Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Скверта тенкел ҫине ларчӗ, пӗр аллине кӗсйине чикрӗ, — унта, ватӑ туртуҫӑннилле, ӗҫкӗ ҫынниннӗлле, табак выртать, Скайльс пуҫ пӳрнин пӗр куҫӑмӗпех чӗлӗмне тултарчӗ, туртса ячӗ те урисене тӑсса хучӗ.

В сквере он сел на скамью, засунул руки в карман, где прямо в кармане, как у старого курильщика и делового человека, лежал табак, одним движением большого пальца набил трубку, закурил и вытянул ноги.

Тӗлӗнмелле пӗлтерӳ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вӗсем авӑ тылра лараҫҫӗ, тумланнӑ, урисене тӑхӑннӑ…

Небось в тылу сидят, одеты и обуты…

1. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

Вӑл Артемонӑн урисене ҫыхса лартрӗ.

Он заботливо разбинтовал Артемоновы лапы.

Буратино Карло ашшӗпе, Мальвинӑпа, Пьеропа тата Артемонпа пӗрле килне тавӑрӑнать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Буратино хӑйне, урисене, аллисене ерипен хыпашласа пӑхрӗ, вӗсем пурте тӗрӗсех иккен.

Буратино потихоньку ощупал себя — ноги, руки были целы.

Буратино хӑйӗн пурӑнӑҫӗнче пуҫласа питех те пысӑк хуйхӑна кӗрсе ӳкет, анчах ӗҫ аванах майлашса каять // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ҫак вӑхӑтра туратсем шатӑртатнипе хытӑ сасӑсем илтӗнчӗҫ, шӑтӑк ҫывӑхӗнчен чир-чӗрсенчен тӳрленмелли сӗлӗхсене сутакан Дуремар тата урисене аран-аран сӗтӗрсе пыракан Карабас Барабас иртсе кайрӗҫ.

В это время послышался хруст веток, грубые голоса, — мимо пещеры прошли продавец лечебных пиявок Дуремар и волочащий ноги Карабас Барабас.

Ҫӗр шӑтӑкӗнче // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Йытӑ ҫухӑра-ҫухӑра, урисене ҫӳлелле каҫӑртса шаплатса анчӗ.

Пёс, визжа, шлёпнулся кверху лапами.

Вӑрман хӗрринче питех те хӑрушӑ ҫапӑҫу пулчӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Анчах хуларан сылтӑм урисене хура татӑкпа ҫыхнӑ икӗ каҫӑр сӑмсаллӑ бульдог ҫӗмӗрттерсе тухсан, мулкач чӗтренсе илчӗ, — эпӗ аран-аран унӑн ҫине утланса ларма ӗлкӗртӗм, — вӑл вӑрман тӑрӑх вӗҫтере пачӗ.

Но когда из города выскочили галопом два курносых бульдога с чёрными повязками на правых лапах, заяц мелко задрожал всем телом, я едва успел вскочить на него верхом, и он дал отчаянного стрекача по лесу…

Пьеро хӑй мулкач ҫине утланса ларса, Ухмахсен Ҫӗршывне мӗнле пырса кӗни ҫинчен каласа кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Вӗсем Буратино ларакан ҫӗре питех те чеен тата пӗр-пӗринчен ӑмӑртса вӗҫтерчӗҫ, кайри урисене айккинелле сирпӗнтерсе ҫеҫ пыраҫҫӗ.

И помчались на пустырь, где сидел Буратино, особым хитрым галопом, занося задние ноги вбок.

Полицейскисем Буратинона ярса илеҫҫӗ те, ӑна тӳрре тухас майпа сӑмах та уҫтармаҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Урисене сурчӑкпа йӗпетсе унӑн пиншакне тасатса пачӗ те, йӑтӑнса аннӑ кӗпер урлӑ ертсе кайрӗ.

Помуслив лапу, почистила ему курточку и повела через сломанный мост.

Буратино Ухмахсен Ҫӗршывне пырса лекет // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Буратино сӗтел хушшине кӗрсе урисене хуҫса ларчӗ.

Буратино сел за стол, подвернул под себя ногу.

Сенкер ҫӳҫлӗ хӗрача Буратинона пӑхса вӗрентсе ӳстересшӗн // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ывӑннине Буратино урисене аран-аран сӗтӗркелет.

От усталости Буратино едва перебирал ногами.

Вӑрӑ-хурахсем Буратинона йывӑҫ ҫине туртса ҫакаҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ҫыран леш енне каҫсан, Буратино акӑш урисене аллисенчен вӗҫерсе ячӗ те, ҫӗре шаплатса ӳкрӗ.

На том берегу Буратино выпустил его лапы, шлёпнулся.

Буратино ҫине вӑрӑ-хурахсем тапӑнаҫҫӗ // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Тилӗ чӗлхипе ҫуласа кӑна ларать, Базилио кушак урисене сӗтел ҫине хучӗ, хӑйӗн сухаллӑ пуҫне урисем ҫине хучӗ те, апат-ҫимӗҫсем ҫине чарлаттарса пӑхрӗ.

Лиса поминутно облизывалась, кот Базилио положил лапы на стол, усатую морду — на лапы, — уставился на пищу.

«Виҫӗ Партас апатланмаллинче» // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Укҫана курсан, тилӗ ирӗксӗрех унӑн патнелле урисене тӑсса кармашрӗ.

Увидев деньги, лиса невольно потянулась к ним лапой.

Киле май кайнӑ чухне ҫул ҫинче Буратино икӗ кӗлӗмҫӗне — Базилио ятлӑ кушак аҫине тата Алиса ятлӑ тилӗне тӗл пулать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Ҫакӑн пек савӑнӑҫлӑ кун пӗтӗм халӑх умӗнче Буратинон пӗрре те пиншак кӗсъинче урисене тулалла кӑларса выртасси килмен, — вӑл Карло аллинчен сиксе тухса урам варринчи чулсем ҫине шаплатрӗ те вилнӗ пек пулса выртрӗ…

Буратино совсем не хотелось в такой весёлый день при всём народе торчать ногами кверху из кармана куртки — он ловко вывернулся, шлёпнулся на мостовую и притворился мёртвым…

Карло йывӑҫ пукане тӑвать те ӑна Буратино ят парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Чупса пыракан йывӑҫ ҫынна курсанах вӑл урисене сарса урама хупӑрласа хучӗ.

Увидев бегущего деревянного человечка, он широко расставил ноги, загородив всю улицу.

Карло йывӑҫ пукане тӑвать те ӑна Буратино ят парать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Елькка лаша ҫурӑмне витнӗ чаппана сӳсе юртан лӑстӑртаттарса тасатрӗ, унла, ӑшӑрах пултӑр тесе, Кӗҫени урисене чӗркерӗ.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Вӑл мана хулана полици патне ячӗ, хӑй якалса кайнӑ пальтовӗпе чӗркенсе, урисене шӑтӑкалла усса, шӑтӑк хӗррине кӗрсе ларчӗ.

Он послал меня в город за полицией, а сам присел на край ямы, опустив в нее ноги, зябко кутаясь в потертое пальто.

XIX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Пӗр минут хушши пек эпир чӗнмесӗр тӑтӑмӑр, унтан Митропольский урисене пит чарса пусса каларӗ:

С минуту мы стояли молча, потом Митропольский, широко расставив ноги, сказал:

XIX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑл урисене хӑма сарнӑ ҫӗртен аялалла усрӗ, аллисемпе хӑма хӗрринчен тытрӗ те, пирӗн паталла тайӑнса, малалла калама пуҫларӗ:

Он спустил ноги с подмостков, уперся руками в край доски и, наклонясь к нам, продолжал:

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.