Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫӗрӗ (тĕпĕ: ҫӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫӗрпӳрт Песковатски ҫӗрӗ ҫинче никама пӑхӑнман уйрӑм патшалӑх пек туйӑнать.
Землянка выглядела независимым государством на песковатской земле.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Тӗлӗнмелле, вӗсен кунтан халӗ хӑйсен ҫӗрӗ ҫине тӑшман килсе кӗнӗ пирки тухса каяс пулать: «Вӑрҫӑ» сӑмаха вӗсем кӗнекесем тӑрӑх анчах пӗлеҫҫӗ, ҫавӑнпа та вӑл сӑмах вӗсене ӑнланмалла мар пулсан та, чылаях хумхантарать.
Было странно, что они должны уходить отсюда потому, что на их землю пришел враг, было непонятно и тревожно слово «война», знакомое ребятам только по книгам и рассказам.

16 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Тепӗр уйӑхран вырӑссен ҫарӗ юрӑсенче асӑнакан Дунай юханшывӗ урлӑ каҫса туркӑсен ҫӗрӗ ҫине кӗнӗ.
Через месяц русская армия перешла реку Дунай, воспетую в песнях, и вступила на турецкий берег.

Салтак чапӗ // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 76–94 с.

Хайсен ҫӗрӗ ҫук-ши вара вӗсен? — тесе ыйтнӑ хӗрарӑмсем, сивӗ пирки чӗрӗпсем пек шӑртланса кайнӑ тӑшмансем ҫине шеллесе пӑхса.
Неужто у них своей земли нет? — спрашивали они, сочувственно поглядывая на ежившихся от холода «ворогов».

Староста арӑмӗ Василиса // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 52–75 с.

Ҫапла вӑл Падва Ҫӗрӗ патне ҫитнӗ.
Так он достиг Земли Падва.

Тӑшман таппа лекнӗ // Иван Пинер. Ровинский О.М. Гангут патӗнчи ҫапӑҫу: калав. — Шупашкар: Чӑвашгосизд, 1943. — 60 с.

Унтан: «Ҫакӑ сире помещик ҫӗрӗ ҫине аннӑшӑн», тесе пур хресченсене те черетпе хӗнесе тухнӑ.
А потом по очереди всех крестьян: «Это вам за то, что сеяли на барской земле».

Командир боецсемпе сывпуллашать // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Хӗрсене сӑпайлӑ эрешсем ҫеҫ килӗшеҫҫӗ: ахах ҫиппи, хитре тӑха, ҫинҫе вӑчӑра, пӗчӗк куҫлӑ ҫӗрӗ.
Для девушек хороши только скромные украшения: ниточка жемчуга, пряжка, брошь, тонкая цепочка, кольцо со скромным камнем.

Ҫамрӑксен тумтирӗ // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Хӗр перчетке тӑхӑннӑ пулсан, сылтӑм алӑран перчеткине хываҫҫӗ, унтан ҫӗрӗ тӑхӑнтараҫҫӗ.
Если невеста в перчатках, с правой руки перчатку снимают.

Мӑшӑрланни // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫӑкӑр туса илекенӗн ҫӗрӗ ытла та сахал.
А у того, кто растит хлеб, земли очень мало.

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫӗрӗ йӗтем пек такӑр — курӑк туни курӑнмасть.
Под ними ровная и чистая, без сорняков земля.

VI. Тӑван ҫуртран аякра // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ятлӑ ҫӗрӗ ҫук…
Укорил, мол, и земли у тебя нет…

IV. «Харам пыр» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫакӑн пек ҫӳллӗ ҫӗре мана хӑпармасан та юрать тесе хамах шухӑшларӑм та, ҫук ҫав, ак халь ахлатса вырт ӗнтӗ ҫапла, атте-аннен ятлӑ ҫӗрӗ ҫинче.
Не надо было мне влезать на крышу, теперь вот лежи да охай на родимой земле-матушке!..

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Мишерсем патӗнче сакӑр ана-ха унӑн, Ишлӗ хирӗнче тата виҫ ҫурпилӗк, ял хӗрринче виҫӗ ят ҫӗрӗ.
У Шерккея в Мижерах засеяно целых восемь десятин, в ишлейском поле три ползагона да возле деревни три душевых надела.

Кантюк ун пеккине пӗр пӗлмесӗр сӗметлемест-ха: ҫӗрӗ икҫӗр анаран иртет тет, хура тӑпра имӗш, Чӑнлӑ шывӗ хӗррипе пӗтӗм лапа йышӑнать тет.
Кандюк такое не пропустит: поля больше двухсот десятин занимают, да все чернозем, да все по берегу реки Цильна.

II. Ял мыскарисем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Унӑн ҫӗрӗ те пур, вӑрманӗ те чипер.
И земли у него неплохие, и лес богатый.

Хӳхӗм сачӗ, уйрӑм дача, хӗрӗ, ҫӗрӗ, шыв, арман — «хам эп лартрӑм улма сачӗ, хам эп тухӑп шӑварма».
Засадила садик мило, дочка, дачка, водь и гладь — сама садик я садила, сама буду поливать.

Пӗтӗм сасӑпа // Петӗр Хусанкай. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 3–11 с.

Ҫапах та шухӑш-туйӑм пурин те лайӑх; тӑшман ҫӗрӗ тӑрӑх пыратпӑр.
И все же настроение у всех самое счастливое, самое праздничное: мы идем по вражеской земле.

Ҫырусем // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Ӑна тискер «мухтанчӑк» кӗрешӳре ҫӗнтерме пуҫласан, вырӑс ҫӗрӗ хӑй вӑй-хӑват хушса парать.
Когда его одолевает злой «нахвальщик», то сама земля русская вливает в него силы:

Ҫырса пымалли пӗчӗк кӗнеке // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Сочинени ҫапла пуҫланать: «Вырӑс ҫӗрӗ вӗҫӗ-хӗррисӗр сарӑлса выртать.
Начиналось сочинение так: «Безграничны просторы русской земли.

Ҫавӑнтанпа ҫынсем, Прометея асӑнса, пӳрнисене хаклӑ йышши чултан тунӑ куҫлӑ ҫӗрӗ тӑхӑнса ҫӳреҫҫӗ.
С тех пор в память о Прометее люди носят на пальце кольцо с камешком.

Грексен мифӗсем // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика