Шырав

Шырав ĕçĕ:

Хӑв сăмах пирĕн базăра пур.

Хӑв (тĕпĕ: хӑв) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Пурте тахҫан асӑрханӑ япалах — каҫхи тӗнче те, хӑв та.
Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Урам анлӑшӗпе хӑв шухӑшупа аптӑраса шухӑшлӑн пынӑ-мӗн те эсӗ, хыҫалтан килекен машин сассипе шарт сиксе, мелсӗр тӑрӑнса аннӑ…
Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ваттисемпе те, манашкал йӳтенӗскерсемпе, килӗшӳллӗ, хӑв тантӑшусемпе те кӗр-кӗр мар.
Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Акӑ, приказ паччӑр-ха мана; кай, Бурмистрова кӑларса яр, теччӗр, вара килетӗп те эпӗ калатӑп хайхи; а ну, Бурмистров, яра пар хӑв ҫулупа!
Вот прикажут мне: иди, выпускай Бурмистрова, то я пойду и скажу: а ну, Бурмистров, ступай себе!

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

— Тепӗр чухне тата сасартӑк хӑвна хӑв ватӑ ҫын евӗрлӗ курӑнса каятӑн, ҫӗр ҫул пурӑннӑ ҫын пекех вара, ыран мӗн пулассине те, тепӗр ҫултан мӗн пулассине те пӗтӗмпех пӗлнӗн туйӑнса каять, чӑнахах та ҫапла!
— А то иной раз сам себе стариком покажешься вдруг, словно сто лет прожил и всё знаешь, что и завтра будет, и через год, право!

Ларах хӑв вырӑнта…
Сиди, знай…

Тӗнчене эс усалтан ҫӑлма Патӑн тӗнчене хӑв ывӑлна.
Чтоб мир избавить ото зла, Ты сына миру отдала.

Юрататӑн хӑв, юрату сӑввисем ҫырма ӑс ҫитерейместӗн!
Любишь, а стишков не догадаешься сочинить!

Ҫапах та, ваттисен сӑмахне те асра тыт: турра шан, анчах хӑв лайӑх пулмаллине ан ман!
Однако и пословицу помни: бог-то бог, да и сам не будь плох!

Хӑвшӑн хӑв эсӗ ытлашши чаплӑ япалах мар, анчах санӑн пултарулӑху — тӗнчене пӳрнӗ парне вӑл!
Сам ты для себя — вещь неважная, а способность твоя — это миру подарок!

Вӗрентсем эс, турӑ, Ҫав этемсене, Тӗттӗмрен тухмашкӑн Хӑв ҫулу ҫине!
Господи владыко, Научи ты их, Как дойти средь ночи До путей твоих!

Мӗнпурне вӑл, тӑванӑм, юратни кирлӗ: хӑв ӗҫлекен хатӗр-и вӑл, — сӑмахран, ӑйӑ пултӑр, — ӑна та юрат!
Надо, брат, всё полюбить: инструмент, которым работаешь, — долото, например, — и его полюби тоже!

Шӑп пурнатӑн та хӑран, Хӑв та — кашкӑрпа пӗрех — Ӳлесе кӗҫ ярасран!
И живу я тихомолком, и боюся — серым волком Громко жалобу завыть!

— Мӗнле-ха эсӗ, выльӑх, хӑв сӑвӑ ҫырнӑ, ӑна пур ҫӗрте те каласа ҫӳретӗн пулать, эпӗ вара нимӗн те пӗлместӗп иккен, э?
— Что же ты, скот, написал стихи, читаешь их везде, а я ничего не знаю, а?

Хӑв вӗрент.
Ты научи.

Эсӗ хӑв та!
И ты тоже!

Хӑв ҫирӗп ҫӗр ҫинче тӑманран вӑл, шӑллӑм, эсӗ нимӗнле ӗҫ ҫумне те ҫыпҫӑнайманран, урӑхла каласан — эсӗ мещен пулнӑран!
От нетвёрдой земли под тобою, браток, оттого, что ты человек ни к чему не прилепленный, сиречь — мещанин!

— Эсӗ хӑв вуласа пӑхнӑ-и?
— Ты читал?

— Эпӗ санӑн ӗмӗрӳ тӑршшипех каламалӑх та пӗлетӗп, мана хӑв виличчен те итлесе пӗтереймӗн эсӗ!
— Я на всю твою жизнь знаю, тебе меня до гроба не переслушать!

— Эсӗ вунтӑхӑр ҫулта ҫеҫ, Мигель, хӑв ҫапах пурне те пӗлетӗп тесе шухӑшлатӑн.
— Тебе девятнадцать лет, Мигель, и ты думаешь, что знаешь всё.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика