе, тунинчен хуҫса антарнӑ пучах пек, вӑйсӑррӑн йӑванса кайрӗ.

Сначала свалилась папаха, а потом, будто переломленный в стебле колос, медленно падал Чернецов, со странно перекосившимся ртом и мучительно зажмуренными, сморщенными, как от молнии, глазами.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Подтелков, чӑпӑрккипе ҫилӗллӗн сулса, аяккалла пӑхакан куҫ шӑрҫисене ӳкерсе, питне юн капланнипе хӗрелсе кайса, кӑшкӑрса тӑкрӗ:

Подтелков с силой махнул плетью; уронив низко опустившиеся зрачки, набрякая кровью, крикнул:

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Ӗҫе хак параканни кам пулать? — куҫ харшийӗсене ҫӗклентерчӗ Каледин.

— Кто же будет судьей? — Каледин поднял брови.

X // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫиелтен тӑм сӗрнӗ сарӑ алӑклӑ кӗлет умӗнче, хӗвел питтинче, сарӑ куҫ харшиллӗ лӗпсӗркке аҫа йытӑ хӗртӗнсе выртать.

У амбара с желтой, окрашенной глиной дверью валялся на сугреве брудастый желтобровый кобель.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Хӑй вилнӗ каччӑн сӳсленсе кайнӑ салтак обмотки сырнӑ ури ҫине куҫ сиктермесӗр пӑхать, Крутогоров хӑй умӗнче кӑшкӑрнине те илтмест:

Она, не мигая, глядела на ноги убитого парня в солдатских, измочаленных временем обмотках, не слышала, как Крутогоров в упор кричал ей:

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анна Бунчук ҫине куҫ хӗррипе пӑхса илчӗ, ыйтрӗ:

Анна спросила Бунчука, скользнув боковым взглядом:

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫӳҫне меллӗн тӳрлетсе чикнӗ май, хӗр пуҫне каҫӑртарах тытнӑ; Бунчук ҫине куҫ хӳрипе пӑхса, вӑл мӗн каласса кӗтет.

Она, привычным жестом оправляя волосы, ждала ответа, чуть откинув голову, скосив в его сторону глаза.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ну-ка, тасал куҫ умӗнчен, ҫапкаланчӑк!

А ну, иди к черту, рвань!

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

— Йӳнех паратӑп, господин-гражданин… — темскер каварлашнӑ пек Бунчук хӑлхинчен пӑшӑлтатрӗ шанчӑксӑр сӑнлӑ кӑнтӑр ҫынни, шинелӗн мӑкӑрӑлса тӑракан арки ҫине куҫ хӗссе.

— Дешево продам, господин-гражданин… — заговорщицки зашептал в самое ухо Бунчука какой-то подозрительного вида восточной человек и подмигнул на распухшую полу своей шинели.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шыв ӑшӑтса, унӑн пуҫне те хӑех ҫуса ячӗ вӑл, таҫтан арча тӗпӗнчен кивелсе сарӑхнӑ кӗпе-йӗм туртса кӑларчӗ, тӑван хӑнине апат лартса ҫитерчӗ, ун ҫулӗнче ҫур ҫӗр ҫитичченех пӗр уйрӑлмасӑр ларчӗ; карчӑк ывӑлӗ ҫинчен куҫ илме те пӗлмерӗ, ыйта-ыйта пӗлчӗ, пуҫне хурлӑхлӑн сулкаласа илчӗ.

Она нагрела воды, сама вымыла ему голову, достала откуда-то со дна сундука пожелтевшее от старости чистое белье, накормила родного гостя — и до полуночи сидела, глаз не сводила с сына, расспрашивала, горестно кивала головой.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех