Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑппӑн сăмах пирĕн базăра пур.
шӑппӑн (тĕпĕ: шӑппӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗрарӑм ӑна хӑлхи хыҫӗнчен шӑппӑн чӗпӗтрӗ — арҫын вӑтанса кайрӗ.

Женщина тихонько ущипнула его за ухо, и он сконфузился.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 360–374 с.

Чӑн тӗресси ҫакӑ: эрне маларах темӗнле балра Гоан хӗрпе вӑрахчен, шӑппӑн калаҫса тӑнӑ.

Достоверно одно, что за неделю перед этим на каком-то балу Гоан долго и тихо говорил с девушкой.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 339–344 с.

Пристав: «Эсӗ-и?» — тесе ыйтсан Нӑйӑлти мӗскӗн ҫапкаланчӑкӑн тата паттӑрӑн пӗлтерӗшне, пӗтӗмӗшле мӑнаҫлӑхпа пӗтӗмӗшле хӑпартланӑва чӗрин тарасипе виҫсе тишкерчӗ те — унтан шӑппӑн, анчах уҫӑмлӑн каласа хучӗ: — Эпӗ.

На вопрос пристава: — Ты? — Пискун, взвесив на весах сердца положение парии и героя, всеобщее снисхождение и всеобщий восторг — тихо, но внятно произнес: — Я.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 298–303 с.

Нӑйӑлти патне, — вӑл духанра ларатчӗ, чӗмсӗр Шӗвӗрӗлчен утса пычӗ те пӗшкӗнсе шӑппӑн ыйтрӗ:

А к Пискуну, когда он сидел в духане, подошел молчаливый Глист, оглянулся, нагнулся и сказал:

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 298–303 с.

Гольц хаваслансах кайрӗ, шӑппӑн кула-кула эрех ыйтма чарӑнмарӗ.

Гольц развеселился и, тихо посмеиваясь, продолжал требовать водки.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 291–297 с.

— Мантӑм, — шӑппӑн хуравларӗ Тенброк.

— Я забыл, — тихо сказал Тенброк.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 276–284 с.

Каллех именерех тата пӗр-пӗрне куҫӗсенчен пӑхмасӑр вӗсем шӑппӑн — вӑрӑсем е ачасем пек — Гаррисон пӳлӗмне иртрӗҫ, унта Эдвей малтанхи сӑн-сӑпатне тавӑрчӗ.

Снова стесняясь и избегая смотреть в глаза, они прошли тихо, как воры или дети, в кабинет Гаррисона, где Эдвей принял свой прежний вид.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 259–266 с.

— Кайран вара? — шӑппӑн ыйтрӗ Стильтон.

— А дальше? — тихо спросил Стильтон.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 253–258 с.

Стильтон ҫак сӑмахсене шӑппӑн каларӗ.

Эти слова были сказаны тихо,

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 253–258 с.

Мӗнрен? — шӑппӑн ыйтрӗ Джесси.

Что?.. — тихо спросила Джесси.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 233–242 с.

Шухӑшлӑ ҫынсем йӗри-тавра пӗр-пӗринпе шӑппӑн темӗн сӳтсе яваҫҫӗ.

Он видел задумчивых посетителей, обменивающихся тихими замечаниями,

Акварель // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 226–232 с.

— Агони, — терӗ вӑл питӗ шӑппӑн.

— Агония, — сказал он очень тихо.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

Ӑна хупса хунӑ, хӑйне кӑларасса кӗтсе вӑл шӑппӑн ларать.

Он заперт, сидит тихо и ждет, когда его выпустят.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

Том стаканран пӗр ҫӑвар ҫеҫ сыпма ӗлкӗрчӗ, пач кӗтмен ҫӗртен пӳлӗме Корнелия кӗрсе тӑчӗ, ӗҫкӗҫе сӗтел ҫинчен йӑтса антарчӗ те — шӑппӑн та йӑвашшӑн, анчах таса совеҫпе шӑпах хайхи ҫав вырӑнтан виҫӗ хутчен ҫатлаттарчӗ.

Едва Том отхлебнул из стакана, как вошла Корнелия, сняла пьяницу со стола и молча, но добросовестно шлепнула три раза по тому самому месту.

Ашшӗн ҫилли // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 209–215 с.

— Ирӗке туртать, — шӑппӑн хуравларӗ Трумов.

— Свободы хочу, — тихо сказал Трумов.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 198–207 с.

Ун пирки секретарь евитленӗренпе ҫирӗм минута яхӑн иртрӗ, анчах кабинетӑн ҫӳллӗ шурӑ алӑкӗнчен йышӑну пӳлӗмне ҫав-ҫавах шӑппӑн та пӗр саслӑн мӑкӑртатни ҫеҫ тухать.

Прошло около двадцати минут, как секретарь доложил о нем, но из-за высокой белой двери кабинета все еще проникало в приемную монотонное глухое бормотанье.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 198–207 с.

Алӑ тупанӗсем ҫуннине тата тӑнлава юн шакканине туятӑп; эпӗ татӑклӑ утӑм тӑваслӑхпа чыхӑнсах кайрӑм, ҫаврӑнкаласа выртакан д'Обремон шӑппӑн харлаттарма пуҫласса аран-аран тӳссе ҫитертӗм.

Я чувствовал, как горят ладони и кровь бьет в виски; я захлебывался решимостью, и стоило большого труда дождаться, пока д'Обремон, перестав ворочаться, начал коротко всхрапывать.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Пӗррехинче каҫхине, шӑрӑх кун хыҫҫӑн, шӑппӑн, кӑпӑшшӑн шурса пыракан чӳрече умӗнче д'Обремон темшӗн питех те тунсӑх сӑнпа икӗ сехете яхӑн хускалмасӑр ларчӗ; вӑрманӑн хӗвел аннипе пӗрле тӗксӗмленекен тӑррине сӑнать-ши?

Раз вечером, после жаркого дня, у окна, бледневшего тихо и пышно, д'Обремон, смотря на закатные верхи леса, просидел с очень что-то грустным лицом часа два.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Чӗрине тытса, унти кӗрлеве лӑплантарса пӗр хушӑ шӑппӑн ларчӗ, юлашкинчен тинех выртрӗ те питне аллисемпе хупларӗ, пӗтӗм кӗлеткипе чӗтре-чӗтре, сасӑсӑр ӗсӗкле-ӗсӗкле макӑрчӗ…

Некоторое время он сидел тихо, держась за сердце, в котором стоял гром, наконец, лег и начал тихо трястись всем телом, прижимая руку к лицу.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 141–146 с.

— Кадудар, — тискеррӗн, шӑппӑн пӑшӑлтатрӗ Сантус, — пӑшала ҫӗклер!

— Кадудар, — сказал дико и тихо Сантус, — уберите ружье!

Шурӑ шар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 136–139 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех