Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫуллахи (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Калама ҫук паха ҫуллахи кунсем!

Лето — золотая пора!

Ҫуллахи кун // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Ахаллӗн кӑна, ҫӳлтен-мӗнтен телефонпа шӑнкӑртаттармасӑр, бронь талонӗсемсӗр кай-ха эсӗ гостиницӑна — ҫитменнине, тата, кӑнтӑрта, ҫуллахи вӑхӑтра — кай-ха, ара, — кам парӗ сана номер е хӑть кравать!

Ну а так просто, без звонков из вышестоящих организаций, без броневых талонов явиться в гостиницу и чтобы тебе дали номер или хотя бы койку, да еще на юге в летнее время!

5 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Вӑл ҫуллахи вӗрҫӗнӗ гимнастерка тӑхӑннӑ, ҫурӑмӗ те, ҫаннисем те хӑмпӑланса тӑрать.

Он был в новенькой летней гимнастерке, которая топорщилась на спине и в рукавах.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Анчах хапхаран тӑрса юлнӑ пӗртен-пӗр юпа ҫинче хамӑр ҫурт номерӗн тутӑхнӑ тимӗр татӑкӗ ҫакӑнса тӑрать; акӑ пахча хыҫӗнчи ватӑ груша йывӑҫҫи, ҫуллахи ҫӗмрӗк кӑмака ҫине ӳкнӗ чие.

Но вот висит ржавая жестянка номера на единственном столбе у ворот; вон старая груша в задах огорода, виноград, упавший на разбитую печь-летник.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Мӗн, эпир ҫапла кӗтсе илетпӗр-и вилӗме? — ҫуллахи тӳпен йӑлтӑртатса тӑракан тӗсӗнчен аран уйрӑлса, сасартӑк кӑшкӑрса янӑ Миша.

— Что ж, мы и будем так вот смерти ждать? — вскрикнул вдруг Миша, с трудом отрываясь от созерцания сверкающих перламутровых красок летнего неба.

Салтак вилтӑпри // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 198–210 с.

Эпӗ ывӑнса ҫитнӗ, ҫуллахи обмундированийӗсем тӑмпа-хӑйӑрпа хуралса пӗтнӗ ҫамрӑк боецсене куратӑп; вӗсен йӗтӗрле чӗркенӗ шинелӗсем тин ҫеҫ шывран тытса кӑларнӑ пичке кӑшӑлӗсем евӗрлӗ пулса кайнӑ.

Я вижу молодых бойцов в летнем обмундировании, вымазанном глиной и копотью; скатки шинели напоминают мне обручи только что выловленной бочки.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Курсантсене ҫуллахи вӗр-ҫӗнӗ ҫар тумтирӗ, хулӑн патушалла сӑран атӑсем парса тумлантарнӑ; пӑвӑнчӑк пилӗклӗ те ҫурӑк хыҫлӑ шинельсем, ҫутӑ хӗрлӗ ҫӑлтӑрлӑ пилоткӑсем.

Курсанты были одеты в новенькое летнее обмундирование, яловые сапоги на толстой подошве, шинели в талию, с разрезом, пилотки с алыми звездами.

Пӗрремӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ытла та йывӑр пек туйӑнса кайрӗ мана тӑван вырӑнсене, ҫуллахи кухня ҫинче йӑсӑрланакан тӗтӗм ярӑмӗсене, ҫурт ҫумӗнчи акацисен тӑррисене пӑрахса хӑварма.

Мне было тяжело покидать родные места, дымок над летней кухонькой, вершины акаций у дома.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫуллахи кӑмака патӗнче эпӗ хамӑн аннене куртӑм.

У летней печки я увидел маму.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Флангсенче тупӑсенчен йывӑррӑн пени юнпа вилӗм ҫинчен шухӑшлаттарать, вӗсен ырӑ кӑмӑллӑ кӗрлевӗ кадровиксене ҫуллахи лагерь полигонӗнче вӗренмелле пенине аса илтерет.

Далекие удары орудий на флангах уже не вызывали представления о крови и смерти, в их глухом добродушном громе кадровикам слышались учебные выстрелы на летних лагерных полигонах.

XXVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫуллахи тумтир парасси ҫинчен калакан хыпар пӗтӗм ротӑна савӑнтарса ячӗ.

Весть о летнем обмундировании вызвала в роте всеобщий восторг.

IV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Эпӗ ҫуллахи тумтир илетӗп, эсир йӑтса килетӗр.

Я получу обмундирование, а вы принесете.

IV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Сӗтел тӗлӗнче пысӑк кӑвак абажур айӗнче электричество лампочки ҫунса тӑрать, ҫав абажура пула, йӗри-тавра темӗнле кичем, ун пек кичемлӗх ҫуллахи каҫсенче пулать — хӗвел анса ларать, анчах килхушшинче пачах тӗттӗмленсе ҫитмен чухнехи пекех.

Над столом горела электрическая лампочка под большим голубым абажуром, и от этого абажура вокруг было как-то сумрачно, как бывает летним вечером, когда солнышко уже зашло, но на дворе еще не совсем стемнело.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

— Ну, унтан вара мӗнле те пулин ҫуллахи каникулччен вӗренкелӗп.

— Ну, а там как-нибудь дотяну до летних каникул.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Анне мана ҫавӑн пек кая юлса таврӑннӑшӑн ятлама тытӑнчӗ, анчах эпӗ ӑна: халӗ вӑхӑт ытлашши нумай иртмен-ха, терӗм, мӗншӗн тесен халӗ кӗр, кӗркунне яланах ир тӗттӗмленет, ҫуллахи вӑхӑтра пулнӑ пулсан, никам та вӑхӑт нумай иртнӗ темен пулӗччӗ, мӗншӗн тесен ҫулла кунсем чылай вӑрӑмрах, ку вӑхӑтра ҫутӑ пулнӑ пулӗччӗ-ха, пурне те халӗ вӑхӑт нумай иртмен пек туйӑнӗччӗ.

Мама стала бранить меня за то, что я задержался так поздно, но я сказал, что еще не поздно, потому что теперь уже осень, а осенью всегда темнеет раньше, чем летом, и если бы это было летом, то никому не показалось бы, что уже поздно, потому что летом дни гораздо длиннее, и в это время было бы еще светло, и всем казалось бы, что еще рано.

Иккӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Иккӗмӗш урокра Ольга Николаевна малтан эпир пӗлтӗр мӗн вӗреннине тепӗр хут аса илесси ҫинчен тата ҫуллахи вӑхӑтра кам мӗн манса кайнине тӗрӗслесси ҫинчен пӗлтерчӗ.

На втором уроке Ольга Николаевна сказала, что вначале мы будем повторять то, что проходили в прошлом году, и она будет проверять, кто что забыл за лето.

Пӗрремӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

— Эсир пурте ҫуллахи вӑхӑтра ӳссе кайнӑ, ҫавӑнпа та халь сире класс пӗчӗк пек туйӑнать.

— Все вы за лето выросли, вот вам и кажется, что класс меньше.

Пӗрремӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Ҫутӑ хӗвел тӳпере ҫуллахи пекех ҫиҫет, анчах кӗрхи сулхӑн ҫил саралса кайнӑ ҫулҫӑсене йывӑҫсем ҫинчен вӗҫтере-вӗҫтере антарать.

Яркое солнышко сияло на небе по-летнему, но прохладный осенний ветер срывал с деревьев пожелтевшие листья.

Пӗрремӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

…Вӑрҫӑ хыҫҫӑн ҫуллахи кунсем килсе ҫитӗҫ.

…Будет лето после войны.

XXI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Вӑл хайӗн вӑрӑм ҫивӗчӗсене сӳтнӗ чухне каштан тӗслӗ пайӑркасем ӑна пилӗкрен аяла ҫитичченех хупласа хураҫҫӗ; ун хыҫҫӑн вӑл вӗсене ҫуллахи вӑйлӑ ҫумӑр пайӑркисем евӗр тӳрленсе ҫитичченех турать.

Когда она расплетает свои длинные косы, бесчисленные каштановые змейки закрывают ее ниже пояса; а потом она их расчесывает, пока они не распрямятся и не станут похожи на летний ливень…

Коростелевпа ирттернӗ пӗрремӗш ир. — Хӑнара // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех