Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ашшӗ сăмах пирĕн базăра пур.
Ашшӗ (тĕпĕ: ашшӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Тӗлӗнмелле япала — ача патне темӗнле авалхи ҫар япалисем яраҫҫӗ, — терӗ сиввӗн ашшӗ, хулпуҫҫийӗсене хӗссе.

— Странная фантазия — посылать ребенку какие-то военные реликвии, — сухо заметил отец, пожав плечами.

XL. Офицер мундирӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ашшӗ кунӗ-кунӗпе пӳлӗмсем тӑрӑх уткаласа ҫӳрет.

Отец целыми днями ходил по комнатам.

XL. Офицер мундирӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Выльӑхсем! — шӑл витӗр йӑнӑшать ашшӗ, хӑй каялла чакать.

Животные! — сквозь зубы стонал отец, пятясь от погромщиков.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя ашшӗ сӑмси ҫинчи сурана курать, унӑн куҫҫуллипе тулнӑ куҫне курать — куҫлӑхне персе ӳкернӗ — тата ашшӗн икӗ пая уйӑрӑлса кайнӑ, семинаристсенни пек вӑрӑм ҫӳҫне курать.

Петя видел сочащуюся царапину на носу отца, видел его близорукие глаза, полные слез — пенсне сбили, — его растрепанные семинарские волосы, развалившиеся надвое.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ашшӗ сулӑнса кайрӗ, анчах ӑна ӳкме памарӗҫ, такамӑн алли сюртукӑн пурҫӑн аркинчен хытӑ тытрӗ те малалла утрӗ.

Отец покачнулся, но ему не позволили упасть: чья-то красная веснушчатая рука взяла его за шелковый лацкан сюртука и рванула вперед.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Ырӑ ҫынсем! — ҫинҫе, килӗшӳсӗр сасӑпа кӑшкӑрчӗ те ашшӗ, унӑн мӑйӗ хӗп-хӗрлӗ хӗрелсе кайрӗ.

— Милостивые государи! — неуместно выкрикнул отец высоким фальцетом, и шея его густо побагровела.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ашшӗ пусма тӑрӑх аялалла хӑвӑрт та хӑюллӑ чупса анать.

Отец быстро и смело бежал вниз по лестнице.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Атте! — тесе кӑшкӑрса ячӗ Петя, вара хӑй те ашшӗ хыҫҫӑн тухса чупрӗ.

— Папочка! — закричал Петя и бросился за отцом.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ашшӗ чӗтрекен пӳрнисемпе, анчах питӗ хӑвӑрт тӳмисене тӳмелерӗ те, алӑк патнелле утса, мӑйӗнчи сывлама кансӗрлекен крахмаллӑ ҫухине икӗ аллипе ҫурса пӑрахрӗ.

Отец трясущимися пальцами, но необыкновенно быстро застегнулся на все пуговицы и бросился к двери, обеими руками раздирая под бородой крахмальный воротник, давивший ему горло.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Шӑплӑх нумайччен тӑсӑлчӗ, ҫав вӑхӑтра ашшӗ: — Эпӗ пӗлместӗп, ӑҫта-ши полици? Мӗншӗн штабран салтаксем ямаҫҫӗ? — тесе калама та ӗлкӗрчӗ.

Тишина тянулась так долго, что отец успел проговорить: — Я не понимаю, где же, наконец, полиция? Почему из штаба не посылают солдат?

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫавна курсан, ашшӗ кулса яма хатӗр пулчӗ.

Увидев это, отец на одну минуту даже готов был улыбнуться.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Анчах ашшӗ вӑл вӑхӑтра, пуҫне стена ҫумне тайса, аллисемпе питне хупласа тӑрать.

Но отец уже стоял, прислонясь головой к обоям и закрыв руками лицо.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Чарӑн! — хаяр сасӑпа кӑшкӑрса ячӗ ашшӗ, унӑн ҫамки ҫинчи юн тымарӗсем палӑрмаллах хӑпарчӗҫ.

— Молчать! — заорал отец, и жилы у него на лбу страшно вздулись.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя ашшӗ кун пек пулнине нихӑҫан та курман: вӑл тискерленнӗ, чӗтрет.

Никогда еще Петя не видел отца таким: он трясся и был страшен.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ашшӗ вӑл мӗн тунине лайӑххӑн пӗлмесӗр пӑхса ларать.

Отец растерянно следил за ней.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ашшӗ, шуралса, сиксе тӑчӗ.

Отец вскочил бледный.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ашшӗ пукан ҫинче ларнӑ, аллисене пуҫӗ хыҫне хунӑ, куҫлӑхне хывнӑ.

Отец качался в качалке, заложив за голову руки и сбросив пенсне.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Петя сасӑсӑр, лӑпкӑ пӳлӗмсене курчӗ, хӑвӑрт ҫаврӑнакан ҫӗвӗ машини шакӑртатнине илтрӗ, вӗрекен купӑста яшки шӑршине туйрӗ, вара сасартӑк унӑн, ашшӗ кӑкӑрӗ ҫине ҫакӑнса, ун сюртукӗ ҫумне пӗшкӗнсе макӑрса, хӑй паян мӗн курнисене пӗтӗмпех ашшӗне каласа кӑтартас килчӗ.

Петя увидел тихие, спокойные комнаты, услышал почти бесшумный зуд разогнанной швейной машинки, ощутил запах кипящего борща, и вдруг ему захотелось броситься папе на шею, прижаться щекой к сюртуку, заплакать и рассказать все.

XXXIX. Аркату // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ача ӑна халех, ашшӗ питӗ ҫилленнӗ вӑхӑтри пек, силлӗ тесе шутлать.

Мальчику показалось, что сейчас его будут трясти, как папа в минуту ярости.

XXXVIII. Боевиксен штабӗ // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ӑна ашшӗ ӗмӗрӗнче те пӗрре, Петя амӑшӗпе венчет тунӑ чухне ҫеҫ тӑхӑннӑ.

И надел его папа всего один раз в жизни, когда венчался с мамой.

XXXV. Таса парӑм // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех