Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пӑхатӑп (тĕпĕ: пӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ сӗтел хушшине кӗрсе лартӑм та ҫыранҫи тӑватӑп, хам ҫамка айӗн анне пӗҫерекен ҫуллӑ кукӑльсем ҫине ӑмсанса пӑхатӑп.

Я сел за стол и делаю вид, что что-то пишу, сам тем временем тайно и завистливо оглядываюсь на жирные пироги, что печет мама.

Купӑста // Сергей Мерчен. Ялав, 1955, 9(117)№, 3 стр.

«Кӗпене кайса илем тесе нимӗн шухӑшламасӑрах ӗнтӗ улӑхнӑччӗ, пӑхатӑп: ҫын тӑрать, ун умӗнче тавӑрнӑ ҫӗлӗк выртать, татах пӑхрӑм: урисем сулланса тӑраҫҫӗ.

«Как она, ничего не думавши, пошла за пелеринкой, глянула этаким манером: вижу, человек стоит, посмотрела: шапка подле вывернута лежит: глядь, а ноги качаются.

XI // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Эпӗ Херсонесӑн пушанса юлнӑ чул тусем ҫине пӑхатӑп.

Я всматриваюсь в пустынные скалы Херсонеса.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпӗ Тимурӑн кӑмӑллӑ та пӗр вырӑна тинкерекен куҫӗсем ҫине пӑхатӑп.

Я смотрел на миловидное сосредоточенное лицо Тимура.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпӗ Кастелянц ҫинех пӑхатӑп: ӗҫӗм ҫавӑ.

Гляжу я за Кастелянцем: моя задача.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Куҫ сиксе тухас пек пӑхатӑп, паллах ӗнтӗ, манӑн ӑмӑрткайӑксем те пӑхаҫҫӗ.

Гляжу во все глаза, и все мои орлы, конечно, глядят.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ака ӗнтӗ хамӑн Кастелянца сӑнаса пӑхатӑп, тетӗп хам ӑшӑмра.

Вот, думаю, и испытаю своего Кастелянца.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Атӑ тупса тӑхӑннӑ — юрать, пӳрне витӗр пӑхатӑп; урана тӑхӑнмаллисӗр тертленнӗ, тетӗп, обозра йӗм илнӗ — нимех те мар, пӳрне витӗр пӑхатӑп; мундир илсе тӑхӑннӑ — юрать, хуть эпӗ хам ӑна нихӑҫан та тӑхӑнмӑттӑм, анчах ҫаппа-ҫарамас ҫӳреме ҫук, килӗшӗпӗр; хӗҫпӑшалсем хӑть пуҫ тӳпи таранччен ҫакса тултар — кирлӗ пулать, тата яланах куҫ умӗнче, кирлӗ — унран каялла илетпӗр.

Сапоги — ладно, смотрю сквозь кулак, без обуви намаялся, штаны взял в обозе — ничего, сквозь пальцы смотрю, мундир — ладно, хотя я бы его не надел никогда, но не голым ходить, помирился, оружия цепляй хоть до макушки — пригодится, и всегда на виду, нужно — отберем.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пӑхатӑп — Лаба патӗнчех, тапӑрта, хӑвасен айӗнче линейка пур.

Гляжу я, за табором, у самой Лабы, под вербами линейка.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпӗ тинӗс ҫинелле ҫав тери тинкерсе пӑхатӑп.

Я напряженно смотрел в море.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпӗ, вӑл хӗҫпӑшалне майлӑн, вӗсенчен вӑл ӗмӗрӗ тӑршшӗпех уйрӑлман пек йӑтса пынине, хӑйӗн буйвол тирӗнчен ҫӗлетнӗ аттисемпе тымарсем ҫине хӑнӑхнӑ пек пусса утнине, чулсем патӗнчен пӑрӑнса иртнине сӑнаса пӑхатӑп.

Я наблюдал, как он ловко несет на себе оружие, будто всю жизнь с ним не расставался, и так же ловко и сноровисто ступает своими буйволовыми постолами по корням, обходит камни.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пӑхатӑп: шӑтӑксем шӑваҫҫӗ.

Смотрю — воронки движутся.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Тӑна кӗрсен пӑхатӑп, — эпӗ хамӑр артиллери наблюдателӗ, — пунктра пирӗннисем никам та ҫук.

Упал без памяти, а когда очнулся, на моём наблюдательном пункте, — а сам-то я артиллерийским наблюдателем был, — наших уже никого нет.

Пӗр хуларан // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 249–269 с.

Эпӗ тинкерсех хамӑн тӑванӑма сӑнаса пӑхатӑп.

Я внимательно рассматриваю брата.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпӗ шӑннӑ чӳрече витӗр пӑхатӑп, ӗҫсӗр асапланатӑп.

Я смотрел в морозное окно, страдал от бездействия.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пӑхатӑп та хӑшӗ кавӑн, хӑшӗ фриц хӑйӗн хулпуҫҫи ҫинче йӑтса ҫӳренӗ арбуз пулнине ӑнланса илейместӗп.

Дивлюсь и не пойму, де кавун, де фрицевский гарбуз, что они на своих плечах носят.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Е танксем ман тӗлтен аякран иртсе каяҫҫӗ пулсан, эпӗ хайхи туйӑмпах Илья унта мар-ши тесе шанса пӑхатӑп.

Я всматривался в надежде чутьем узнать: не там ли Илья?

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Пӑхатӑп, манӑн ҫынсем те халӑх хушшинче тӗкӗнсе ҫӳреҫҫӗ, тӑпӑртаткаласа, аллисене хире-хирӗҫ ҫапкаласа ӑшӑнаҫҫӗ.

Гляжу, и люди мои тут в толпе толкутся, притопывают, рукавицами хлопают, греются.

Раштав каҫӗ // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 156–171 с.

Пӑхатӑп, вӑл та инҫетрен тӳрех ман ҫине ҫамки айӗнчен пӑхать, кӑштах кулать-ха тата, пуҫӗпе сулнӑ пек туйӑнать.

Смотрю, и он смотрит прямо на меня издали, исподлобья этак, и вроде усмехается и, показалось мне, головой качает.

Раштав каҫӗ // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 156–171 с.

Ҫаврӑнса пӑхатӑп та ман ҫине тахҫан паллакан Олексий Кущевой шӑтарас пек пӑхса тӑнине куратӑп.

Оглянулся: ба, старый знакомый Олексий Кушевой на меня уставился.

Раштав каҫӗ // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 156–171 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех