Шырав

Шырав ĕçĕ:

тенӗ (тĕпĕ: те) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Нина пӗчӗкрех чухне питрав тенӗ кун халиччен выляса-кулнисене ӑсатма кӑнтӑрла сулӑнсанах пухӑнатчӗҫ те Анат Сӑрмӑшпа Тури Сӑрмӑш пӗрлешсе кайнӑ пысӑках мар хушша, хӗрсем вӑйӑ каласа хӗрсе-чиперленсе ҫитсен, кӗперпе ҫырма урлӑ каҫса, тӑватӑ ял хӗруправӗ ҫуллен пуҫтарӑнакан курӑклӑ лапама кӳршӗллӗ йышла кӗвӗ хыҫҫӑн кӗвӗ шӑрантарма карталанса утатчӗҫ.
Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Пӗррехинче, уроксем хыҫҫӑн шкултан таврӑннӑ чухне, ӑмӑртмалла тенӗ пек выляса-кулса чупрӑмӑр та иксӗмӗр, ура хурса такӑнтарса ӳкертӗн эсӗ мана темме.
Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Пӗрре ӑна, ватӑ ҫынна хӗрхенсе-тӗр, колхоз председателӗ: «Тавтапуҫ сана, Мукуҫ мучи, кун чухлӗ ӗҫлесе патӑн, кан килӳнте ирӗккӗн», тенӗ пулать те, лешӗ вара, пӑшатан пек куҫӗле тӗллесе, хирӗҫ ҫапла лаплаттарса хунӑ пулать: «Эс ачам, малтан ман ҫула ҫит, унтан килте ларассисемпе лармассисем пирки калаҫ. Сана вара, шӑллӑм, кӑшт-кашт килте ларкаласан та пӑсмасть. Арӑмна хир кӑтартма пӑрахни те ултӑ ҫул — ачи-пӑчипех пӑчланчӗ, колхоз ӗҫне ҫӳремест. Пулӑш арӑмна. Мана вара — ан тӗкӗн, ман вырӑн халь ҫӗре кӗричченех кунта!» — тенӗ пулать.
Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Мукуҫ мучи, тӗлкӗшме пӑрахнӑ чӗлӗмне ячӗшӗн тенӗ пек тепӗртак чапкакаларӗ те, кӗлне каланкка анине кайса шаккаса, хӑйне вырткаласа тӑма тунӑ тӗпелти йывӑҫ кравать ҫине пырса ларчӗ.
Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Нина, Виталий хӗр илсе кӗнӗ тенӗ хыпара илтнӗ-илтенех (ку хыпара ӑна ирхи сӑвӑма турттарма ҫӳрекен шофертан тӑнласа юлнӑ Мукуҫ мучи пӗлтерчӗ), кунашкал мӑшкӑла кӗтмевскер, пуҫӗнчен йывӑр тукмакпа кӳнеттернӗ евӗр, асра ҫук ҫӗртенех пӗр тӑрука лӗпсӗр-р пулса тӑчӗ.
Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Кунта, юри тенӗ пекех, ӑна хирӗҫ палаткӑран командир тухрӗ.
Там, как будто навстречу ей, из палатки вышел командир.

XVI // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Бикмуш мучине пытарнӑ ҫӗрте темиҫе ҫӗр ҫын — командирсем те, хӗрлӗармеецсем те — пӗтӗм батальон тенӗ пекех пулчӗҫ.
… Деда Бикмуша хоронил почти весь батальон — и красноармейцы и командиры.

XV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Актуш, чӗлхине тӑсса кӑларса, ун куҫӗнчен ыйтуллӑн пӑхса тӑчӗ, нимӗн ӑнланмарӑм тенӗ пек, пӗтӗм пӗвӗпе силленсе илчӗ.
Актуш, высунув язык, вопрошающе посмотрел на нее и встряхнулся всем туловищем.

X // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

«Эпӗ те ӑна-кӑна кӑштах пӗлкелетӗп ҫав» тенӗ пекех Гюльбану Ильсеяра ҫӗнӗ хыпар пӗлтерчӗ:
Чтобы Ильсеяр почувствовала, что она тоже кое в чем разбирается, Гюльбану поведала ей новость:

Актуш, мӗншӗн вӑл хӑй ҫимест-ха тенӗ пек, Ильсеяр ҫине тинкерсе пӑхса тӑчӗ-тӑчӗ те, юлашкинчен, ҫӑкӑр татӑкне икӗ урипе хӗстерсе, хапсӑнсах ҫиме тытӑнчӗ.
Актуш глядел на Ильсеяр, точно спрашивая, почему не ест она сама, и, наконец, жадно накинулся на хлеб.

IX // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Мэрдана вӗлериччен, унран ачине туртса иличчен хӑйӗн чунӗ канӑҫ тупас ҫук, тенӗ старик.
Старик решил, что его душа не найдет покоя до тех пор, пока он не расправится с Мэрданом, пока не отнимет у него ребенка.

VII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Вӑл — хӑйӗн тӑван ҫӗршывне юратакан хӗр тенӗ пекрех пулать… — арҫын Ильсеяр ҫумне пырса ларчӗ.
По смыслу получается — любящая свою родину… — сказал мужчина и пересел на стул рядом с Ильсеяр.

IV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

— Ҫулталӑкран, — терӗ малалла Бикмуш мучи, — мана тӗрмерен кӑларчӗҫ, суранӑмсем тӳрленчӗҫ, анчах сутӑнчӑкӑн хӑлхинче ӗмӗрех: «Эх, эсӗ, сутӑнчӑк чун!» тенӗ сӑмахсем янӑраса ҫӳренӗ.
Через год, — продолжал дед Бикмуш, — меня выпустили из тюрьмы, раны мои зажили, а у предателя так в ушах и звенело всю жизнь: «Эх ты, продажная душа!»

II // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Анчах ури мар-тӑк чӗрни юлать тенӗ ваттисем.
Оно, конечно, как говорится, не нога, так копыто барское осталось.

I // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

«Икӗ уйӑхранпа ӗнтӗ Залимхан патне йытӑ ҫурисене ӗмӗртме ҫӳрет», — тенӗ карчӑк йӗре-йӗре.
Плачет бабка, отвечает: «Вот уже два месяца, как щенят кормить ходит к Залимхану».

Штабра вӑл, халтан кайса, тӗшӗрӗлсе ӳкнӗ те: «Мана хӑйӑр ҫине кӗрсе ларнӑ пӑрахутран ячӗҫ. Васкӑр, пӑрахут ҫине партизансем тапӑнчӗҫ», — тенӗ.
Там он в изнеможении упал со словами: «Меня к вам с парохода, который сидит на мели, прислали. Спешите, на пароход напали партизаны».

Ильсеяр, хӑйсене никам та ан илттӗр тенӗ пекех, питӗ шӑппӑн калаҫрӗ:
Ильсеяр, словно боясь, не подслушивают ли их, едва слышно прошептала:

Час-часах пӗр евӗрлӗн илтӗнекен — мӗн тумалла-ши? — тенӗ ыйту уншӑн ҫывӑх ыйту, ҫавӑ ӗнтӗ халӗ ӑна ҫак кӗтесре сӑнчӑрти йытӑлла тытса тӑрать.
Часто повторяемый вопрос — что делать? — был близок ему и держал его в углу, как собаку на цепи.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Ларатӑп, хайхискер, эпӗ, мӗнпур ҫынна хам мӗн калас тенӗ ҫавна калатӑп, вӗсем ӑҫта-ха?
Я сижу и всем говорю, что хочу, а они где?

Халӗ ӗнтӗ пире пӗтӗмӗшпех пуҫлӑхсен аллине панӑ пек килсе тухать — мӗн тӑвас тенӗ, ҫавна ту пирӗнпе, ниҫта кайса никама та калаймӑн!
Вроде как мы теперь сполна отданы в плен начальству — делай с нами, что хочешь, и пожаловаться некуда!

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика