Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫӑлтӑр сăмах пирĕн базăра пур.

ҫӑлтӑр (тĕпĕ: ҫӑлтӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

«Эпӗ тӗлӗк куртӑм: тӳпе уҫӑлчӗ те ҫӑлтӑр ӳкрӗ.
«Я видел сон, раскрылось небо и упала звезда.

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вӑл питне ҫӗклерӗ, Хур Кайӑк Ҫулӗн икӗ енӗпе те ушкӑн-ушкӑн ҫӑлтӑр ҫав тери хиврен йӑлтӑртататаь те ҫиҫкӗнет, — вӗсен вут-тӗлкӗшӗвӗ тӑрӑх ӗмӗрлӗх ҫилӗ чупа-чупа иртет тейӗн.
Она подняла лицо, большие созвездия, по обе стороны млечного пути, сияли и мерцали так, будто ветерок вечности проходил по их огням.

Пусма ҫинче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ушкӑн-ушкӑн ҫӑлтӑр вара хытӑрах та хытӑрах йӑлтӑртатать, халӗ тӗлӗрекен туратсем, ҫиҫкӗнекен чул муклашкисем тата ларакан Магацитлӑн ыйхӑра кулакан сӑнӗ уҫӑмлӑнах курӑнаҫҫӗ.
А созвездия горели всё ярче, и теперь ясно были видны заснувшие ветви, поблёскивающие камушки и улыбающееся во сне лицо сидящего Магацитла.

Кӳлӗ кукринче пусма тӗлӗнче, чул икӗ улӑп — пин-пин ҫуллӑх хуралҫисем — хура сӗмпе ӗлкеленсе ҫӗкленнӗ, — вӗсем ушкӑн-ушкӑн ҫӑлтӑр енне пичӗпе лараҫҫӗ.
В излучине озера, у лестницы, возвышались чёрными очертаниями два каменные гиганта, сторожа тысячелетий, — сидели, обращённые лицами к созвездиям.

Лось хӗр ятне — Аэлита — каланӑ чухне, ҫак ят ӑна халӗ иккӗлле туйӑмпа хумхантарать: малтанхи АЭ сыпӑкӑн хуйхӑлӑхӗпе — «юлашки хут курӑнаканскер» — тата ЛИТА — кӗмӗл ҫутӑ пуррине туйнипе, ку — «ҫӑлтӑр ҫути».
Теперь, когда Лось произносил имя — Аэлита — оно волновало его двойным чувством: печалью первого слога АЭ, что означало — «видимый в последний раз», и ощущением серебристого света — ЛИТА, что означало свет звезды.

Ҫӑлтӑр евӗрлӗ, хӑйӑрлӑ лапамран, ҫурт ум енчен тӳрӗ сукмаксем ҫаран урлӑ аялалла, ӗшненелле чупаҫҫӗ, унта йывӑҫсен хушшинче кирпӗчрен тунӑ лутра ҫурт-хуралтӑ курӑнать.
От звездообразной, песчаной площадки, перед его фасадом, прямые дорожки бежали через луг, вниз, к роще, где между деревьями виднелись кирпичные, низкие постройки.

Сенкер ӗшнере // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Лапамран ҫӑлтӑр евӗр тӑсӑлакан урамсенче халӑх ушкӑнӗсем шавлаҫҫӗ, чупаҫҫӗ, чечексем, хут таткисем ывӑтаҫҫӗ, сӑмса тутрисемпе сулкалашаҫҫӗ.
В улицах, расходящихся от неё звездою, шумели толпы народа, бежали, кидали цветы, бумажки, махали платочками.

Соацера // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ҫапла вӗсем ҫӑлтӑр ҫутинче шуррӑн курӑнакан авалхи канал ҫыранӗ хӗрринче чылайччен тӑчӗҫ.
Так, они долго стояли на белеющем в звёздном свету древнем берегу канала.

Хӗвел анни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ҫыран хӗррине чупса ҫитсен Лось чарӑнчӗ те хӗрлӗ ҫӑлтӑр ҫине аллипе тӗллерӗ:
Добежав до берега, Лось остановился и, указывая рукой на красную звезду, сказал:

Сивлек ҫӑлтӑр сарӑлсах-ҫуталсах пырать.
Мрачная звезда, восходя, разгоралась.

Кӗллӗ шурӑм пуҫ варрине, Марс ҫийӗнчех пек, пысӑк хӗрлӗ ҫӑлтӑр тухса тӑчӗ.
В пепельном закате, низко над Марсом, встала большая, красная звезда.

Малта ҫӑлтӑр ҫунать.
Впереди горит звезда.

Ҫулташ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Акӑ унта темиҫе ҫӑлтӑр ҫунма пикенчӗ.
Несколько звёзд зажглось на нём.

Эпӗ вуласа пӗтерсен Уҫӑп ҫавӑнтах лампӑна сӳнтерсе лартрӗ, ҫӑлтӑр тарӑх пӑхсассӑн, ҫурҫӗр патнелле ҫитнӗччӗ.
Когда я кончил читать, Осип тотчас погасил лампу, — по звездам было уже около полуночи.

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

— Турӑ ҫӑлтӑр ҫавӑн пек пуласран! — тет.
— Избави боже такой судьбины!

V. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Сулахай енчи ҫырма ӑристансен ротисем патнелле пырса тухать, унта килкартишсенчен ҫӳп-ҫапӑ кӑларса тӑкаҫҫӗ, ун тӗпӗнче симӗс тӗслӗ ҫара пылчӑк кӳлленсе тӑрать; сылтӑм енче, ҫырма вӗҫӗнче, юшкӑнлӑ Ҫӑлтӑр пӗви йӳҫсе выртать: ҫырман вӑта ҫӗрӗ — лӑп ҫак ҫурт тӗлӗнче; ҫуррине ҫуп-ҫапӑ тӑкса купалантарса лартнӑ, унта вӗлтрен, хупах, ут кӑшкарӗ тапса тухнӑ, тепӗр ҫурринче пачӑшка Даримедонт Покровский сад ӗрчетнӗ; садра чӗлнӗ ҫӳхе хӑмасенчен ҫапса тунӑ беседка ларать, хӑмисене симӗс сӑрпа сӑрланӑ.
Налево овраг выходит к арестантским ротам, в него сваливают мусор со дворов и на дне его стоит лужа густой, тёмно-зелёной грязи; направо, в конце оврага, киснет илистый Звездин пруд, а центр оврага — как раз против дома; половина засыпана сором, заросла крапивой, лопухами, конским щавелём, в другой половине священник Доримедонт Покровский развёл сад; в саду — беседка из тонких дранок, окрашенных зелёною краской.

IV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Шурӑмпуҫ килнӗ чухне, пӗчӗк ҫӑлтӑр сӳнсе ларнӑ пек, сисӗнмесӗр сӳнсе ларчӗ ман шӑллӑм Коля.
Незаметно, как маленькая звезда на утренней заре, погас брат Коля.

III. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Сӑмахсем пит васкаса тӑкӑнса пынипе эпӗ тата хытӑрах хӗрсе каятӑп, ман вӗсене урӑхла майлӑ, юрӑсенчи пек лартса тухас килсе пырать, — юрӑсенче кашни сӑмах чӗрӗ пек, пӗлӗт ҫинчи ҫӑлтӑр пек ҫунса тӑрать.
Сумятица слов всё более возбуждает меня, всё беспокойнее моё желание расставить их иначе, как они стоят в песнях, где каждое слово живёт и горит звездою в небе.

II. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫав хушӑрах инҫетре иккӗмӗш ҫӑлтӑр ялкӑшса илчӗ, унтан виҫҫӗмӗшӗ.
Тем временем вдали заалела вторая звезда, потом третья.

III // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Ҫав ҫӑлтӑр шурӑмпуҫ хӑпарнӑ евӗр е хӗвел тухнӑ чухнехи пек ялкӑшрӗ; вӑл сарӑлнӑҫемӗн сарӑлса пычӗ, хӗрелсе, юн тӗслӗ пулса тӑчӗ.
Словно алела заря или всходило солнце; она росла со страшной быстротой, разливая кроваво-красное зарево.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика