Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫунтарса (тĕпĕ: ҫунтар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Августӑн 29-мӗшӗнче, нимӗҫ ҫар влаҫӗсем хушнӑ тӑрӑх, Стародубски уездри Пятовскпа Яньково ялӗсенчен 30 ҫын ытларах большевикла отрядсенче ҫӳренӗшӗн, Пятовскра 94 кил, Яньковора 63 кил чӗртсе ҫунтарса янӑ…

«29 августа по распоряжению немецких военных властей сожжено в с. Пятовске, Стародубского уезда, 94 двора и д. Янькове — 63 двора местных жителей за то, что в с. Пятовске и д. Янькове имеется более 30 человек, которые находятся в большевистских отрядах…

Щорс ӑҫта? // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Ҫырӑва сыхласа усрас теместӗр пулсан, ӑна ҫунтарса яни тӗресрех пулать.

Если нет желания хранить письма, правильнее всего их сжечь.

10. Ҫырусем // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Тата ҫав пӗчӗкҫӗсем, хуларискерсем; кӗрсе тухаҫҫӗ сирӗн кил-ҫуртӑра, урамсене, — йӗркене кӗртӗҫ, илемлетӗҫ, стена хаҫачӗсем кӑларӗҫ, хӑш-пӗрисене йӗркесӗрлӗхшӗн ҫунтарса илӗҫ.

И потом, это человечки с городским опытом: пробегут они по вашим хатам, по улице — красоту наведут, порядок, «стенновку» выпустят, прохватят кое-кого за беспорядок.

4 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.

Вӑл хӑй ҫулӗ ҫинче мӗн тӗл пулнине пурне те ҫӗмӗрсе, ҫунтарса хӑварать.

Он жег и истреблял все на своем пути.

Шура // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Эпир ҫынсене малтан хӗнесе асаплантарнӑ хыҫҫӑн пиншерӗн, ҫӗршер пинӗн ҫунтарса ямалли кӑмакасем пурри ҫинчен те пӗлмен.

Мы ничего не знали о печах, где тысячами, сотнями тысяч сжигают людей, сначала надругавшись над ними.

Июнӗн ҫирӗм иккӗмӗшӗ // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Разведкӑра ырнӑ этем Кӑвайт ҫунтарса лӑпкӑн ларчӗ, Ӑна ӑшӑтать вут-хӗлхем.

В разведке намаявшись днем, Он греет холодные руки Над желтым походным огнем.

Пӗр класрисем // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

— Ох, Зоя пирӗн ҫурта ҫунтарса ярать пуль! — тетчӗҫ кӳршӗсем хӑш чухне.

— Ох, спалит нам Зоя дом! — говорили иной раз соседи.

Ашшӗсӗр // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Мӑшӑр куҫӗнчен чӗркӗмӗл пек вӗри куҫҫуль пӗтӗм кунҫулӗнче хӑй астӑвасса пӗрремеш хут пит-куҫне те чун-варне ҫунтарса илес пек йӑрӑлтатса анчӗ…

Из глаз его катились горячие слезы, которые, казалось, прожигали насквозь не только кожу на лице, но и всю его изболевшуюся за эти дни душу…

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Тип ҫатӑрка пурччӗ те, иртнӗ каҫ ҫунтарса пӗтертӗм ӗнтӗ ӑна.

— Эх, хворост у меня был сухой, весь спалил вчера!

XXX. Ҫураҫу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫапла мӗн ҫунаканне ҫунтарса, ҫунманнине ывӑтса пӗтерсен, юмӑҫ пӑхасси те иртрӗ.

Таким образом, хозяин сжег все, что было нужно сжечь, выбросил все, что нужно было выбросить, и на этом ворожение закончилось.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хуҫа арӑмӗ ҫапла каласа пачӗ: лахтарьсем вӗсенчен тыр ыйтнӑ, вӗсенчен пӗри вара, пӗр пӑт ҫӑнӑх памасан пӳртне ҫунтарса яратпӑр тесе, урай варрине вут чӗртсе янӑ.

Хозяйка говорила: лахтари хлеб требовали, и один из них разложил костер на полу и угрожал сжечь избу, если не выдадут пуда муки.

Улттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Тарӑхса ҫитнӗ халӑх пӑлхава ҫӗкленет те Гарри ҫуртне вут тӗртсе ҫунтарса ярать, хӑйне вӗлерет.

Разгневанный народ поднимает бунт, поджигает дом Гарри и убивает его самого.

Н. Г. Гарин-Михайловский ҫинчен // Хӗветӗр Уяр. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 158–163 с.

Ҫав самантрах директор ӑна хулпуҫҫинчен ярса тытрӗ те, хӑвӑрттӑн-хӑвӑрттӑн, ҫунтарса ярас пек пӑшӑлтатса, Тёмӑна ҫапла каларӗ:

В то же мгновение директор схватил его за плечо и проговорил быстрым, огнем охватившим Тёму шепотом:

Элекҫӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Хунар ҫине пӑхрӗ те: пусса хут ҫунтарса ҫутатиччен хунарпа ҫутатсан авантарах пулмалла, тесе шухӑшласа илчӗ вӑл, мӗншӗн тесен, ҫунакан хут Жучка ҫине ӳксе, ӑна пӗҫертме те пултарать.

При взгляде на фонарь он подумал, что будет удобнее осветить колодезь фонарем, чем бумагой, потому что горящая бумага может упасть на Жучку — обжечь ее.

Кивӗ пусӑ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Иоҫка пӗтӗм вӑйран ӑйӑра чӑпӑрккапа ҫунтарса илет.

Иоська из всей силы вытягивает кнутом жеребца.

Ӑнӑҫсӑр кун // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ҫунтарса ярасла чуна ыраттаракан кӳренӳ туйӑмӗ пырне капланса тулчӗ; вара вӑл курӑк ҫине тӑсӑлса ӳкрӗ те йӗрсе ячӗ.

Чувство жгучей боли и обиды подступило к его горлу; он упал на траву и заплакал.

V // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Иохим ӑна хӑйӗн ҫӗҫҫипе касса илсе унӑн чӗрине хӗртнӗ тимӗрпе ҫунтарса кӑлариччен малтан вӑл кунта, ача лайӑх пӗлекен пӗчӗк юханшыв хӗрринче чӳхенсе ларнӑ, ӑна та, ачана та Украина хӗвелӗ ӑшӑтнӑ, ӑна та, лешне те шӑхличӗ ӑсти-хохолӑн вичкӗн куҫӗсем асӑрхиччен Украина ҫилӗ лӑпканӑ.

Прежде чем Иохим срезал ее своим ножом и выжег ей сердце раскаленным железом, она качалась здесь над знакомою мальчику родною речкой, ее ласкало украинское солнце, которое согревало и его, и тот же обдавал ее украинский ветер, пока зоркий глаз украинца-дударя подметил ее над размытою кручей.

VII // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Унӑн пӗр вӗҫӗ ҫаврака, варри тӗлӗнчен тӳп-тӳррӗн темиҫе кӗтес тухса тӑнӑ, унтан ӑна Иохим, кукӑртса хӗртнӗ пралуксемпе ҫунтарса, элес-мелес эрешсемпе илемлетнӗ.

Верхушка у нее была круглая, от середины шли ровные, точно отполированные грани, по которым он выжег с помощью изогнутых кусочков железа разные хитрые узоры.

IV // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Хӑвана типӗтнӗ те вӑл хӗртнӗ пралукпа ҫунтарса унӑн варрине кӑларнӑ, ултӑ ҫавра шӑтӑк шӑтарнӑ, ҫиччӗмӗшне чалӑшла каснӑ, вара, пӗр вӗҫне ансӑр хушӑк хӑварса, йывӑҫ татӑкӗпе пӑкӑласа лартнӑ.

Высушив иву, он выжег ей сердце раскаленною проволокой, прожег шесть круглых отверстий, прорезал наискось седьмое и плотно заткнул один конец деревянною затычкой, оставив в ней косую узенькую щелку.

IV // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Апла пулсан, старикӗн ачасене чӗрӗллех ҫунтарса ямалла, пирӗн командир старикӗн пуҫне касмалла пулнӑ эппин?

Выходит, что старик должен был допустить, чтобы крошки сгорели заживо, выходит, что наш командир должен был позволить отрубить старику голову.

III. Сасӑлани // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех